Kuchnie świata - tradycyjne potrawy na świecie

 

Przez zapożyczenia z kuchni Chin, Indii, Malezji, Tamil i kuchni Peranakan, jedzenie w Singapurze jest wielokulturowe i wyjątkowe, jak wyspa sama w sobie. Te niezwykłe doznania kulinarne oferowane są w jednym z miejskich kompleksów: stragany na świeżym powietrzu wypełnione żywnością, zawierające wszystkie rodzaje niedrogich przysmaków. Do tych bardziej popularnych należy Adam Road Food Center, Chomp Chomp Food Center, Lau Pa Sat Food Center, Newton Circus Food Center i Zion Road Riverview Food Center. Singapur ma wielu pasjonatów swojej kuchni. Niektóre lokalne specjały to:

Satay (danie składające się z kawałków lub plastrów mięsa nadzianych na patyczki bambusowe, które później są grillowane nad ogniskiem i podawane z ostrymi sosami.)

 

 

 

Roti Prata

 

Char Kway Teow (słodkie i pikantne kluski)

 

Chili Crab

 

Chicken Rice Hainanese

 

Rojak (sałatka)

 

Niektóre z najlepszych restauracji do wyboru: Song of India, il Lido, Graze, Mango Tree Restaurant, Blue Ginger, Oso Ristorante, Hai Tien Lo, Ghorkha Grill, IndoChine Waterfront, kawiarnia Samar, Original Sinand Mortona Steakhouse.

 

 

---

 

Honolulu (U.S.A.)

 

Kiedy myślimy o Hawajach, natychmiast przychodzi nam do głowy obraz rajskiej wyspy, ale jedną z prawdziwych przyjemności jest tutaj jedzenie. Kuchnia hawajska to wyjątkowe połączenie dań z Azji i Pacyfiku. Niektóre lokalne przysmaki to:

Lau Lau (schab z kurczaka lub warzywa gotowane na parze w torebce liści)

Lomi łosoś

Poke (sałatka z tuńczyka i innych ryb)

 

Ale klejnotem hawajskiej kuchni jest wieprzowina Kalua, (gotowana w piekarniku  przez cały dzień)

Poi (danie z taro)

Godną polecenia jest restauracja Hawaii Food Tours (utworzona przez byłego szefa kuchni). Warto też zjeść posiłek w jednej z wymienionych restauracji: La Mer, Alan Wong, Roys, Hoku się, Chef Mavro, amerykańska Hy to czy Orchid.

 

Napa Valley (U.S.A.)

 

---

 

Fes (Marocco)

 

Specyfiką kuchni marokańskiej jest jej różnorodność. Wielowiekowe wpływy różnych kultur na Maroko stworzyły to, co jest nam znane jako jedna z najlepszych kuchni arabskich. Dzięki Maurom spotkamy w niej oliwę, oliwki, orzechy i świeże owoce. Francuzi uczynili ją bardziej wyrafinowaną i elegancką, a także przywieźli ze sobą rogale. Jednakże największy wpływ miał świat arabski, dzięki któremu zjemy w Maroku typowe dla tego okręgu dania, takie jak kuskus, tadżin, harira czy kebab.

 

Kuskus

Kuchnia marokańska uchodzi za kuchnię mięsną, jednakże posiada także doskonałe dania warzywne. Główny posiłek jest rozpoczynany od zestawu sałatek na gorąco i zimno, a następnie podawane są dania mięsne. Głównie używa się baraniny, jagnięciny, wołowiny i kurczaka, ale można także spotkać mięso wielbłądzie. Jedynym zakazanym mięsem jest wieprzowina, którą uważa się za mięso nieczyste i spożywania jej zabrania religia. Kuchnia marokańska wykorzystuje także owoce morza, chociaż na pewno nie jest to tak powszechne, jak w kuchniach śródziemnomorskich. Z przypraw, które nadają wyrazisty, lekko pikantny smak, używa się szafranu, cynamonu, kminku, kurkumy, imbiru, pieprzu, papryki, anyżu, sezamu i kolendry. Praktycznie do wszystkich dań dodaje się czosnku, który podkreśla smak mięsa i warzyw. Posiłek zazwyczaj kończy się filiżanką mięty. Specyfiką spożywania posiłków w marokańskich domach jest jedzenie rękami i używanie chleba jako naczynia.

W marokańskich restauracjach serwowane są wszystkie specjały tej pysznej kuchni. Najbardziej znanym daniem jest tadżin. Jest to potrawa, która jak polski rosół przez każdego kucharza jest przyrządzana i doprawiana inaczej. Jej podstawą jest mięso z warzywami i dużą ilością przypraw, duszone w specjalnym garnku ze stożkową pokrywą od którego danie wzięło nazwę.

Koniecznie trzeba również spróbować harire. Ta pożywna, gęsta zupa z baraniny, soczewicy, cebuli, czosnku, pomidorów i świeżych ziół zachwyci każdego.

Równie doskonałym specjałem są briwats, czyli małe pierożki wypełnione różnymi nadzieniami. Kuchnia marokańska może także poszczycić się wspaniałymi deserami. Do najbardziej znanych należą kaab el ghzal co oznacza "rogi gazeli". Są to rogaliki nadziewane pastą migdałową i polane lukrem. Podaje się także naleśniki, smażone na głębokim tłuszczu, z polewą miodową i posypką z sezamu.

Restauracje w Fes podają nie tylko wyjątkowe jedzenie marokańskie, ale również objmują kuchnię całego świata. Jedne z lepszych restauracji to: Al Fassia, L'Ambra, La Kasbah Restaurant, Medina kawiarnia, Palais de Fes, Le Majestic, Vesuvio i Jnan Palace.

 

---

 

 

Sycylia (Włochy)

 

Jak w większości kultur wysp, ryby i owoce morza są królem i na Sycylii. Dania przygotowywane są ze świeżych warzyw uprawianych w żyznej glebie w cieniu Etny. Wstępnie przygotowane potrawy, tradycyjnie serwowane ukazują wpływy Greków, Rzymian, Arabów, Normanów i innych kultur europejskich, jednak wpływy arabskie wydają się być najsilniejsze. Sycylijczycy mają skłonność do świeżości, jedzą potrawy które zostały zrobione na miejscu tuż przed podaniem. Niektóre tradycyjne dania kuchni sycylijskiej to: Pizza,
Caponeta (sałatka z bakłażana, oliwki, kapar i selera)

Crocche (pierogi ze smażonych ziemniaków)

Arancine (smażone kulki ryżowe)

Sycylijczycy są również znani ze swojej słodyczy: Gelato i Granita, Cannoli, Cassata

Wszystko to w połączeniu z czerwonym lub białym winem deserowym.
Jedna z najlepszych restauracji to: Il Ristorantino, Osteria del Doumo, Casa Grungo, Il Barocco, Locanda Don Serafino, Ristorante Il Dehor, Bye Bye Blues, La Grotta di Carmelo i Don Camillo.

 

---

 

 

Bangkok (Tajlandia)

Każdy prawdziwy smakosz przynajmniej raz próbował tajskie jedzenie , a najlepsze dania kuchni tajskiej na świecie znajduje się w tętniącym życiem Bangkoku. Stolica Tajlandii oferuje wiele lokali gastronomicznych, od ulicznych sprzedawców do pięciogwiazdkowych restauracji (zwykle znajdują się w ekskluzywnych hotelach) i oferuje nie tylko wspaniałe tajskie jedzenie, ale także japońskie, chińskie, indyjskie, koreańskie, niemieckie, brytyjskie oraz włoskie...
Można tu znaleźć dania takie jak:
Pad tajski (tajski smażony makaron)

Tom Yum Goong (ostra zupa przygotowywana na bazie bulionu lub wody, zazwyczaj z krewetkami)

Chu Chi Pla (pikantna sałatka z papai) i Som Tam tajski (smażone skrzydełka kurczaka).

Jedne z najlepszych restauracji w mieście to: Sala Rin Naam w The Oriental Bangkok, Lemongrass, Spice Market w Four Seasons, Gianni Ristorante, Maha Naga, Baan Khanitha, Harmonique, D'Sens w Dusit Thani i Sirocco.

 

---

 

 

Londyn (Anglia)

Londyn jest wielokulturową metropolią. W związku z tym można tutaj znaleźć wiele różnych kuchni z całego świata, jak również tradycyjne potrawy Brytyjczyków. Pierwotnie, dania kuchni brytyjskiej składały się z lokalnych składników, jednak nieustannie ewoluowały.. Niektóre tradycyjne brytyjskie dania to ryby z frytkami, Steak and kidney pie:

Shepherd's pie ( zapiekanka irlandzkiego pasterza), bangers and mash

Sunday roast ("niedzielna pieczeń")

Cheshire ser

Yorkshire pudding

 

Najlepsze dania można znaleźć w: Gordon Ramsay- 68 Royal City Avenue, Petrus, The Gun, Pasha, BoxWood, Clos Maggiore, The Ivy, Melati, Notting Grill, Marcus Wareing at the Savoy Grill, Stef's, Terra and Christopher's American Grill.

 

---

 

 

Paryż (Francja)

Uważana jest często za jedną z najlepszych na świecie, wywarła przez wieki duży wpływ na inne kuchnie, zwłaszcza zachodniej Europy. Najczęściej kojarzona jest (choć nie zawsze słusznie) z żabimi udkami, ślimakami, bagietką, serami i winem. W rzeczywistości kuchnia francuska nie jest jednolita. Oprócz dużych różnic pomiędzy poszczególnymi regionami, można wyróżnić także tzw. haute cuisine (wysoką kuchnię) - drogie, tradycyjne dania, przygotowywane przez znanych często kucharzy oraz nouvelle cuisine (nową kuchnię), która narodziła się w opozycji wobec tej pierwszej. Nouvelle cuisine opiera się na lekkich, zdrowych i krótko przyrządzanych daniach.

We Francji spożywane są trzy główne posiłki w ciągu dnia:

Podczas posiłków zawsze pije się wodę, nalewaną prosto z kranu, a do obiadu także wino, które ostatnio coraz częściej bywa zastępowane piwem.
Kuchnia francuska jest na świecie znana w dużej mierze dzięki samym Francuzom, którzy potrafią zareklamować swój kraj i jego dobra. Nawet najwięksi laicy kulinarni są w stanie wymienić najbardziej popularne potrawy francuskie, takie jak tarta, zupa cebulowa czy słynna bagietka oraz bardziej wysublimowane żabie udka, confit z kaczki, ślimaki pod rozmaitymi postaciami i wspaniały deser crème brûlée. Ponadto za sprawą panującej w Europie w XVII i XVIII wieku mody na francuszczyznę, mnóstwo z francuskich potraw na stałe wpisało się do kuchni wielu narodów. Tutaj należy wymienić musztardę, majonez, buliony, suflety, omlety, sos beszamelowy i sos vinaigrette. Są to produkty i dania tak popularne, że używając ich na co dzień nawet nie wiemy, że pochodzą z Francji.

