Szlak na Trzy Korony i Sokolicę w Pieninach

Góry Odsłony: 136827

PIENINY - Szlak pieszy - Szczawnica - Sokolica - Trzy Korony - Sromowce Niżne

Pieniny to bardzo niewielkie ale za to bardzo malownicze pasmo górskie. Pokrywa je sieć szlaków turystycznych, a można je podzielić na Pieniny Właściwe, Spiskie i Małe. Od północy sąsiadują z Gorcami i Pasmem Radziejowej, a od południa z przedgórzem Magury Spiskiej.

Oto szlak, który polecamy:

Szczawnica - Sokolica (747 m n.p.m.) - Przełęcz Sosnów (650 m n.p.m.) - Czerteż (774 m n.p.m) - Trzy Korony (982 m n.p.m.) - Przełęcz Szopka (779 m n.p.m.) - schronisko „Trzy Korony”

"Trzy Korony" i aż pięć szczytów.

Za czasów Polsko-Węgierskich aby wejść na szczyt "Trzech Koron" należało zapłacić pięć koron, stąd nazwa Korony.

Każdy szczyt ma swoją nazwę nadaną przez flisaków (od lewej); Pochyły dziadek, Okazała Babka i trzy wnuczki; Wysoka Kaśka, Gruba Baśka i Kudłata Maryśka.

Ze Szczawnicy na szczyt Trzech Koron- 8,5 km, różnica wzniesień 540 m. W górę 4 h, w dół 3 h 15 min

Nie może być wyprawy w Pieniny bez wycieczki na dwie "góry-symbol": Trzy Korony i Sokolicę. Za punkt startu wybieramy Szczawnicę. Dojazd do Szczawnicy możliwy jest połączeniami drogowymi: samochodem lub też autobusem. Szczawnica posiada bezpośrednie połączenie autobusowe PKS m.in. z wielu miast.

Naszą wędrówkę zaczynamy na dworcu autobusowym i stamtąd idziemy wzdłuż potoku Grajcarek w sąsiedztwie dolnej stacji kolejki linowej na Palenicę.

Przemierzamy teren tego Parku, bo właśnie w ten sposób można dostać się nad brzeg Dunajca, skąd wiedzie szlak czerwony - szeroka spacerowa ścieżka. Przechodzimy przez most nad potokiem Grajcarek i mijamy kilka restauracji położonych w tym malowniczym miejscu.

Za mostem (0,5km) znajduje się przysiółek Ląd. Podążamy dalej ulicą, wprost do Białej Skały (a w niej i w przepaścistych stokach Bystrzyka trzy jaskinie: Cygańska, Piec Dolny i Piec Górny). Po kilku minutach marszu dochodzimy do rozwidlenia szlaków - w lewo wiedzie niebieski szlak do schroniska "Orlica", gdzie też można podejść na chwilkę, gdyż wyjście tam zajmuje 3minuty, podobnie zejście.

Wracamy do rozwidlenia i podążamy jeszcze kilka minut szlakiem czerwonym wzdłuż Dunajca, mijając po drodze Piec Majki (niewielka grota pod przewieszoną skałą) oraz pawilon Pienińskiego Parku Narodowego (granica obszaru chronionego)

Na drugim brzegu zaczyna się szlak na Sokolicę

Wejście na szlak przy pawilonie Parku

U podnóża znajduje się przystań promów i wypożyczalnia kajaków „Nowy Przewóz”. Dochodzimy do przeprawy na Dunajcu (czynna jest od 15 kwietnia do 30 października od godziny 8 do 20 latem, w pozostałych miesiącach nieco krócej). Przeprawa przez rzekę trwa około 7 minut.Równolegle do rzeki biegnie chodnik, który kieruje się następnie w górę przez las i zarośla do grubej jodły, obok ukrytej w lesie po lewej stronie Hukowej Skale (40-metrowa, niemal pionowa ściana opada do doliny Dunajca. Jej nazwa pochodzi od donośnego, głośnego echa odbijającego się od tutejszych skał. W czasie spływu Dunajcem dawni turyści dokonywali tradycyjnych wystrzałów z pistoletów a nawet moździerzy. Anonimowy autor w 1880 pisał: "Tutaj to wyróżnia się Hukowa Skała, która się odznacza tym, że echo wystrzału dziewięć razy odbija się o grzbiety Pienin"

