Kamienny Krąg i Dąb Hermana

Lubuskie Odsłony: 8724

Kamienny Krąg i Dąb Hermana w Parku Mużakowskim w Łęknicy.

Spacerując po Parku Mużakowskim w Łęknicy, możemy stanąć oko w oko z tajemniczym kamiennym kręgiem. Tajemniczym, bo wiadomo że kamienny krąg istniał tutaj już w czasach założyciela parku Hermanna Ludwiga Heinricha von Pücklera-Muskau. Kiedy Dąb Hermana został posadzony oraz kiedy kamienny krąg powstał, nie wiadomo. Takich informacji nie posiada nawet NID - opiekun Parku z ramienia Min. Dziedzictwa Narodowego.

Nie ma dokładnych informacji od kiedy ten kamienny krąg znajdował się wokół starego dębu. A może to dąb został posadzony pośrodku kamiennego kręgu ?... Nie umniejsza to tajemniczości tego wyjątkowego miejsca jak i samego Parku. Kamienne kręgi znajdują się także w Odrach, Węsiorach, Grzybnicy i Leśnie. Kolejne tajemnicze miejsce to piramidy grobowe sprzed 5000 lat w Wietrzychowicach k. Brześcia Kujawskiego

Park Mużakowski ( Park von Muskau, Muskauer Park lub Fürst-Pückler-Park) – park w Polsce i w Niemczech, zajmujący 728 ha powierzchni po obu stronach rzeki Nysy Łużyckiej, która stanowi granicę polsko-niemiecką, w województwie lubuskim, w powiecie żarskim. Jest to największy park w stylu angielskim na terenie Polski. Polska część parku jest zarządzana przez Narodowy Instytut Dziedzictwa w Warszawie, a niemiecka – przez Fundację Fürst–Pückler–Park Bad Muskau z siedzibą w Oranżerii znajdującej się w parku.

Istniejący do 1991 roku dąb był nazwany Dębem Hermana, na cześć dziadka założyciela parku Heinricha von Pücklera. Renata Stachańczyk w przewodniku po Parku Mużakowskim w Łęknicy sugeruje, że mogło to być także zgodnie z duchem romantyzmu, nawiązanie do słynnego wodza germańskiego plemienia Cherusków, Hermana (łac. Arminius), przywódcy w zwycięskiej bitwie z Rzymianami w Lesie Teutoburskim. Rozlokowanie wokół niego dziewięć ustawionych w krąg siedzisk z kamieniami, przypomina pogańskie miejsce sądu. Niejednoznaczna interpretacja tego miejsca nie umniejsza w niczym jego uroku, a posadzone w pniu młode drzewo stanowi żywy potencjał, który przetrwa pokolenia.

W 1991 roku dąb został powalony od uderzenia pioruna. W 1993 r. w starym, wypalonym pniu po Dębie Hermana posadzono młode drzewo. Dąb Hermana to najbardziej znane drzewo w Parku Mużakowskim. Jest też jednym z tzw. samotnych drzew, jakie istniały wcześniej, a Puckler wykorzystał je w kompozycji Parku Mużakowskiego. Inne takie wiekowe dęby to, dąb Odyna, Thora i inne." Dąb Hermana nawiązuje do starogermańskiego miejsca sądu.

"kiedy ostatnia wojna skończyła się, zjechali nad Nysę niegdyś zarobkowi tułacze - Polacy, starzy górnicy z Belgii, Francji i Nadrenii. W okaleczonym walkami parku, nad graniczną rzeką, urządzali majówki z wałówką, patefonem i siatkówką. Zdarzało się, że siadali w kręgu, na wykutych w kamieniu krzesłach i słuchali opowieści miejscowych Łużyczan o parku i starym księciu: "... na tych kamieniach siadali ławnicy. Zajmowali osiem twardych miejsc. A ten kamień, tuż przed dębowym pniem, należał do kata i ofiary. Zaś ten fotel, z kamiennym oparciem, onegdaj zajmował sędzia. A ten węźlasty, tęgi, trzymający się ziemi dąb - to szubienica. Groby ? Gdzieś między drzewami ...". Tak opowiadali. A w przerwach miedzy majówkami wydobywali węgiel. Brunatny.

Dużo jest w parku dębów, lip, topoli, kasztanów, kalin, akacji... Podobno miejscowy książę, stary Pückler, umierając w ponury lutowy dzień, podsumował swoje życie jednym zdaniem: "Meine liebe Baume...". Było to wyznanie wiary opętanego pogańską miłością do drzew człowieka.

Jerzy Piotr Majchrzak - Trudne Powroty

Rezerwat Kulturowy Park Mużakowski w Łęknicy