Francuska pasja jedzenia jest dobrze znana na całym świecie i to właśnie sprawia iż ta kuchnia należy do jednych z najlepszych na świecie. We Francji każdy region ma swoje tradycyjne potrawy w zależności od tego, co jest lokalnie uprawiane, a wszystkie te smaki zbiegają się w Paryżu, by pokazać co najlepszego do zaoferowania ma kuchnia francuska.
Jedzenie tutaj ewoluowało od czasów średniowiecza ...ser, wino, chleb, śmietana, grzyby, gęś, kurczak, wołowina, cielęcina, sardynki, ostrygi, krewetki, kalmary i świeże produkty, zioła.
Do najbardziej znanych francuskich przysmaków należą naleśniki, bagietki

Coq au vin (kura w winie),

Cassoulet (zapiekanka z białej fasoli, wieprzowiny, baraniny, boczku wędzonego, cebuli, marchwi, pietruszki, porów, selerów z dodatkiem czosnku, liści bobkowych, masła, okruchów chleba, tymianku i pieprzu)

Quiche Lorraine (rodzaj wypieku w formie placka składającego się z kruchego ciasta i nadzienia warzywnego zalanego jajeczno-śmietanową masą. Nadzienie może zawierać różne gatunki mięsa, sera i warzyw, a także zioła i przyprawy),

Bouillabaisse (zupa rybna)

Fondue (potrawa przygotowana z gorącego sera i białego wina),

Ratatouille

Rogaliki i inne wypieki, jak również: fois gras, escargot, żabie udka i kawior.

Jedne z najlepszych restauracji w Paryżu to: La Tour d'Argent, Le Grande Cascade, Le Meurice, Taillevent, Music Hall Restauracja, Pomze, Pierre Gagnaire, Plaza Athenee, Citrus Etoile, Le Grand Vefour, L'Ambroisie, Aperge, Pavilion Ledoyen, L'Astrance, Pre Castelan i Guy Savoy.

 

---

 

San Sebastian (Hiszpania)

Hiszpania to smak chłodzącego gazpacho i sycącej hiszpańskiej paelli. To aromat pysznego południowego wina, zapach oliwnego sadu i niezwykłych hiszpańskich ziół. Potrawy hiszpańskie niosą ze sobą posmak tego wszystkiego co w Hiszpanii najlepsze. Podstawą kuchni hiszpańskiej są produkty, które daje nam ziemia, morze, las. To wszystko to co wokół nas, to dary z jakich powinniśmy korzystać. Menu hiszpańskie udowadnia, że bazując na najprostszych składnikach przyrządzić można iście królewskie potrawy.
Kuchnia hiszpańska korzysta między innymi z tego, co temu południowoeuropejskiemu kraju daje Morze Śródziemne. W potrawach hiszpańskich wykorzystywane są wszelkie rodzaje ryb oraz owoce morza. Podstawą hiszpańskiej kuchni są warzywa; przede wszystkim pomidory, ziemniaki oraz hiszpańska oliwa z oliwek.
Hiszpanie uwielbiają jeść mięsa. Szczególnie upodobali sobie suszone szynki. To tutaj produkowane są słynne na cały świat mięsa; szynki serrano oraz kiełbaski chorizo. W Hiszpanii popularna jest wieprzowina, mięsa królicze oraz jagnięce. Wielbiciele nabiału powinni skosztować serów hiszpańskich – delikatnych, niskokalorycznych o specyficznym aromacie oraz smaku.
Każdy region Hiszpanii szczyci się z innej znanej potrawy. Z Andaluzji wywodzi się chłodnik gazpacho, z Walencji słynna paella, z Baskili przekąski pintxos. Współcześnie możemy ich kosztować na terenie całej Hiszpanii.

W Hiszpanii jada się zupełnie inaczej niż w Polsce. Większą część czasu spędzają w pracy, na mieście, często jedzą poza domem. Do kultury hiszpańskiej na stałe wpisało się np. jedzenie śniadań w barach i restauracjach. Dania śniadaniowe to głównie słodkie potrawy i desery hiszpańskie.
W ciągu dnia Hiszpanie podjadają małe kanapeczki zwane przekąskami tapas. To dania na kilka kęsów, składają się głównie z szynek, serów hiszpańskich, warzyw oraz owoców morza. Jednym z rodzajów tapas jest placek tortilla (nie należy go mylić z meksykańską tortillą).

 

Położony w samym sercu hiszpańskiego Kraju Basków, San Sebastian słynie z pysznej kuchni. W barach podaje się wykwintne pinchos i tapas, a w restauracjach najlepsze dania kuchni hiszpańskiej, przede wszystkim rybne. Ciekawostką są kluby z restauracjami, skupiającymi wyłącznie mężczyzn. Członkowie takich klubów spotykają się, by gotować, grać w karty i gawędzić. Każdy ma wstęp do kuchni. Kinoneta to najstarsze towarzystwo gastronomiczne w mieście mieszczące się na placu Konstytucji.

Niektóre z typowych dań to: Marmitako (gulasz z tuńczyka)

Bacalao la Vasca (dorsz z pomidorami), Talos (tortille), gołębie grzywacze, pisto (podobnie jak Ratatouille).
Jedne z najlepszych miejsc do jedzenia to: Arzak, Alona Berri, Extebarri, Martin Berasategui, Akelarre, Mugaritz, Fagollaga, Miramon Arbelaitz, Urepel, Casa Nicholasa, Rekondo, Kursal, La Muralla, Lanziego, Kaskazuri Restauracja ans Branka, chociaż niemal każda restauracja w mieście obiecuje wyjątkowe doznania kulinarne.

 

---

Kuchnia Alaski

Dzikie i surowe tereny Alaski nie sprzyjają uprawom rożlin oraz hodowli zwierząt. Może się przez to wydawać, iż kuchnia Alaski jest uboga i nieciekawa. To jednak błąd. Mieszkańcy Alaski doskonale sobie radzą z kulinariami.
Tradycyjna kuchnia Alaski, to kuchnia bogata w białko i tłuszcze. Jak już zostało wspomniane ten stan rzeczy narzucił tutejszy surowy klimat. Tradycyjna żywność musiała być pożywna, a także zdrowa, aby bez problemu móc przetrwać nawet najbardziej mroźne dni. Bazowano zatem na naturalnych składnikach pozyskiwanych z lądu oraz z mórz i jezior. Kuchnia Alaski opiera się na daniach z ryb i owoców morza. Na stołach króluje łosoś, ale także krab królewski oraz krewetki i langusty. Znamiennym składnikiem tutejszych potraw jest tłuszcz, a także mięso dzikich zwierząt występujących w tej części świata takich jak: łosie, renifery, foki, morsy, czy ptaki. Na Alasce zanotowano także największe spożycie mięsa. Przeciętny mieszkaniec Alaski zjada około pół kilograma mięsa dziennie. Ze względu na warunki klimatyczne i konieczność długiego przechowywania porduktów spożywczych wykorzystywano i nadal wykorzystuje się naturalne metody pasteryzowania potraw. Do najpopularniejszych należy suszenie lub fermentacja. Często więc na przekąskę serwuje się suszone mięso ryb lub zwierząt np. reniferów. Mimo tak dużej przewagi białka i tłuszczy nad węglowodanami, również w tutejszej kuchni można znaleźć potrawy, do których przygotowania wykorzystuje się owoce czy warzywa. Niezwykle popularne są jagody i borówki, niektóre gatunki występuję tylko na Alasce. Wykorzystuje się je do przyrządzania deserów lub sosów do mięs. Ponadto do potraw - zwłaszcza zup -dodawane są korzenie roślin jadalnych, a także wodorosty. Ziemie Alaski należą do dość urodzajnych dlatego też podczas kilku cieplejszych miesięcy w roku uprawia się tutaj warzywa i owoce.

 

---

 

 

Kuchnia Australii

Tradycyjna kuchnia australijska bazowała na angielskich potrawach przywiezionych do Australii przez emigrantów i zesłańców z Anglii. Tę niezbyt wyrafinowaną kuchnię zdominowały: niedzielna pieczeń, kotlety z kością z rusztu i inne potrawy z mięsa podawane najczęściej z warzywami (potocznie zwanymi „three veg" – „trzy warzywa") takimi jak ziemniaki, marchewka, groszek czy fasola (w większości przypadków podawanych w typowy dla Anglików sposób – miękkie i długo gotowane). Jednak w czasie ostatnich trzydziestu lat w kuchni australijskiej zaszły duże zmiany związane głównie z australijską polityką wielokulturowości i otwarciem Australii na przybyszów z zewnątrz.
Najbardziej australijską z australijskich potraw jest vegemite (pasta do smarowania chleba zrobiona z wyciągu z drożdży). Głównie jedzona przez dzieci, ma bardzo silny i charakterystyczny smak i zapach – nie spotyka się jej poza Australią.
Bardzo popularne są czekoladowe biszkopty „Tim Tam", które także są sprzedawane tylko w Australii. Jednym z tradycyjnych sposobów spożywania ich jest odłamanie rogów po przekątnej biszkopta i wypicie przez taką „rurkę" kawy lub herbaty.
Potrawy wymyślone w Australii lub przez Australijczyków:
• Pavlova – (Pawłowa) coś w rodzaju bardzo lekkiego torcika bezowego, nazwanego na cześć tancerki baletowej Anny Pawłowej (Анна Павлова). Pochodzenie tej potrawy nie jest jednak do końca jasne – Nowozelandczycy uważają, że została wynaleziona w ich kraju.
• Anzac biscuits – ciasteczka anzac, pochodzące z okresu I wojny światowej, przepis na nie został specjalnie wymyślony w taki sposób, aby ciasteczka te przetrwały bez problemu długą podróż z Australii do żołnierzy australijskich walczących w Europie.
• Lamingtons – ciasto biszkoptowe w formie kostki, oblane warstwą czekolady, dżemu i gęsto obsypane wiórkami kokosowymi. Powstały poprzez skomponowanie elementów z kuchni greckiej, włoskiej oraz tajskiej.

 

---

 

 

Kuchnia brazylijska

Narodowa kuchnia Brazylii, powstała w wyniku wzajemnego oddziaływania na siebie indiańskich, europejskich i afrykańskich tradycji kulinarnych, przy wykorzystaniu lokalnie dostępnych składników. Podstawą diety Indian był maniok, zaś niewolnicy afrykańscy wnieśli do kuchni brazylijskiej przede wszystkim jam, olej palmowy, dania na bazie fasoli i ryżu (np. feijoada czy feijão com arroz oraz kuskus, znany również w XV-wiecznej Portugalii. Wpływy europejskie nie ograniczają się do kuchni portugalskiej, wraz z kolejnymi falami emigrantów docierały również elementy tradycji niemieckiej i włoskiej, takie jak kiełbasy, piwo, ziemniaki i makaron, a także sosy. W późniejszym czasie kuchnia brazylijska została dodatkowo wzbogacona o dania potrawy pochodzące z Libanu i Japonii.

