Bazylika archikatedralna św. Stanisława i św. Władysława w Wilnie
Bazylika archikatedralna św. Stanisława i św. Władysława w Wilnie – katolicka bazylika w Wilnie, katedra archidiecezji wileńskiej, miejsce pochówku wielkich książąt litewskich i królów Polski.
Historia tej świątyni jest ściśle związana z dziejami chrześcijaństwa na Litwie, którego początki sięgają czasów króla Mendoga, a dalszy nieprzerwany rozwój datuje się od chrztu Litwy w 1387 r., gdy u podnóża zamków wzniesiono murowaną katedrę.
W podziemiach bazyliki zachował się najstarszy na Litwie fresk ze sceną Ukrzyżowania, pochodzący z końca XIV w. W krypcie katedralnej chowani byli władcy Litwy, biskupi wileńscy i przedstawiciele możnych rodów królewskich. Katedra kryje w swoich murach pozostałości wcześniejszych budowli, gotyckiej, renesansowej i barokowej.
Obecna forma świątyni jest wynikiem gruntownej przebudowy podjętej pod koniec XVIII w. w duchu oświecenia klasycyzmu. Projekt architekta Wawrzyńca Gucewicza (1753-1798) zakładał wkomponowanie w nową bryłę arcydzieła mistrzów włoskich - wczesnobarokowej kaplicy św. Kazimierza, w której od 1636 r. spoczywają relikwie patrona Litwy. W 1950 r. kościół został zamknięty i sprofanowany przez władze sowieckie. Zwrócony wiernym w okresie przemian niepodległościowych (1988). 4 września 1993 r. papież Jan Paweł II rozpoczął tu swoją podróż apostolską po krajach bałtyckich.
Šventaragio g., Vilnius 01143, Litwa