Po przeprawieniu się na drugi brzeg, idziemy szlakiem niebieskim. Prowadzi on nas na Sokolicę. Podejście wiedzie trochę stromo lasem, zwłaszcza w drugiej części zakosami. Po drodze mijamy dwie polany, ze skraju jednej z nich bardzo ładny widok na Szczawnicę. Wejście na Sokolicę przeciętnym tempem zajmuje niecałą godzinę. Pod samym szczytem tablica informacyjna i drogowskaz — wejście na szczyt jest płatne.

Wejście na Trzy Korony oraz Sokolicę jest płatny. Wstęp na Trzy Korony ważny jest w tym samym dniu również na Sokolicę i odwrotnie a opłaty na galerie widokowe pobierane są od 1 V do 31 X

Wierzchołek Sokolicy widziany z Drogi Pienińskiej

Ze skalistego wierzchołka Sokolicy widok na Przełom Dunajca (rzeka płynie tuż pod nami 300 metrów niżej), otoczenie Pienińskiego Potoku, Małe Pieniny z pobliską Leśnicą, oraz Tatry. Na szczytowej galeryjce zamontowano barierkę, gdyż miejsce jest urwiste i mocno eksponowane. Za barierką znajduje się niewielka, pokrzywiona, reliktowa sosna — pozostałość lasów w okresu ostatniego zlodowacenia. Sosny reliktowe na grani Sokolicy mają nawet ponad 500 lat.

Najbardziej rozpoznawalna sosna pod szczytem Sokolicy – Kinga Pienińska (obecnie bez górnej gałęzi)

Dunajec wijący się pomiędzy Sromowcami a Czerwonym Klasztorem

Od drogowskazu na zboczu Sokolicy kontynuujemy swoją podróż, tzw. Sokolą Percią. Szlak ten wiedzie skalistym grzbietem Pieninek, z Sokolicy na Bajków Groń, gdzie łączy się z żółtym szlakiem prowadzącym z Krościenka do Sromowców Niżnych. Niekiedy zalicza się do niego odcinek Szczawnica – Sokolica. Wyznaczył ją w 1926 ksiądz Walenty Gadowski, twórca tatrzańskiej Orlej Perci. Nieco dalej mamy możliwość przejścia najbardziej znanego odcinka Sokolej Perci (choć w porównaniu ze jej tatrzańską „siostrą” jest to ledwo spacerek). Trasę w dalszym ciągu wyznaczają znaki niebieskie. Chodnik mija skalny wyskok Kazalnicy (ok. 690m). 3,2 km (658m) następny drogowskaz i rozdroże. W pobliżu znajduje się przełęcz ok. 650 m i polanka Mały Sosnów, na mapach błędnie nazywana Burzyną.

Stąd Sokola Perć wiedzie niedługim odcinkiem przez las, następnie biegnie wzwyż zakosami, stromym leśnym zboczem. Na trasie widoczna jest tzw. „erozja turystyczna” kamienie wyślizgane przez liczne wycieczki, w partiach leśnych, pokrywa glebowa zdarta, a korzenie drzew widoczne. Nie kierując się na główny szczyt Czertezika (772m n.p.m.) szlak trawersuje do opasanej poręczami rampy widokowej na zachodnią granicę. Rampa jest usytuowana nad 35 metrowym pionowym urwiskiem. Znaki niebieskie prowadzą w górę stromą skalną krawędzią, następnie po schodkach na szczyt Czerteża (774m n.p.m.), skąd schodzimy kilka minut w dół po skałkach i przez gąszcz leśny. Po chwili dochodzimy do polany Burzana, gdzie zielony szlak odchodzi w prawo w kierunku Krościenka nad Dunajcem. Z Sokolicy 20 min. (pół godziny w przeciwną stronę)