Typowe dania kuchni brazylijskiej:

• moqueca- owoce morza, zanurzone w sosie przyrządzonym na bazie oleju z trzciny cukrowej, mleka kokosowego i niewielkiej ilości cebuli, pomidorów, papryki. Serwowana w żeliwnych kociołkach podgrzewanych od spodu, podawana z dodatkiem manioku, doprawionego masłem lub słoniną

• picadinho de jacaré
• tacacá
• vatapá- to purée z suszonych i świeżych raków i kawałków ryb, orzechów nerkowca (Cashew), orzeszków ziemnych, rozmiękczonego chleba lub bułki tartej, mąki kukurydzianej, oleju palmowego Dendé, cebuli, fasoli, pomidorów, mleka kokosowego i przypraw (świeża kolendra, pietruszka, imbir, i in.)

 

---

 

 

Kuchnia Brunei

Brunea Darussalam to malutkie państewko, stanowiące część jednej z Azjatyckich wysp- Borneo. Region ten charakteryzuje się swoją indywidualną, odmienną kuchnią. W potrawach pochodzących z Brunei bez wątpienie królują ryby. Przyrządza się je na wiele różnych sposobów. Poddaje się je zarówno grillowania, smażeniu jak i na przykład duszeniu. Bardzo popularne dla kuchni Brunei są również owoce morza z szczególnym uwzględnieniem krewetek. Są one podstawowym składnikiem do wykonania udang sambal serai bersantan, czyli dania składających się z pikantnych krewetek, które na talerzu otoczone są obecnością mleczka kokosowego. Kokos jest dla Brunei składnikiem bardzo ważnym i charakterystycznym. Najczęściej spotykanie dania kuchni Brunei to: daging masak lada hitam – gulasz wołowy z groszkiem oraz ziemniakami, udang sambal serai bersantan – krewetki z mleczkiem kokosowym.

Na terenie Brunei nie spożywa się wieprzowiny, ponieważ dla wyznawców tego terenu (wyznają oni Islam) jedzenie tego mięsa jest zabronione. Do dań mięsnych i rybnych w Brunei najczęściej serwuje się ryż lub makaron ryżowy.

 

---

 

 

Kuchnia chilijska

Kuchnię chilijską z racji położenia państwa można określić jako morską – pełną ryb i owoców morza. Spożywa się tutaj także duże ilości mięsa. Każdy region posiada własne, charakterystyczne dania ze składników regionalnych, a także tych, które zaistniały w kuchni chilijskiej dzięki ludności napływowej - m.in. z Niemiec, Grecji i Środkowego Wschodu. Bardzo popularne są dania mięsne –głównie z wołowiny oraz dania na bazie kukurydzy. Wiele dań kuchni chilijskiej występuje również w kuchniach innych państw Ameryki Południowej, różnią się niektórymi składnikami lub sposobem przyprawiania. Do najczęściej występujących składników w kuchni chilijskiej należy mięso – głównie wołowe, a także kukurydza, warzywa, ryby i owoce morza. Z tych ostatnich przyrządza się wspaniałe rybne zupy i gulasze, w których skład wchodzą np. małże, ośmiornice, krewetki, langusty i homary. Do popularnych morskich dań można zaliczyć np. caldillo de almejas – gulasz z małży, oraz sopa de mariscos – zupę rybną. Tradycyjnym daniem z darów morza, ale także mięsa, jest curranto, które przyrządza się w dole wyłożonym kamieniami, na dole którego rozpalany jest ogień. Do typowo mięsnych dań popularnych w Chile zalicza się conzuela – danie bardzo złożone, może funkcjonować jako pełne danie obiadowe. W jego skład wchodzi kawałek mięsa, ziemniaki lub ryż, a także kawałek dyni. Jest to sycąca propozycja kulinarna. Mięsną potrawą czy też przekąską jest także asado, czyli wybór pieczonych lub grillowanych mięs. Kuchnia chilijska nie istniałaby bez słynnych empanadas - dość dużych pierogów z ciasta - w Chile faszerowanych pino, mielonym mięsem wołowym z dodatkiem oliwek, rodzynek, ostrej papryczki.

Do pierogów wykorzystuje się także nadzienie z owoców morza. Natomiast popularnym daniem z kukurydzy są humitas – paczuszki z liści kukurydzy, w które zawijany jest farsz, najczęściej serowy.

 

---

 

 

 

Kuchnia chińska

To zbiorcza nazwa wszystkich zwyczajów kulinarnych ludów mieszkających w Chinach, a często również w innych krajach wschodniej i południowo-wschodniej Azji.
Mimo wielu cech wspólnych (np. duża ilość warzyw), między regionami Chin występują bardzo duże różnice pod względem używanych składników, przypraw oraz sposobów przyrządzania.

Wyróżnić można różne odmiany kuchni chińskiej:

Zupa z pierożkami wonton i makaronem

Przekąski dim sum

Kurczak gongbao

Budyń z tofu

 

---

 

 

 

Kuchnia czeska

Kuchnia czeska to kuchnia ciężka, obfitująca w ciężkie potrawy mięsne z aromatycznymi sosami. Dostrzegane są tam wpływy kuchni bawarskiej, austriackiej, węgierskiej oraz śląskiej. Występuje tu wiele dań, niespotykanych w innych rejonach świata, ale nawet dania dobrze znane z innych kuchni europejskich mają własny smak i sposób przyrządzania.
Gulasz z knedlikiem - klasyczne danie kuchni czeskiej

Ser smażony - czasami jedyne bezmięsne danie w czeskich restauracjach;

Ciastko "rakvička" (dosłownie "trumienka") z bitą śmietaną

Kuchnia czeska podlegała wpływom kuchni krajów sąsiednich: Polski, Bawarii, Austrii, Węgier i Słowacji. Ma ona swoje regionalizmy: czeskie, morawskie i śląskie.

 

---

 

 

 

Kuchnia grecka

To ten dział sztuki kulinarnej wywodzącej się i charakterystycznej dla Grecji i Greków. Zazwyczaj postrzegana jest jako zdrowa i prosta. Charakteryzuje się m.in. popularnym w kuchniach śródziemnomorskich i bałkańskich, częstym stosowaniem czosnku, oliwy z oliwek, liści winorośli, dużej ilości warzyw (zwłaszcza pomidorów, papryki, świeżych ziół), baraniny i ryb. Wina greckie są znane i cenione już od czasów starożytności.
Tradycyjny grecki posiłek nie może obejść się bez przekąsek - mezedes. Są to zazwyczaj rozmaite greckie sery, pieczywo, które dodawane jest niemalże do każdego posiłku i uważane za istotę pożywienia oraz pasty do chleba. Generalną zasadą, która musi być spełniona, jest dostatecznie ostry smak przekąski, aby pobudzała apetyt. Do najbardziej popularnych przekąsek zalicza się: kolokithakia tyganita- kabaczki smażone, piperies tyganites - paprykę smażoną, skordalia- czyli pastę czosnkowo-fasolową do pieczywa, tzatziki – pastę czosnkową z ogórkami i miętą, oraz wspaniałą grecką fetę. Do wspomnianych wyżej przystawek, pieczywa i sałatek podaje się rozmaite sosy. Wśród najpopularniejszych znajdziemy: ladolemono czyli sos oliwno- cytrynowy, sos pomidorowy mięsny i bezmięsny oraz sos czosnkowy.
Prym wiodą również rozmaite greckie sałatki, a do najsłynniejszych zaliczana jest sałatka grecka - na bazie świeżych warzyw, fety i oliwek. Popularna jest również sałatka z fasoli - ambelosalata. Dużo sałatek bazuje na świeżych ogórkach, jogurcie, liściach mięty. Znakomitym greckim specjałem jest również sałatka z arbuza, sera feta i liści mięty - wspaniale orzeźwia zwłaszcza w upalne dni. Sałatki bardzo często serwowane są do dań rybnych i mięsnych.

Sałatka choriatiki

• Musaka (mousaka) – zapiekanka z mięsa mielonego, ziemniaków, bakłażana, sosu pomidorowego, zalana beszamelem

 

---

 

 

 

Kuchnia indyjska

Kuchnia hinduska jest bardzo różnorodna i kolorowa. Wynika to z m.in. faktu, że w Indiach występuje kilka stref klimatycznych, w których panują odmienne warunki uprawy roślin i hodowli zwierząt. Duży wpływ na tutejszą kuchnię wywarli także wyznawcy innych religii, takich jak buddyzm czy islam, oraz inne narodowości, które osiedliły się na tym terenie. Muzułmanie wprowadzili baraninę i jagnięcinę, Portugalczycy i Francuzi - elementy kuchni europejskiej, takie jak np. ziemniaki i szereg dań z wieprzowiny, a Brytyjczycy - pewne elementy kuchni brytyjskiej, np. zwyczaj picia herbaty. Kuchnia hinduska zaliczana jest do najbardziej aromatycznych kuchni świata. Wśród przypraw królują kardamon, imbir, chilli, kolendra, goździki, cynamon, kumin, liście curry, szafran, mango w proszku oraz popularna w kuchni hinduskiej asafetyda – przyprawa w smaku przypominająca cebulę, często stosowana w ortodoksyjnej kuchni hinduskiej jako zamiennik cebuli i czosnku. Popularna jest także mieszanka przypraw zwana masalą. Każda hinduska rodzina posiada swój własny przepis na tę przyprawę i niechętnie się tym przepisem dzieli. Potrawy serwowane w hinduskim domu, barze czy restauracji są wielodaniowe. Najpierw wkraczają przekąski, które serwuje się na zimno lub na gorąco. Zazwyczaj są to drobne pierożki np. samosy z warzywami, lub marynowane warzywa np. gobi tikka, czyli kalafior w marynacie, a także sosy, dipy oraz chutneye podawane do popularnych w Indiach cienkich chlebków – chapati, naan czy roti.

Główne danie, charakterystyczne dla danego regionu, serwowane jest po przekąskach. Towarzyszą mu również rozmaite dodatki, które je ubarwiają i urozmaicają. Potrawy często konsumowane są rękami, a wszelkiego rodzaju chlebki hinduskie służą często jako sztućce, którymi zagarnia się sosy, lub macza je w mięsnych lub warzywnych potrawach np. w curry. W południowych regionach zamiast talerzy często używa się liści bananowca. Po skończonym posiłku można pozwolić sobie na odrobinę regionalnych słodyczy, np. słodkiego napoju lassi z mango, lub napić się aromatycznej herbaty – czai np. z kardamonem. W kuchni hinduskiej są składniki, których używa się w niemal każdym regionie, takie jak: naan, roti, chapati, ryż, soczewica, jogurt, masala, klarowane masło ghee, marynowane warzywa oraz czai – aromatyczna herbata. Ponadto każdy z regionów szczyci się własnymi daniami z uwzględnieniem składników na danym terenie popularnych. Na północy podaje się dania z baraniny i jagnięciny, inspirowane kuchnią arabską, np. słynne biryani czy łagodniejszą niż na północy wersję curry, często przyrządzaną z wykorzystaniem zbóż.

