Droga Transfogaraska w Rumunii

Karolina Zięba Rumunia Odsłony: 18753

Droga Transfogaraska

(rum. Transfăgărășan) – nazwa drogi krajowej DN7C w Rumunii

Serpentyna w chmury i z powrotem...

Droga Transfogaraska przecina z północy na południe Góry Fogaraskie / (rum. Munții Făgăraș) – najwyższe pasmo górskie rumuńskich Karpat, między ich dwoma najwyższymi szczytami – Moldoveanu i Negoiu. Łączy miasta Sybin w Siedmiogrodzie i Pitești na Wołoszczyźnie. Jest to najwyżej po Transalpinie położona droga Rumunii – osiąga 2034 m n.p.m., jest znacznie częstym i bardziej widokowym, w porównaniu do Transalpiny, celem wycieczek turystycznych.

Droga Transfogaraska na mapie...

i GPS...

Sama historia powstania tej drogi jest niebanalna. Po wydarzeniach w Czechosłowacji w 68 roku ówczesny sekretarz partii Nicolae Ceauşescu doszedł do wniosku że w przypadku podobnych „niepokojów społecznych" będzie miał problem z szybkim przemieszczaniem wojsk z południa na północ kraju przez pasmo Karpat. Podjął więc decyzje o stworzeniu nowej drogi, której głównym przeznaczeniem było przemieszczanie wojska. Została ona wybudowana olbrzymim kosztem, zarówno finansowym, ludzkim jak i zniszczeń przyrody, zmieniając na zawsze estetykę krajobrazu...

Droga Transfogaraska została zbudowana w latach 1970–1974. Podczas jej budowy wykorzystano miliardowe sumy pieniędzy i 6 milionów kilogramów dynamitu. 40 budujących ją żołnierzy straciło życie.
Według licznych opinii, trasa prezentuje się najokazalej, gdy startujemy od strony północnej, w pobliżu niewielkiej miejscowości o wdzięcznej nazwie Cârtisoara. Znajduje się ona w połowie drogi między Sybinem a Braszowem. Po stronie południowej, w Muntenii, droga C7 zaczyna swój bieg w okręgu Arges, tuż przed miastem Pitesti.

Kolejka linowa kursująca z wodospadu Balea do jeziora Balea (2034 m n.p.m)

Jezioro Balea - najwyższy pukt trasy (2034 m n.p.m)

Malowniczo położony hotel górski/schronisko Cabana Balea Lac***

Wnętrze Cabana Balea Lac

Jezioro Balea

Po południowej stronie znajduje się większość atrakcji niezwiązanych bezpośrednią z Szosą, a jedynie ulokowanych w zasięgu wzroku przejezdnych – między innymi zapora na rzece Ardżesz o wysokości 160 metrów tworząca jezioro Vidraru oraz zamek Poienari należący do Włada Palownika (pierwowzoru Drakuli). Przy drodze działa kilka hoteli i schronisk. Na trasie znajduje się pięć wiaduktów, kilka mniejszych tuneli oraz liczne zakręty. W najwyższym punkcie znajduje się jezioro Bâlea i najdłuższy tunel w Rumunii (884 m) przecinający łańcuch górski. Ze względu na liczne zakręty na drodze obowiązuje ograniczenie prędkości do 40 km/h. Tunel w najwyższym punkcie drogi jest zamknięty od października (lub listopada) do kwietnia (lub maja) z powodu śniegu i wiatrów.

Zamek Poenari - ruiny zamku w Rumunii, w okręgu Ardżesz, na wzgórzu nad doliną uformowaną przez rzekę Ardżesz, blisko Gór Fogaraskich. Jest usytuowany na szczycie wzgórza, po lewej stronie Szosy Transfogarskiej, pnącej się do góry. Został założony mniej więcej na początku XIII wieku przez pierwszych władców Wołoszczyzny. Około XIV wieku stał się główną twierdzą władców z dynastii Basarab. W kolejnych kilku dekadach nazwiska rezydentów zmieniały się kilkakrotnie, ale ostatecznie zamek został opuszczony i popadł w ruinę. W XV wieku potencjał zamku dostrzegł Wład Palownik, który odbudował i wzmocnił mury twierdzy, tworząc z niej jedną ze swoich głównych fortec. Wład posłużył za pierwowzór literackiej postaci Drakuli, co sprawia, że jego zamek stał się atrakcją dla turystów. Obecnie do zamku prowadzi 1440 schodów.