Widoczne stają się typowe dla Pieninek polany śródleśne. Idziemy dalej szlakiem niebieskim przez grzbiet Pieninek, stromym leśnym stokiem, a następnie skalistą krawędzią Ociemnionego Wierchu (ok. 740m). 4,7 km polana Kurnikowa z siodłem przełęczki (694m). Za pasem lasu znajduje się górna część polany Pieninki, za którą trasa biegnie w górę na Grań Białych Skał. Następnie należy przekroczyć górny skraj polany Pieninki, oraz dwie małe łączki - 5,2 km niemała śródleśna polana Istebki, którą szlak trawersuje od lewej strony. Ze skraju Istebki szlak wiedzie 100 metrów lasem na polanę Wymiarki- 5,6 km, drogowskaz przy złączeniu szlaków pomiędzy wierzchołkami Bajkowego Gronia(716m n.p.m.) i Bajkowa (ok. 685m n.p.m.). Po 25 minutach (35 min.↓) osiągamy polanę Bańków Gronik — dochodzi tu żółty szlak z Krościenka nad Dunajcem.

Znaki niebieskie zwracają się w lewą stronę i kierują 0,5km razem ze znakami żółtymi, przez polanę Niżnie Wymiarki. Dalej należy przejść górny bieg Potoku Pienińskiego. Trasa wspina się w górę przez kilka minut, aż do następnej polany. 6,1 km (710 m n.p.m.) drogowskaz na krawędzi polany Limierczyki. Szlak niebieski prowadzi w lewo przez polanę Limierczyki. Druga część polany nazywa się Wyrobek. Za polaną szlak wprowadza w jodłowo bukowy las. Ciasna ścieżka przechodzi przez kilka wzniesień, i schodzi w dół w ostro wcięty wąwóz Hulińskiego Potoku, który jest gęsto zalesiony. Dalej wznosimy się w górę, po czym kierujemy się w lewo zboczami Ostrego Wierchu przez las. Przejście dróżką zastępują nam wapienne schodki. Po 85 stopniach dochodzi się do groty ze statuą św. Kingi, a następnie do reszty zamczyska. 7,4 km zamek Pieniński (750m n.p.m.). Są to ruiny najwyżej położonego zameczku w Polsce, na ciężko dostępnym skalistym stoku Zamkowej Góry.

Później wracamy do groty św. Kingi, skąd szlak prowadzi na południe zaraz pod skalną ścianę Zamkowej Góry, na oddaloną o 100m Przełęcz Zamkową (ok. 770m n.p.m.). Następnie w 15 minut (10 min.↓), trawersując Ostry Wierch (851 m n.p.m.), osiągamy ładną polanę Kosarzyska.

W dół zbiega z niej szlak zielony, my natomiast udajemy się za znakami niebieskimi na Trzy Korony — najwyższe w Pieninach Właściwych. Podejście zajmuje pół godziny (w dół 10-15 minut) i wiedzie lasem. Szlak niebieski prowadzi polaną stromo w górę, z tyłu nieco ograniczony drzewami widok na Pasmo Radziejowej. Następnie szlak biegnie ku górze ok. 100m przez liczne zarośla, na przełęcz Niedźwiadki (899m n.p.m.), która rozdziela cypel Pańskiej Skały (920m n.p.m.). Od przełęczy należy podejść dzikim lasem jodłowym w górę na Siodło (ok. 955m n.p.m.). Z tego punktu widoczny już jest masyw Okrąglicy (982m n.p.m.).

Wejście na szczyt Trzech Koron, a właściwie na platformę widokową jest płatne (jak wspomniałam wcześniej bilet obowiązuje w ten sam dzień również na Sokolicy). Widok stąd obejmuje Dunajec, Sromowce Niżne i Czerwony Klasztor (Červený Kláštor) u naszych stóp, a dalej przy dobrej pogodzie widać Tatry, Babią Górę (1725 m n.p.m.) oraz Gorce. Partię szczytową stanowi pięć – zbudowanych z odpornych wapieni rogowcowych – turni:
* Okrąglica – 982 m n.p.m. Najwyższa, na niej znajduje się platforma widokowa z barierkami. Na platformie mieści się około 30 osób.