Dużo potraw bazuje na mleku bawolim i wyrabianych z niego serach paneer, np. matar paneer – ser z zielony groszkiem.

Z mleka wytwarza się także jogurty, które są często dodawane do mięsnych lub warzywnych potraw, marynat, a także są składnikiem odżywczego i łagodzącego smak ostrych potraw napoju lassi. Na północy spotkamy wiele dań sycących, przyrządzonych na bazie ryżu, ziaren zbóż, ciecierzycy, soczewicy czy fasoli. Znane są też potrawy wypiekane w piecu tandoori np. kurczak tandoori. Potrawy przyrządzane w nim mają charakterystyczny, dymny posmak. Południe Indii kontrastuje z północą. Znajdziemy tutaj dania lekkostrawne, ale też bardziej pikantne. Przeważają potrawy na bazie ryżu i soczewicy. Ponadto stosuje się tutaj wiele składników, które w regionach północnych są nieosiągalne, jak np. mleko kokosowe, owoce mango, tamaryndu czy banany. Południe obfituje także w dania wegetariańskie, a także w potrawy na bazie ryb i owoców morza. Warto skosztować tutejszych cienkich naleśników – dosa, czy paczuszek z soczewicy – vada. Popularny jest także pyszny, aromatyczny sambar, czyli dość gęste danie z soczewicy, które zazwyczaj serwuje się z ryżem.

Dania hinduskie, niezależnie od regionu, charakteryzują się mocnymi aromatami i bogactwem barw i smaków. Między innymi dzięki tutejszej kuchni Indie przyciągają rzesze turystów, a potrawy hinduskie zdobywają popularność i coraz częściej spotyka się je w różnych zakątkach świata, w coraz liczniej otwieranych restauracjach hinduskich.

Hindusi gustują w pikantnie przyrządzonych potrawach, jak i w niezwykle słodkich deserach. Kuchnia tego kraju nierozerwalnie łączy się z jego kulturą i religią. Niezależnie od zamożności domu, w jakim posiłek jest spożywany, jest on najważniejszy i traktowany jest jako swoisty ceremoniał. Swój charakterystyczny smak, potrawy indyjskie zawdzięczają tutejszym przyprawom. Do najczęściej używanych należą: szafran, kumin, chili, imbir, kardamon, pieprz. Dodatkowo każda rodzina posiada swój własny sposób przyprawiania dań, masalą – mieszanką przypraw, które upodobało sobie dane hinduskie domostwo.

W kuchni indyjskiej przeważają dania wegetariańskie. Wyjątek stanowi północ Indii, gdzie spożywa się także mięso: baraninę, jagnięcinę i drób. Niemniej jednak ortodoksyjni Hindusi są stu procentowymi jaroszami. Wegetarianizm jest związany z szacunkiem dla żywych istot oraz wiarą w reinkarnację i ewentualny powrót zmarłego na ziemię pod postacią zwierzęcia.
Z Indii nie można wyjechać bez spróbowania tutejszych słodkości, sprzedawanych niemalże na każdym targu. Do najbardziej charakterystycznych zaliczają się cukierki mithaj, czy kulki robione ze słodkiego sera zwane rasgule. Najbardziej znanym przysmakiem jest chałwa, której niezwykle słodkiego smaku nie można porównać z niczym innym.
Mimo tego, że wszystkie odmiany kuchni Indii mają wiele wspólnych cech, to każdy z rejonów posiada również swoje charakterystyczne potrawy i przyprawy, które fascynują i kuszą.

Kurczak w sosie tikka masala.

Zwykły posiłek hinduski składa się zazwyczaj z 2-3 dań, z obowiązkową soczewicą, ryżem, marynatami, jogurtem i sosem chutney. Ilość potraw zwiększa się na specjalne uroczystości rodzinne i święta. Przygotowuje się wtedy więcej dań mięsnych i rybnych, a w domach wegetarian - dań z warzyw oraz różne sosy i sałatki. Ryż może być zastąpiony chlebkami indyjskimi- podpłomykami (ćapati), w bogatych domach podaje się ryż i chlebki. Posiłek kończą orzechy, świeże lub suszone owoce albo nasiona i orzeszki mocno przyprawione korzeniami (pan) oraz napar z korzeni ułatwiający trawienie, jak na przykład napar z nasion włoskiego kopru lub kardamonu.

 

---

 

Kuchnia Iranu

Różni się ona w zależności od regionu. Każdy specjalizuje się w określonych potrawach. Są też dania i składniki, które można uznać za wspólne dla całej kuchni irańskiej, jak np. ryż, herbata, bakalie i rozmaite rodzaje kebabów. Można także wprowadzić ogólny podział kuchni na kuchnię północną i południową. Ta pierwsza jest bardziej sycąca i wytrawna w smaku. Znajdziemy w niej dużo warzyw, ryżu i mięsa. Im dalej na południe potrawy stają słodsze, także te mięsne np. pilawy głównie jagnięce lub baranie, do których dodaje się bakalie i suszone owoce. Jedzenie dla Irańczyków jest niezwykle ważną częścią życia. Dla niektórych wręcz podstawową, dlatego też wielu Irańczyków cierpi z powodu nadwagi. Wielu jednak nadal stosuje się do perskich zasad żywienia, które mówią o tym, aby jeść zdrowo i nietłusto. Należy pamiętać o daniach lekkich i wartościowych składnikach bogatych w witaminy, takich jak warzywa i owoce. Persowie wierzą także w zdrowotne właściwości jedzenia i przyrządzają dania według perskiej filozofii pokarmów zimnych i gorących, przy czym nie chodzi tutaj o temperaturę potraw, ale o wpływ jedzenia na organizm. Jeśli ktoś ma np. problemy z nadciśnieniem, to powinien w swojej diecie stosować więcej potraw zimnych czyli takich, które mają właściwości obniżające ciśnienie. Do nich zaliczany jest chociażby sok z granatów – czołowy, jeśli chodzi o kuchnię irańską składnik, potraw. Orzechy, które też często występują w tutejszych daniach słodkich i słonych, mają wg zasad perskiej filozofii właściwości rozgrzewające i pobudzające. Do popularnych składników, zalicza się także obowiązkowy w irańskiej kuchni, bardzo aromatyczny syrop z płatków róży damasceńskiej, zwanej inaczej różą perską. Podstawą wyżywienia przeciętnego Irańczyka jest ryż, serwowany niemal do każdego posiłku. Rozległe pola uprawne ryżu znajdują się w Gilanie, leżącym na północy kraju. Region ten znany jest także z rybołówstwa oraz produkcji jednego z najlepszych kawiorów na świecie, pozyskiwanego z jesiotrów wyławianych z Morza Kaspijskiego. Kawior, ale także ryby są podstawowym składnikiem regionów położonych na północy i na południu kraju. Na północy np. jada się ryby wraz z ikrą, a także z głowami. To ważne źródło fosforu, a solona ikra uchodzi tutaj za prawdziwy przysmak.
Dawniej w Iranie, tak jak we wszystkich krajach Bliskiego Wschodu, pijano głównie kawę, jednak od stu lat, odkąd poznano tajemnicę uprawy herbaty, to ona stała się podstawowym napojem. Często serwuje się ją do deserów. Iran znany jest także z uprawy oliwek i z bardzo aromatycznej i intensywnej w smaku oliwy. Dodaje się ją do rozmaitych potraw, często marynuje się w niej czosnek, którego w kuchni irańskiej nie może zabraknąć, a także oliwki wraz z pestkami granatu. Najwięcej gajów oliwnych znajduje się w Rudbarze. Za kuchnię najbogatszą w rozmaite smaki i tym samym najlepszą uznaje się kuchnię Isfahanu, ostanu położonego w centrum Iranu. Prawdziwym przysmakiem w tym regionie są kufteh czyli kuliste kotleciki przyrządzane z mięsa mielonego – głównie jagnięciny, ryżu i ziół.

Słynnym deserem jest goosh-e fil - smażone ciasto polane syropem, do którego zazwyczaj do picia serwuje się doogh – słony jogurt z ziołami. Pozornie wygląda to na dość dziwne połączenie, ale według smakoszy tej potrawy idealne. Ponadto do najpopularniejszych potraw irańskich zalicza się: nan-e barbari – rodzaj pieczywa, baqala qatoq – popularny na północy duszony bób z czosnkiem szczypiorkiem i jajkami, mirza-qasemi – smażony miąższ bakłażana z pomidorami, khoresz ghaimeh – potrawa z jagnięciny, soczewicy, pomidorów, podawana z ryżem.

 

---

 

Kuchnia Islandii

Ze względu na dość surowy klimat, zwłaszcza zimą, Islandczycy od wieków mieli ograniczone możliwości jeśli chodzi o uprawę roślin i hodowlę zwierząt, a także potrawy jakie z danych składników mogli przygotować. Dlatego też kuchnia islandzka to typowa kuchnia północy - treściwa i prosta. Ta tradycyjna opiera się na składnikach jakie od zawsze były tutaj podstawowym źródłem wyżywienia czyli rybach, jagnięcinie, wyrobach mleczarskich oraz zbożach. Nawet w tych trudnych warunkach powstawały potrawy smaczne i intrygujące, ale też takie, które dla wielu mogą okazać się niejadalne, np. słynne sfermentowane mięso rekina zwane hákarl czy też selshreifar, czyli kwaszone płetwy foki.

