Wilczy Szaniec
W samym sercu Mazur znajdują się porośnięte lasem ruiny kwatery głównej Adolfa Hitlera.
Wolfsschanze w latach 1941–1944 kwatera główna Adolfa Hitlera
Zamaskowane miasteczko w lesie - 200 budynków: schrony, baraki, 2 lotniska, elektrownia, dworzec kolejowy, urządzenia klimatyzacyjne, wodociągi, ciepłownie, dwie centrale dalekopisowe. W 1944r. mieszkało tu ponad 2000 osób. 20 lipca 1944 roku pułkownik hrabia Claus Schenk von Stauffenberg dokonuje tu nieudanego zamachu na Adolfa Hitlera. Tu decydowano o wykorzystaniu jeńców w niemieckim przemyśle zbrojeniowym;budowie nowych obozów koncentracyjnych. Tu wcielano w życie plan budowy Tysiącletniej Rzeszy.Tu podejmowano zbrodnicze decyzje, dotyczące losów wielu narodów Europy. Tu pracowali i przebywali m.in.: Adolf Hitler, Hermann Goring, Heinrich Himmler, Martin Bormann, Wilhelm Keitel, Joseph Goebbels, Dr Fritz Todt, Albert Speer i inni.
Dojazd:
Do Kętrzyna można dojechać pociągiem lub autobusem, a do samego Wilczego Szańca w Gierłoży lokalnym autobusem lub taksówką (odległość to około 8km).
Tablica poświęcona tym, którzy walczyli z narodowym socjalizmem ( zniknęła z "Wilczego Szańca" pod koniec września, w nocy).
Ośrodek Edukacji Historyczno-Przyrodniczej "Wilczy Szaniec" Nadleśnictwa Srokowo
Wilcze Gniazdo Gierłoż, 11-400 Kętrzyn
Z Wilczego Szańca można zwiedzić okoliczne: Węgorzewo, Świętą Lipkę, Zamek w Reszlu, Mamerki, Kętrzyn lub Giżycko.
Hitler przybył do Wilczego Szańca wraz ze swoją świtą 24 czerwca 1941 roku. Tu spędził ponad 800 dni. Wokół jego osoby ogniskowało się życie wszystkich mieszkańców kwatery.
W roku 1944 kwaterę zamieszkiwało ponad dwa tysiące osób, z tego zaledwie 20 kobiet (Ewa Braun nigdy nie odwiedziła Wilczego Szańca).
Decyzje o budowie podjęto jesienią 1940. O lokalizacji kwatery w tym miejscu zadecydowały następujące względy: Kętrzyński las znajdował się w pobliżu granicy ze Związkiem Radzieckim. Miało to duże znaczenie psychologiczne (Plan Barbarossa przewidywał atak przeciwko ZSRR). Prusy Wschodnie były jednym z najbardziej ufortyfikowanych okręgów III Rzeszy. Na jego obszarze znajdowało się wiele twierdz (Giżycko, Toruń, Kłajpeda, Pilawa) i tzw. rejonów umocnionych z okopami przeciwpancernymi i zasiekami z drutu kolczastego.
Za osobiste bezpieczeństwo Hitlera odpowiadała Służba Bezpieczeństwa Rzeszy - RSD, którą dowodził SS-Brigadenführer Rattenhuber. RSD składało się z dwóch grup. Do każdej z nich należało po dziesięciu funkcjonariuszy służby kryminalnej i kilkunastu członków gwardii przybocznej Hitlera.
W październiku 1944 roku oddziały Armii Czerwonej dotarły do wschodnich granic Prus Wschodnich. Dlatego też 20 listopada 1944 roku główną kwaterę przeniesiono do Zossen w pobliżu Berlina. Dwa dni później, wydano rozkaz zniszczenia Wilczego Szańca. Jego wykonanie nastąpiło nocą z 24 na 25 stycznia 1945 r. Potężne betonowe kloce leciały w powietrze na odległość 20-30 metrów.
Przedłużająca się wojna ze Związkiem Radzieckim, niepowodzenia na froncie wschodnim, narastające problemy żywnościowe oraz naloty na miasta niemieckie od lata 1942 r. powodowały narastanie pesymistycznych nastrojów wśród ludności cywilnej. Po klęsce stalingradzkiej przerodziły się one w rezygnację, aby w końcu przybrać formę mniej lub bardziej aktywnego oporu, za którym zaczęły opowiadać się coraz szersze kręgi społeczeństwa.
Stauffenberg wraz ze swoim adiutantem Wernerem von Haeftenem pojawił się w Wilczym Szańcu 20 lipca przed południem. Jego samolot z Berlina wylądował opodal kwatery o godzinie 10.15. Około godz. 12.15 Stauffenberg oznajmił, że chciałby przed naradą odświeżyć się i zmienić koszulę. John von Freyend udostępnił mu w tym celu swój pokój. Haeften wszedł razem ze Stauffenbergiem do wskazanego pomieszczenia, aby pomóc jednorękiemu przy przebieraniu się oraz przygotowaniu ładunków wybuchowych.
Za osobiste bezpieczeństwo Hitlera odpowiadała Służba Bezpieczeństwa Rzeszy - RSD, którą dowodził SS-Brigadenführer Rattenhuber. RSD składało się z dwóch grup. Do każdej z nich należało po dziesięciu funkcjonariuszy służby kryminalnej i kilkunastu członków gwardii przybocznej Hitlera.
W październiku 1944 roku oddziały Armii Czerwonej dotarły do wschodnich granic Prus Wschodnich. Dlatego też 20 listopada 1944 roku główną kwaterę przeniesiono do Zossen w pobliżu Berlina. Dwa dni później, wydano rozkaz zniszczenia Wilczego Szańca. Jego wykonanie nastąpiło nocą z 24 na 25 stycznia 1945 r. Potężne betonowe kloce leciały w powietrze na odległość 20-30 metrów.
Przedłużająca się wojna ze Związkiem Radzieckim, niepowodzenia na froncie wschodnim, narastające problemy żywnościowe oraz naloty na miasta niemieckie od lata 1942 r. powodowały narastanie pesymistycznych nastrojów wśród ludności cywilnej. Po klęsce stalingradzkiej przerodziły się one w rezygnację, aby w końcu przybrać formę mniej lub bardziej aktywnego oporu, za którym zaczęły opowiadać się coraz szersze kręgi społeczeństwa.
Stauffenberg wraz ze swoim adiutantem Wernerem von Haeftenem pojawił się w Wilczym Szańcu 20 lipca przed południem. Jego samolot z Berlina wylądował opodal kwatery o godzinie 10.15. Około godz. 12.15 Stauffenberg oznajmił, że chciałby przed naradą odświeżyć się i zmienić koszulę. John von Freyend udostępnił mu w tym celu swój pokój. Haeften wszedł razem ze Stauffenbergiem do wskazanego pomieszczenia, aby pomóc jednorękiemu przy przebieraniu się oraz przygotowaniu ładunków wybuchowych.
Dla lepszego poznania podziemi w Polsce polecamy 64 obiekty turystyczne dostępne do zwiedzania