Te dania wchodzą również w skład Þorramatur, czyli wyboru tradycyjnych dań islandzkich, składających się głównie z mięsa, ryb i wyrobów mlecznych, serwowanych w formie porwanych lub pociętych w kostkę przekąsek regionalnych. Współczesna kuchnia Islandii także opiera się na tradycyjnych smakach, a jej głównym atutem są świeże składniki, z których szefowie kuchni potrafią wyczarować prawdziwe rarytasy. To właśnie ta zmodernizowana kuchnia coraz częściej przyciągają turystów i prawdziwych smakoszy.
Ważną rolę w gospodarce kraju pełni rybołówstwo, które przez wieki było podstawą utrzymania i wyżywienia tutejszej ludności. Dania z ryb i owoców morza do tej pory są głównymi składnikami w kuchni islandzkiej. Do najbardziej popularnych ryb zalicza się pstrągi, dorsze, łososie, łupacze, płastugi i halibuty. Do współczesnych rybnych dań islandzkich często dodaje się skorupiaki, np. langustynki i krewetki. Natomiast żeby pogłębić morski charakter tutejszych potraw, do przyprawiania ich używa się często sproszkowanych alg morskich.
Jeśli chodzi o spożycie mięsa to w kuchni islandzkiej króluje jagnięcina lub baranina, gdyż te zwierzęta są najbardziej popularnymi zwierzętami hodowlanymi Islandii. Baranina i jagnięcina wykorzystywana jest tutaj zarówno w potrawach regionalnych - tradycyjnych, jak i w kuchni współczesnej. Do tradycyjnych potraw zaliczyć można np. hangikjöt – wędzoną lub gotowaną jagnięcinę lub baraninę, svið – gotowane głowy owcze lub baranie, albo lifrarpylsa - pudding z wątroby owczej z dodatkiem mąki żytniej i płatków owsianych.

 

---

 

Kuchnia karaibska

Kojarzy się głównie ze smakami świeżymi, pikantnymi i słodyczą owoców tropikalnych. Jednak tematyka jest o wiele bardziej złożona. Każda z wysp posiada swój własny styl gotowania i przyrządzania potraw. Mieszają się tu wpływy rdzennych mieszkańców - Indian, z wpływami afrykańskimi, europejskimi, azjatyckimi i amerykańskimi. Na przestrzeni wieków wytworzyła się niezwykle intrygująca mieszanka smaków i kultur. Czołowymi składnikami, które można spotkać w każdej z kuchni karaibskich są: ryż, owoce tropikalne – głównie kokosy i mleko kokosowe, świeże owoce morza i ryby, oraz szereg przypraw np. kolendra, chilli. Ponadto każda z Wysp Karaibskich ma swoją lokalną kuchnię.

Lunch na Dominice

Oto przykłady kuchni większych wysp:

-Kuchnia kubańska
W niej w dużej mierze mieszają się wpływy hiszpańskie, afrykańskie oraz karaibskie. To kuchnia dość złożona. Królują w niej dania na bazie ryżu i fasoli. Jest to także podstawowy składnik dań głównych, w których obowiązkowo pojawia się mięso np. wieprzowina lub wołowina, a także warzywa - kukurydza, ziemniaki, plantany podawane na ciepło lub sałatki przyrządzane na bazie sałaty, pomidorów i awokado. Mięsa pieczone zazwyczaj podawane są z lekkimi sosami. Klasycznym i niezwykle typowym jest sos mojo przyrządzany na bazie czosnku, cebuli, oregano, gorzkich pomarańczy i limonki. Niezwykle popularne są dania z kuchni hiszpańskiej jak chociażby: paella, czy gulasz galicyjski, a wiele dań nie może się obyć bez tradycyjnej hiszpańskiej kiełbasy - chorizo. Kubańczycy lubują się też w zupach przyrządzanych np. na bazie warzyw bulwiastych. Niezwykle popularną jest zupa kukurydziana.

 

 

 

-Kuchnia Antyli Holenderskich,

w których skład wchodzą mniejsze wyspy np. Curacao, to kuchnia z -wpływami holenderskimi. Widać w niej tradycyjną kuchnię karaibską, pełną owocowych i świeżych smaków, ale też wpływy europejskie. W kuchni tego terytorium tak jak w kuchni holenderskiej ser jest jednym z podstawowych składników. Tradycyjnym daniem z wykorzystaniem sera jest keshi yena – czyli pieczony faszerowany ser serwowany z gulaszem wołowym. Do dań mięsnych serwuje się też varmoosh – puree z ziemniaków i zielonych liści. Na Curacao dania bogate są też w rozmaite przyprawy stosowane także w kuchni europejskiej np. rozmaryn. Ponadto wszelkie zioła i przyprawy rosnące na wyspie wykorzystywane są do wyrobów leczniczych lub pielęgnacyjnych.

 

 

-Kuchnia jamajska

To miks kuchni karaibskiej, brytyjskiej, afrykańskiej, a także azjatyckiej. Pełno w niej świeżych, ale też pikantnych smaków. Dania bazują na owocach morza i rybach, a także owocach i warzywach. Do najbardziej popularnych dań zaliczane jest curry z kozy, smażone plantany, kurczak "jerk", duszona kapusta, solona ryba, a także narodowe danie Jamajki czyli bligia z solonym dorszem. Tak jak w każdej z kuchni karaibskich do wielu potraw serwuje się ryż z czarną fasolą.

 

 

-Trinidad i Tobago
To państwo wyspiarskie położone na większej wyspie Trinidad i mniejszej Tobago. Obie dawniej były kolonią hiszpańską, później francuską, a także holenderską, ostatecznie trafiły w ręce Wielkiej Brytanii. Państwo uzyskało niepodległość w 1962 roku, a republiką stało się w 1976. Obie wyspy to prawdziwy tygiel kulturowy, ale mieszanka narodów, które przybyły na wyspę lub zostały zesłane jako niewolnicy jest bardziej złożona i widoczna na Trinidadzie. Przez wieki przybywali tutaj osadnicy z Europy, Azji, Afryki, Ameryki Południowej, a także z Bliskiego Wschodu. Ten miks kulturowy silnie odziałuje na tutejszą kuchnię. Najbardziej widoczne są wpływy kuchni indyjskiej. Nie bez przyczyny najpopularniejszym daniem jadanym na wyspie jest curry z krewetek. Prawdziwą specjalnością Trinidadu jest danie nazywane sahiena, podawane z chutneyem z tamaryndowca. Sahienę przyrządza się z obtaczanych w cieście i smażonych na głębokim tłuszczu liści kolokazji - roślina ta jest niezwykle popularna w kuchni karaibskiej. Często serwuje się tutaj pilawy. Wiele dań bazuje na rybach i owocach morza np. potrawka z kraba. Słynną uliczną przekąską jest bułka podawaną z mięsem rekina. Tobago pierwotnie zamieszkałe było przez Karibów, plemię indiańskie, które żyło głównie z uprawy tytoniu. Stąd też wzięła się nazwa wyspy. Po przejęciu wyspy przez Brytyjczyków, z Afryki zostali sprowadzeni niewolnicy. Byli to główni mieszkańcy wyspy. Do tej pory w kuchni Tobago widoczne są w bardzo dużej mierze wpływy afrykańskie. Królują tu dania proste o bardzo złożonym smaku. Clue każdej potrawy stanowią przyprawy: bazylia, czosnek, kurkuma, kmin rzymski, cebula i tymianek. Do dań, tak jak przystało na dania karaibskie, dodaje się obowiązkowo mleko kokosowe. Prawdziwym przysmakiem Tobago są kraby podawane z placuszkami. Do ciast i chlebów dodaje się banany lub kassawę - czyli starte na mączkę bulwy manioku jadalnego, a także cukier trzcinowy. Zarówno na Trinidadzie jak i na Tobago dania bazują na mieszance aromatycznych przypraw np. chili, czosnku, cynamonu, kolendry, kminu. Nie może zabraknąć też orzeźwijących owoców tropikalnych np. mango, orzechów kokosowych, owoców pigwy, marakui, melonów, granatów, anansów, które dodaje się do potraw, drinków, deserów, a także spożywa na surowo - wtedy smakują najlepiej.

 

---

 

 

 

Kuchnia koreańska

Główną cechą, która definiuje kuchnię koreańską jest jej ostrość – smaki pikantne i wyraziste to smaki dominujące w tutejszych potrawach. Podstawowym składnikiem kuchni koreańskiej jest ryż uprawiany tutaj od stuleci. Dodatkiem do niego jest mięso, przeróżne warzywa uprawiane na szeroką skalę, a także ryby. Kuchnia ta bazuje również na wielu cenionych dodatkach o specyficznym wyrazistym smaku: doenjang – pasta ze sfermentowanej soi, pasty ze sfermentowanych krewetek i innych owoców morza czy ryb oraz czołowego składnika o nazwie kimchi przygotowywanego z kapusty, ogórków i rzodkwi, które fermentują pod wpływem zalewy przygotowanej z czosnku, imbiru i chili. Ten produkt jest całkowicie naturalny i używany do wielu dań koreańskich.

Do najbardziej popularnych rodzajów dań koreańskich należy zaliczyć:

Przyprawami, które zapewniają pikantny smak potrawom koreańskim są: czosnek – szczodrze dodawany do dań , chilli, zielona cebula, pasta z fasoli, imbir, ocet, sezam oraz żeńszeń dostępny w dużych ilościach na tutejszych straganach.

 

---

 

Kuchnia koszerna

Kuchnia żydowska zaliczana jest do głównych kuchni międzynarodowych i jest kuchnią bardzo złożoną gdyż widoczne są w niej wpływy innych kultur i kuchni. Wiąże się to z rozproszeniem społeczności żydowskich na całym świecie i przejmowaniem przez nie cech lokalnych kuchni. Ogólnie kuchnię żydowską można podzielić na trzy odmiany: kuchnię Żydów z Bliskiego Wschodu, podobną do kuchni arabskiej, kuchnię Żydów sefardyjskich, która przyjęła wiele cech kuchni iberyjskich oraz kuchnię Żydów askenazyjskich, która posiada cechy kuchni polskiej, niemieckiej i rosyjskiej. Kuchnia żydowska charakteryzuje się mnogością zimnych przekąsek, co wynika z tradycji przygotowywania dań przed szabatem, w czasie którego nie powinno się ani gotować, ani rozpalać w piecu. Wiele dań powstawało przez adaptację miejscowych przepisów kulinarnych do nakazów religii mojżeszowej. W kuchni żydowskiej wykorzystuje się często przyprawy, takie jak gałka muszkatołowa, goździki, szafran czy kminek. Często używa się cebuli i czosnku, tłuszczu drobiowego, który zastępuje smalec, cukru lub miodu. Wiele potraw kuchni żydowskiej wpisało się na stałe do kuchni innych narodów. Dania, takie jak karp po żydowsku, chałka, maca czy strudel znane są chyba wszystkim Polakom.
Jedną z cech przepisów kuchni żydowskiej jest przestrzeganie podstawowych zasad koszerności – używania produktów z dozwolonych zwierząt, nie łączenia mleka i mięsa i zakazu spożywania krwi. Nie każda jednak restauracja oferująca kuchnię żydowską jest koszerna, wręcz przeciwnie - w Polsce prawie wszystkie są niekoszerne, bazują jedynie na tradycyjnych przepisach Żydów aszkenazyjskich. Religijni Żydzi oraz osoby, które uważają, że koszerna dieta jest sposobem na zdrowe, pełne duchowego znaczenia odżywianie, a nawet życie, traktują koszerność znacznie poważniej i kompleksowo. Tak traktowana koszerność nie musi mieć nic wspólnego z kuchnią żydowska. Koszerność wynika z religijnego podziału pokarmów na koszerne – czyste (dozwolone) i trefne – nieczyste (zakazane). Koszerne potrawy to te, które przyrządzane są w zgodzie z kaszrutem, czyli według zasad zapisanych w Torze, interpretowanych przez rabinów. Kaszrut mówi nie tylko o tym jakie produkty można jeść, ale także jak je przyrządzać. Zasadności podziału na czyste i nieczyste należy również szukać w przestrzeganiu higieny w warunkach pustynno – tropikalnych. Oddzielanie poszczególnych produktów żywnościowych gwarantowało ochronę ich przed psuciem. Kuchnia koszerna wyklucza użycie mięsa niektórych zwierząt, niektórych ryb i owadów, krwi oraz łączenia mięsa z mlekiem. Mięso musi pochodzić ze zwierząt hodowlanych. Nie można jeść mięsa zwierząt drapieżnych. Mogą to być jedynie zwierzęta parzystokopytne i przeżuwające, dlatego nie jada się wieprzowiny. Nie jada się także owoców morza, a ryby muszą mieć łuski. Zwierzę musi być także zabite w humanitarny sposób podczas rytualnego uboju zwanego szechitą. Koszerności potraw strzeże maszigijach - strażnik koszerności wybierany przez rabina. Jest to osoba religijna, która nie tylko stosuje zasady koszerności w kuchni, ale także w życiu. Istnieje lista produktów koszernych, która w Polsce powstaje pod nadzorem Naczelnego Rabina Polski, Michaela Schudricha. Co ciekawe, wśród produktów które się na niej znajdują, oprócz produktów typu suszone owoce, ryż, kasze, różnego rodzaju zioła i mięsa, są również produkty typu Coca Cola, batoniki Kitkat, czy lody Magnum.

 

---

 

Kuchnia meksykańska

Sztuka kulinarna Meksyku i okolic, łącząca tradycje tubylczych Indian i wpływów hiszpańskich konkwistadorów. Opiera się głównie na kukurydzy i roślinach strączkowych (około 20 różnych gatunków fasoli) i różnych odmianach papryki i chili.
Podstawowym surowcem w przygotowaniu wielu potraw jest tzw. masa lub też masa nixtamalera, otrzymana z przemiału ziaren kukurydzy. Tradycyjnie, Indianie meksykańscy moczyli ziarna kukurydzy w ługu wypłukanym z popiołu drzewnego. Dzięki takiemu procesowi kilka ważnych aminokwasów, szczególnie niacyna (konieczna w zapobieganiu m.in. pelagrze) staje się łatwiej przyswajalnych. Kukurydza poddana takiej obróbce chemicznej ma więc większą wartość odżywczą i charakterystyczny smak, łatwo rozpoznawalny m.in. w plackach tortilla.
Wykorzystanie normalnej mąki kukurydzianej w przepisach na potrawy meksykańskie nie pozwoli więc na pełne odtworzenie charakterystycznych smaków tej kuchni.
Współcześnie tortille sporządza się na północy Meksyku z pszenicy (tortilla de harina), zaś na południu z kukurydzy (tortilla de masa).

Typowe dania i składniki kuchni meksykańskiej:
• tortilla,
• burrito,

• enchiladas,

• tacos,
• nachos,
• salsa.
• gordita
• mole poblano
• ceviche

 

• quesadilla
• guacamole

• chile relleno

• chimichanga

 

---

 

Kuchnia skandynawska

Kuchnia skandynawska to ogólne pojęcie, pod którym znaleźć możemy smaki duńskie, norweskie i szwedzkie. Dania charakterystyczne dla Europy Północnej są przyrządzane z lokalnie występujących naturalnych składników.
Kuchnia duńska uwzględnia sezonowość potraw, jej podstawą są ryby (śledzie, łososie, dorsze, pstrągi, makrele) oraz owoce morza z zimnych wód (homarce i przegrzebki). Duńczycy gustują w mięsach, zwłaszcza w dziczyźnie oraz mięsach zwierząt hodowlanych (wieprzowina, wołowina), uwielbiają chleb pełnoziarnisty i pumpernikiel. Do deserów, ciast i sosów do mięs dodają leśne jagody, borówki i jeżyny. Elementem podstawowym obiadu są ziemniaki i konserwowane warzywa.

 

-W kuchni duńskiej łączy się smaki tradycyjne ze smakami innych kuchni świata. Cechą charakterystyczną dla wszystkich krajów skandynawskich jest panujący w trakcie posiłków nastrój. Duńczycy, podobnie jak Norwegowie i Szwedzi, starają się zachować podczas jedzenia dobry humor i miłą atmosferę. Tradycyjne potrawy cechują się prostotą, gdyż Duńczycy są narodem oszczędnym. Mimo to albo dzięki temu, ich kuchnia jest zdrowa.

Na duńskich stołach królują, jak w całej Skandynawii, świeże ryby (makrele, śledzie) i owoce morza. Wśród dań rybnych można wyróżnić gravlax z łososia i suszonego dorsza. Śledzie najczęściej podawane są marynowane w słodkiej zalewie lub z dodatkiem śmietany i koperku. Spożywa się je z dodatkiem pieczywa oraz jajek, cebuli i pomidora. Do tradycyjnych dań tego kraju zalicza się mięsne pulpeciki frikadeller z wieprzowiny lub wołowiny, które gotuje się w warzywnym rosole.

Na duńskim stole często goszczą kanapki z marynowaną wieprzowiną, duńskim bekonem, surową wołowiną, marynowaną na słodko kapustą lub pasztetem z wątróbek. Popularną i łatwą do wykonania potrawą są smażone z cebulą i mięsem ziemniaki, tzw. biksemad. Duńczycy są amatorami pieczywa, które towarzyszy większości dań.

 

-Kuchnia norweska nie różni się zbytnio od kuchni duńskiej. Norwegia jest krainą łososia, określanego mianem króla Bałtyku i północnego Atlantyku. Serwuje się go tutaj pod różnymi postaciami. Podaje się go na surowo, gotowanego, marynowanego, z musztardą lub koperkiem. Tradycyjna potrawa norweska gravlax to łosoś marynowany w soli, cukrze i koperku.

Pstrąg również cieszy się wśród Norwegów duża popularnością. Mimo swojego nieprzyjemnego zapachu przyciąga smakiem. Kolejną chętnie spożywaną rybą jest dorsz. Co ciekawe, Norwegowie kupują owoce morza prosto od rybaków, dzięki czemu mogą być pewni jakości kupowanego towaru.

Śledzie (zwłaszcza kiszony śledź), pstrąg, mięso reniferów – to najpopularniejsze potrawy w kuchni szwedzkiej. W odróżnieniu od pozostałych kuchni skandynawskich, w Szwecji dominują smaki słodkie i nawet w potrawach, w których dominuje sól, wyczuwalny jest cukier. Będąc w tym kraju, warto spróbować gotowanego łososia, placków ziemniaczanych i pierogów ziemniaczanych.

 

---

 

 

 

Kuchnia sycylijska

Podstawą tutejszej kuchni są warzywa i owoce, charakterystyczne dla kuchni śródziemnomorskiej, tj. pomidory, bakłażany, papryki, karczochy, wspaniałe słodkie cytrusy, a także oliwki, z których produkowana jest charakterystyczna, bo dość intensywna w smaku oliwa. Nadal w wielu gospodarstwach produkowana jest ręcznie i można ją dostać jedynie na Sycylii. Z warzyw powstaje wiele potraw, są dodawane do makaronów, mięs, ryb i owoców morza. Przyrządza się z nich doskonałe przekąski, zupy i zapiekanki. Prawie w każdej potrawie odnajdziemy wspaniałe bakłażany czy słodkie pomidory, również w wersji suszonej. Do czołowych dań warzywnych kuchni sycylijskiej zalicza się caponatę – danie z duszonych warzyw – serwowane na zimno jako dodatek do ryb lub mięs oraz parmigianę - zapiekankę z parmezanem.

W obu daniach występuje odgrywający ważną rolę w tutejszej kuchni, a zapożyczony z kuchni arabskiej bakłażan. To warzywo, to także baza sosu do makaronowego dania sycylijskiego - spaghetti alla Norma, które finalnie obficie posypuje się np. wytwarzaną na miejscu, wędzoną ricottą. Nazwa dania pochodzi od imienia tytułowej bohaterki opery Belliniego.
Kuchnia sycylijska to także ryby i owoce morza. Wody Morza Śródziemnego obfitują w ich rozmaite gatunki, niektóre występują tylko tutaj, jak np. ryba-piła (pesce spada). Dary morza stanowią bazę tutejszych sałatek, makaronów i przystawek. Chlubą Sycylii jest makaron z owocami morza zabarwiony na czarno atramentem z kałamarnic – spaghetti al nero di sepia. Ten barwnik nadaje potrawie nietypowy smak.

Cenionymi rybami są także sardynki, dodaje się je do wielu potraw. Jedną z nich jest pasta con le sarde - klasyczne danie z makaronu, zapiekanego z sardynkami, do którego dodaje się także rodzynki, kapary, szafran oraz bardzo popularny na wyspie koper włoski, który swoim anyżkowym smakiem doskonale wzbogaca tutejsze dania, zwłaszcza te przyrządzane na bazie ryb. Prawdziwym i dość drogim rybnym rarytasem jest także bottarga - suszona i solona ikra tuńczyka, którą dodaje się np. do makaronów. Nadaje ona potrawom słony, bardzo specyficzny smak.

Sycylijczyk nie byłby Sycylijczykiem gdyby nie zakończył posiłku słodkim deserem. Bazą sycylijskich słodkości jest marcepan, bakalie, a także delikatna ricotta. Do jednego z najsłodszych deserów zalicza się chlubę sycylijskiego cukiernictwa, a mianowicie cassatę - ciasto biszkoptowe z serem ricotta, bogato zdobione kandyzowanymi owocami lub dodatkami z barwionego marcepanu. Poza tym w każdej cukierni znajdziemy szereg mniejszych bajecznie kolorowych ciasteczek, np. z pistacjami lub słodkich rożków z nadzieniem z ricotty.

 

---

 

 

 

Kuchnia turecka

To kuchnia pochodząca z terytorium Turcji. Swoje bogactwo zawdzięcza potrawom pochodzącym z różnych regionów Imperium osmańskiego.

Najpopularniejsze są:

Warzywa często są traktowane jako osobne dania, smażone z cebulą i pomidorami w bardzo dużej ilości oliwy z oliwek, z solą, cukrem, czasem czosnkiem, podawane na zimno. Jednym z bardziej znanych dań tego rodzaju jest imambayıldı - faszerowany bakłażan w oliwie. Najsłynniejsze danie – kebab (danie z rusztu lub smażone w małych kawałkach) – jest przykładem współczesnej, prostej kuchni tureckiej.
Turcy piją herbatę podawaną w małych szklaneczkach w kształcie tulipanów, bardzo gorącą i słodką. Natomiast kawa podawana jest na trzy sposoby: słodka şekerli, bez cukru sade i półsłodka orta. Popularne są także soki i napary wiśniowe i jabłkowe. Narodowym napojem Turków jest rakı, anyżowa wódka o lekkim smaku lukrecji. Podawana silnie schłodzona i zmieszana pół na pół z wodą staje się koloru mlecznego i nazywana jest "mlekiem lwa". Do raki podaje się meze.
Desery tureckie można podzielić na dwa rodzaje: mleczne oraz na słodkie ciasta. Do najpopularniejszych deserów można zaliczyć:baklava, kadayifi, helva, lokum i acibadem kurabiyesi. Popularny jest też ayran – słonawy i dość rzadki jogurt do picia. Zimą pija się salep- robi się go z korzenia jednego z gatunków storczyka, gotuje z mlekiem i cynamonem.

 

---

 

 

 

Kuchnia węgierska

Królową kuchni jest papryka. Na Węgrzech stała się popularna około XVIII wieku, wtedy zaczęła być obficie dodawana do wielu potraw. Jedno z powiedzeń mówi, że węgierska gospodyni, kiedy ma przygotować posiłek, stawia na stole słoik z papryką i zastanawia się, co do niej dodać. Fakt, papryka w różnych odmianach i formach dominuje w tutejszej kuchni. Najczęściej do dań dodaje się paprykę mieloną słodką i ostrą, a także paprykę surową. Bez papryki, zarówno w postaci duszonej, jak i mielonej słodkiej, nie istniałoby danie, które chyba jest najbardziej rozpoznawalnym daniem węgierskim. Mowa oczywiście o leczo, które na Węgrzech przyrządza się sezonowo jedynie z warzyw. W Polsce ta węgierska jarska potrawa została wzbogacona mięsem lub kiełbasą, psując tym samym oryginalną recepturę. Poza papryką w tutejszej kuchni używa się także wielu innych przypraw takich jak: liście laurowe, kminek, majeranek, pieprz, czosnek, tymianek. To właśnie dzięki hojnie dodawanym przyprawom dania węgierskie mają złożony i wyrazisty smak.
W kuchni węgierskiej rozwinięta jest tradycja przyrządzania potraw w kociołkach. Wzorcowym daniem jest gulasz, który tradycyjnie powinien mieć postać zupy. Rzadziej spotyka się tę potrawę w postaci gęstego i zawiesistego sosu. Odpowiednikiem gęstej wersji jest pörkölt. Węgierski gulasz czy raczej zupa gulaszowa - gulyásleves musi być przyrządzona na podsmażonej na tłuszczu słodkiej papryce mielonej.

 

Pamiętajmy jednak, że papryka mielona może się spalić i nabrać gorzkiego smaku, dlatego dodajemy ją do tłuszczu zestawiając uprzednio garnek z ognia. Następnie dodaje się mięso oraz pomidory. Pod żadnym pozorem do zagęszczenia dania nie używa się mąki. Potrawę można doprawić ostrą papryką. Popularnym daniem, również przyrządzanym w kociołku, jest zupa rybna zwana - halászlé. To chyba jedno z bardziej rozpoznawalnych dań węgierskich. Każdy dom posiada własny sposób na przyrządzanie tej narodowej potrawy, ale podstawowymi jej składnikami są: ryby i papryka. Do zupy, tak jak do zupy gulaszowej i innych dań jednogarnkowych, obowiązkowo serwowany jest chleb.

 

 

Pojawia się pytanie: dlaczego Węgry - kraj bez dostępu do morza i z niezbyt dużą liczbą zbiorników wodnych (rzek i jezior) - często w swoich daniach wykorzystuje ryby. Okazuje się, że tutejsze wody są zasobne w ryby i przez wiele lat np. na wsiach były one jednym z podstawowych składników żywieniowych.
Na Węgrzech, poza daniami tradycyjnymi, najbardziej popularnymi, można spotkać mniej znane lecz równie smaczne. Do nich zaliczamy: töltött paprika - paprykę faszerowaną mielonym mięsem i ryżem, töltött káposzta – kapustę faszerowaną również najczęściej mielonym mięsem i ryżem, paprikás krumpli – paprykarz przyrządzany z papryki, kiełbasy i ziemniaków. W tutejszej kuchni popularne są także rozmaite faszerowane naleśniki i omlety np. palacsinta - słodkie naleśniki nadziewane dżemem lub serem z rodzynkami. Węgrzy lubują się też we wszelkiego rodzaju przekąskach. Jedną z najbardziej znanych spotykanych najczęściej w ulicznych barach jest lángos - pieczony na oleju placek, serwowany np. z czosnkiem, serem, masłem lub paprykową kiełbasą.

 

Z tej ostatniej Węgrzy są bardzo dumni. Ten rodzaj wędliny często stanowi bazę tutejszych dań. Miastem, które słynie z wyrobów wędliniarskich, jest Debreczyn, w którym produkowane są słynne debreczyńskie wołowo – wieprzowe kiełbaski, często serwowane na ciepło z dodatkiem musztardy i chleba.

 

---

 

 

 

Kuchnia wietnamska

Kuchnia wietnamska zawiera wiele wspólnych cech, charakterystycznych dla kuchni azjatyckiej, jak chociażby zasada 5 smaków. Jednak wiele z użytych składników, a także styl przygotowania potraw świadczą o jej unikalności. Znajdziemy w niej obfitość świeżych ziół, np. bazylię czy kolendrę, delikatne zupy na bazie bulionów i bogate w smaku dania z grilla, podawane z ryżem lub różnymi rodzajami makaronu ryżowego i jajecznego. Te dwa ostatnie składniki to część wspólna łącząca kuchnie wszystkich regionów Wietnamu. Ponadto do popularnych i często stosowanych w tutejszej kuchni składników zalicza się sos rybny, sos sojowy, sok z limonek i trawę cytrynową. W tutejszych daniach wykorzystuje się także rozmaite rodzaje mięs, np. drób, wołowinę i wieprzowinę, a także ryby i owoce morza. Każde wietnamskie danie to przygoda kulinarna, łącząca ze sobą rozmaite konsystencje, a także aromaty i smaki. Szefowie tutejszej kuchni opracowali szereg technik przyrządzania dań. Najpopularniejszą jest stir-fry – czyli szybkie smażenie na rozgrzanej patelni, najczęściej w woku, z wykorzystaniem niewielkiej ilości oleju lub oliwy. Ponadto popularne jest także duszenie potraw, grillowanie, gotowanie, gotowanie na parze i pieczenie. Wiele potraw serwuje się na surowo. Największy wpływ na tutejszą kuchnię miała i ma nadal kuchnia chińska. Zamiłowanie do ostrzejszych przypraw zapożyczono z kuchni Laosu i Kambodży, natomiast niektóre warzywa, np. pomidory, a także kawę, orzeszki arachidowe czy bagietki to wpływ Europejczyków – głównie Francuzów, którzy odcisnęli swoje piętno na tutejszej kuchni w czasach, gdy Wietnam był francuską kolonią.
Kuchnie regionalne Wietnamu różnią się między sobą z uwagi na klimat i dostępność produktów. Na północy stosuje się mniej przypraw, szczególnie tych ostrych np. chilli, która z kolei występuje niemalże w każdym daniu z kuchni południa i centrum. Kuchnia północy jest bardziej łagodna, ale też bardziej treściwa. Spożywa się tutaj więcej mięsa, ryb i skorupiaków, np. krewetek, krabów i ostryg. Częstym dodatkiem są także kasztany wodne, sos sojowy i rybny. Północny Wietnam słynie także z wielu dań, które stały się wizytówką całego kraju, np. z treściwej zupy pho – bulionu warzywnego, drobiowego lub rybnego serwowanego z makaronem ryżowym lub jajecznym z dodatkiem mięsa, warzyw, krewetek.

 

 

Kuchnia centralnego Wietnamu to smaki zdecydowanie bardziej pikantne. Dania są też bardziej kolorowe, a sposób podania bardziej dekoracyjny. To wynik kuchni dworskiej serwowanej na dworach cesarzy. Południe z kolei przesycone jest smakiem świeżych owoców i warzyw w połączeniu z aromatem świeżych ziół. Dania z południa są też słodsze od tych z innych regionów, a to za sprawą chętnie stosowanego tutaj mleczka lub śmietanki kokosowej i cukru trzcinowego.
Do typowych dań kuchni wietnamskiej zalicza się ponadto słynne sajgonki serwowane na ciepło lub zimno z rozmaitymi farszami,

 

 

bún bò huế - pikantną zupę na bazie wywaru wołowego serwowaną z pastą krewetkową, chilli i trawą cytrynową, cao lầu – makaronu jajecznego serwowanego z kawałkami mięsa, bánh chưng – kleistego ryżu zawiniętego w liście bananowca serwowane z pastą z fasoli i chudą wieprzowiną. W kuchni wietnamskiej popularne są różnego rodzaju pierogi. Danie bánh bao to gotowane na parze pierożki, nadziewane cebulą, grzybami lub warzywami.

 

 

---

 

Kuchnia Wysp Morza Śródziemnego

Terminem „kuchnia śródziemnomorska" określa się kuchnie krajów położonych w obrębie basenu Morza Śródziemnego. Potrawy tych regionów charakteryzują się podobnymi składnikami, które są punktem wyjścia dla dań narodowych: włoskich, hiszpańskich i greckich. Świeże warzywa, zioła, owoce, oliwa, a także ryby i owoce morza spotkamy także w kuchni wysp położonych na Morzu Śródziemnym. Niezależnie od wpływów kulinarnych, jakim dana wyspa podlega, występują także potrawy niezwykle oryginalne i nietypowe. Niemalże każda z większych wysp Morza Śródziemnego może pochwalić się własną, bogatą w interesujące receptury kuchnią.

 

-Kuchnia cypryjska

Wyspa Cypr, położona we wschodniej części Morza Śródziemnego, to miejsce o niezwykle ciekawej i burzliwej historii. Ze względu na wpływy greckie, tureckie, a także brytyjskie, można tu spotkać potrawy o zróżnicowanych smakach i aromatach. Z racji tego, że północna część wyspy podlega administracji tureckiej, a południowa – greckiej, wynika także swoisty podział kulinarny. Także kuchnia brytyjska odbiła swoje piętno na tutejszych zwyczajach kulinarnych, a dania w postaci frytek i drobnych fast foodowych przekąsek szybko zagościły w tutejszych barach. Zasługą kuchni tureckiej, która zdecydowanie skuteczniej podbiła wyspę, jest wiele dań z dodatkiem miodu, aromatycznych przypraw i bakalii takich jak rodzynki, migdały, orzechy, daktyle i figi. Przyroda wyspy dodatkowo wzbogaca tutejsze kulinaria. Znajdziemy tu mnóstwo drzew oliwnych, dzięki którym kuchnia obfituje w dania bogate w oliwę i oliwki. Obok nich spotyka się także szarańczyn strąkowy - drzewko, które rodzi długie, mięsiste owoce w postaci strąków. Z owoców tych produkuje się syrop, służący jako zalewa do przetworów owocowych i dodatek do alkoholi. Nasiona szarańczynu są słodkie, dlatego dawniej używano ich zamiast cukru. Regionalne dania na Cyprze spotkać można w tutejszych tawernach, a ich nazwy podawane są w języku greckim, tureckim i angielskim. Na początek każdej większej biesiady, podobnie jak w Grecji, serwuje się mezes, czyli przekąski. Do nich zalicza się oliwki, pasty do chleba, np. zaczerpnięty z kuchni arabskiej hummus, świeże warzywa, a także sery: popularną w Grecji fetę oraz dumę Cypru, czyli solankowy ser halloumi, produkowany ze świeżego mleka koziego i owczego.

 

Z sera halloumi między innymi przygotowuje się też popularną cypryjską zupę - supa trachanas. W jej skład poza serem wchodzi trachanas, czyli rodzaj owsianki. Znanymi i lubianymi przekąskami, serwowanymi zwłaszcza na południu, są wszelkie dania greckie w postaci pierożków czy pasztecików na bazie ciasta filo zapiekanego z rozmaitymi farszami, np. z oliwkowym eliópitta lub z pastą sezamową takhinópitta. Ciepły klimat i tutejsza gleba są przyjaznym środowiskiem dla winorośli, z której produkuje się wyborne wina. W północnych regionach zamieszkiwanych przez ludność turecką króluje kebab, czyli kawałki pieczonej na ruszcie baraniny lub mięsa drobiowego. Do najbardziej popularnych dań mięsnych należy zaliczyć musakę, czyli zapiekankę z ziemniaków, bakłażana i mielonego mięsa baraniego lub wieprzowego. To ostatnie spożywane jest tylko w restauracjach greckich, gdyż ludność wyznania islamskiego nie może go jadać. Wśród dań na bazie mięsa wieprzowego króluje afelia - mięso wieprzowe duszone w winie. Natomiast jeśli chodzi o dania rybne, to najbezpieczniej zamawiać je w regionach nadmorskich. Tam mamy pewność, że będą świeże. Przyrządzane są w raczej mało wyszukany sposób, a mianowicie smażone lub pieczone na ruszcie. Popularne są także smażone kalmary i ośmiorniczki. Furorę w kuchni cypryjskiej robią wszelkie słodycze i wypieki, które słynną ze swojej intensywnej słodyczy. Głównie są to drobne ciasteczka, np. baklavas, przyrządzane z ciasta filo i słodkiego nadzienia z orzeszków i miodu. Popularną słodką przekąską na Cyprze są paluszki cypryjskie - dahtyla kipru - drobne zawiniątka z nadzieniem przyrządzonym z posiekanych migdałów, cynamonu i cukru. Smaży się je na głębokim oleju, a następnie posypuje migdałami. Na wyspie królują także lody produkowane przez rodzimych producentów, które sprawdzają się podczas upalnych dni.

 

-Kuchnia kreteńska

Kreta to piąta co do wielkości wyspa Morza Śródziemnego, należąca do Grecji. Kuchnia wyspy zaliczana jest do najzdrowszych i stanowi kwintesencję kuchni śródziemnomorskiej. Kreteńczycy dzięki swojej diecie uchodzą za najzdrowiej odżywiających się Europejczyków. Dania serwowane na Krecie podobne są do tych serwowanych w Grecji kontynentalnej, lecz zdecydowanie więcej tu świeżych warzyw, ryb, owoców morza, świeżych ziół i dość intensywnych aromatycznych przypraw. Jak przystało na grecką kuchnię, w każdej tawernie czy restauracji serwującej dania regionalne posiłek zaczyna się od mezedes - przystawek, których wybór jest nieograniczony. Obowiązkowe jest świeże pieczywo, do którego podaje się rozmaite pasty do chleba, oliwę, a także popularne w całej Grecji tzatziki – gęsty dip na bazie świeżego ogórka i jogurtu. Dodatkowo podaje się także smażone lub pieczone warzywa, np. papryki, cukinie i bakłażany. Wiele dań opiera się na słonym serze feta, produkowanym z mleka krowiego i koziego. Jest on bazą chyba najbardziej popularnej sałatki na świecie, a mianowicie sałatki greckiej, tutaj zwanej wiejską - choriatiki. Ser feta znajdziemy także w daniu o nazwie saganaki feta. Plaster tego słonego sera zawijany jest w folię razem z pomidorami i przyprawami, a następnie zapiekany. W kuchni kreteńskiej częściej niż w innych regionach jada się mięso wieprzowe. Przykładem najbardziej znanego dania wieprzowego jest choirino kritiko – grube smażone kotlety wieprzowe, które zazwyczaj serwowane są z pieczonym lub smażonym bakłażanem i ziemniakami.

Ponadto na wyspie serwowane są potrawy takie jak: musaka, souvlaki - szaszłyki wieprzowe, i pasticcio – zapiekanka z makaronu, mięsa mielonego i pomidorów. Słodycze na Krecie, podobnie jak na Półwyspie Bałkańskim, są bardzo słodkie, przyrządzane na bazie ciasta filo, bakalii, syropów owocowych i miodu.

 

 

 

-Kuchnia maltańska

Malta to malutka wyspa usytuowana między wybrzeżem Północnej Afryki a Sycylią i Włochami. Jej położenie oraz burzliwa historia miały ogromny wpływ na tutejszą kulturę i kuchnię. Kuchnia maltańska czerpie wiele smaków i aromatów z kuchni włoskiej, ale także tureckiej, tunezyjskiej czy nawet hiszpańskiej. Wpływy te stworzyły charakterystyczną mieszankę. W tutejszym menu można spotkać szeroki wachlarz potraw. Dużo dań, jak przystało na włoskie wpływy, przygotowuje się na bazie makaronu, lecz maltańscy kucharze stworzyli też swoje własne potrawy makaronowe. Takim maltańskim makaronem po bolońsku jest często serwowana zapiekanka na bazie makaronu, mięsa mielonego, pomidorów, sera oraz jaj i delikatnego kruchego ciasta. Danie nazywa się timpana.

 

Jak przystało na kuchnię śródziemnomorską również tutaj nie może zabraknąć świeżych warzyw, które wykorzystywane są jako baza do sałatek. Bakłażany czy karczochy zapieka się także z rozmaitymi farszami - najczęściej z mięsnym, z dodatkiem mielonego pieczywa i pietruszki. Warzywa stanowią także doskonały dodatek do zup, np. minestry, czyli maltańskiego odpowiednika włoskiej minestrone oraz soppa tal armla, czyli zupy jarzynowej z kozim serem. Nie brak także dań z ryb i owoców morza. Często serwuje się krewetki, homary, a także tuńczyki. Słynną i smaczną przekąska jest kanapka nasączona oliwą, z pomidorami i mięsem tuńczyka. Maltańczycy jadają także spore ilości mięsa, a dumą narodową są dania z mięsa królika – fenek. Przyrządza się je na wiele sposobów - piecze, smaży, dusi zazwyczaj w czerwonym winie, którego na Malcie jest pod dostatkiem. Najbardziej znanym daniem z wykorzystaniem mięsa króliczego jest fenek biz-Zalta. Oprócz tego jada się także dania z wołowiny, kurczaka oraz jagnięciny. Po obfitych i smacznych posiłkach warto zostawić miejsce na maltańskie słodycze, które są wypadkową wpływów kuchni włoskiej i arabskiej. Do najczęściej jadanych zalicza się mqaret – słodkie ciasteczka z farszem z daktyli, a także kanoli - ciasteczka w kształcie cygara z farszem z wiśni, sera ricotta i migdałów.

 

 

 

 

-Kuchnia korsykańska

Korsyka to wyspa należąca do Francji, położona na południowy wschód od francuskiego wybrzeża. Słynie z naturalnych hodowli bydła, produkcji wyrobów mleczarskich oraz znanych na całym świecie wędlin wieprzowych. Powstaje tu coraz więcej gospodarstw ekologicznych. Produkty, z których Korsykanie są dumni, to wspomniane już wędliny. Do najbardziej popularnych zalicza się lonzu – wędzoną polędwicę wieprzową, coppa – wędlinę ze schabu karkowego marynowanego w ziołach i czerwonym winie, prisuttu – odpowiednik włoskiej szynki parmeńskiej czy panzetta - boczek. Generalnie korsykańskie wędliny są bardzo aromatyczne, a to za sprawą ziół, które chętnie stosuje się w tutejszych kulinariach. Tereny górzyste sprzyjają hodowli owiec i kóz, które zaopatrują Korsykę w mleko i sery. Popularnym serem jest niolo – wytwarzany z mleka owczego o bardzo ostrym smaku oraz brocciu – ser owczy porównywany do włoskiej ricotty. Korsykańskie sery raczej rozpoznawane są na podstawie nazwy producenta niż gatunków. Ich smak w dużej mierze zależy od tego czym i w jaki sposób karmione są zwierzęta w tutejszych gospodarstwach. Korsykanie jadają głównie potrawy sezonowe, dobrze przyprawione lecz raczej mało skomplikowane. Ich siłą jest naturalny smak i produkty najlepszej jakości. Jeśli chodzi o warzywa w kuchni korsykańskiej to nietypowym elementem roślinnym, popularnym także w kuchni francuskiej, są kasztany. Przygotowuje się z nich wiele dań, np. naleśniki ze słodkim farszem z kasztanów - fritelli a gaju frescu. Wśród ciast króluje tarta serowa – fiadone - z dodatkiem spirytusu. Korsyka to także jedyny region we Francji, który uprawia klementynki – czyli mieszankę mandarynki z pomarańczą gorzką. Są one wykorzystywane jako dodatek do ciast i deserów oraz do produkcji soków owocowych. Ta francuska wyspa słynie także z cudownego miodu – miel de corse, który stanowi chlubę korsykańskich produktów regionalnych.

 

Korsykanie chętnie jadają dania z dziczyzny, zwłaszcza z dzika, a także z dzikiego ptactwa, np. pieczone bekasy. Tutejsza kuchnia bogata jest również w dania na bazie ryb, zarówno tych morskich, jak i rzecznych.

 

 

 

-Kuchnia sardyńska

opracowanie: Karolina Zięba-Kulawik

Czekamy na Wasze uwagi i propozycje kolejnych potraw oraz za podawanie przepisów na prezentowane potrawy,
napiszcie do nas :
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.