* Płaska (Plaska) Skała – 950 m n.p.m. Na południowy wschód od Okrąglicy.
* Nad Ogródki – 940 m n.p.m. Na południowy zachód od Okrąglicy. Od 1933 stał tutaj obsługiwany przez pustelnika totalizator opadowy
* Pańska Skała (Bryłowa) – 920 m n.p.m. Gnieżdżą się w niej rzadkie ptaki pomurniki.
* Niżnia Okrąglica (Ganek, Siodło) – wysunięta ku południu pod Okrąglicą i niższa o 80 m. Z niej dawniej, przed udostępnieniem wierzchołka, oglądano panoramę.

Czerwony Klasztor widziany z Trzech Koron

w dole Sromowce Niżne

Ze szczytu schodzimy w 15 minut (40 min. trwa podejście) na Przełęcz Szopka (przez kiepskich piechurów nazwana przełęczą Chwała Bogu - jako wyraz ulgi po trudach wspinaczki). Na przełęczy i poniżej niej znajdują się dwie polany. Z polany zwanej Szopką widok na pogórza Spisza i Tatry. Z polany nad przełęczą widać Gorce. Polana jest koszona przez Pieniński Park Narodowy, jednak z powodu niewielkiego jej rozmiaru i częściowego już zarośnięcia widoki są ograniczone.

Dalej skręcamy w lewo i schodzimy stromo żółtym szlakiem, przechodząc następnie przez ładny, wapienny wąwóz — Wąwóz Szopczański (często nazywany błędnie Wąwozem Sobczańskim, choć nazwa pochodzi od Przełęczy Szopka).

O Wąwozie Szopczańskim pisał M.B.Z. Stęczyński w 1860:
„Ta nachyla swe szczyty i zdaje się smucić,
Jak gdyby na przechodnia chciała się przewrócić;
Tamta rozpadlinami czarnymi przeraża,
Że nawet i ptakowi zbliżyć się zagraża;
Inna z łona swojego wysącza strumienie,
Na które nigdy słońca nie świecą promienie.
kwiatów rozwinąć w swej pustej krainie”

Potem idziemy już prawie płaskim terenem do schroniska "Trzy Korony". Po drodze mijamy bacówkę.

Szacowany czas zejścia to 45min, my w 20min byliśmy już na dole w schronisku posilając się jego dobrami kulinarnymi ;)

Schronisko pozytywnie nas zaskoczyło. Urzekające widoki z samego okna schroniska jak i z okolic.

Schronisko "Trzy Korony"

Bardzo atrakcyjna widokowo wycieczka przez najpiękniejsze pienińskie zakątki (a konkretnie Pieniny Właściwe, tworzące Pieniński Park Narodowy) z punktem końcowym w klimatycznym schronisku „Trzy Korony”. Na trasie nie występują właściwie żadne trudności techniczne, a eksponowane, widokowe miejsca zostały ubezpieczone poprzez postawienie barierek.

Ze schroniska można kontynuować wędrówkę Drogą Pienińską po stronie Słowcakiej.

most nad Dunajcem łączący Polskę i Słowację

widok z mostu na Trzy Korony

Wejście na Drogę Pienińską obok Czerwonego Klasztoru

Droga Pienińska

Inne atrakcje

Spływ Dunajcem

Spływ Dunajcem na flisackiej tratwie to niezwykłe spotkanie z dziką, niezmienioną od tysiącleci przyrodą - jedna z największych atrakcji turystycznych Europy. Jednocześnie to najlepszy sposób na zwiedzanie Pienińskiego Parku Narodowego.

Dunajec wyżłobił w wapiennych skałach wąwóz zwany Przełomem Dunajca. Tradycja spływu na drewnianej tratwie zbudowanej z połączonych ze sobą wąskich łódek sięga pierwszej połowy XIX wieku. W trakcie spływu flisacy opowiadają o Pieninach przytaczając legendy o Janosiku oraz pokazując najciekawsze miejsca na trasie. Sezon trwa od maja do października. Trasa rozpoczyna się w przystani Sromowce – Kąty a kończy w Szczawnicy Niżnej. Spływ trwa od 2 do 3 godzin.

Istnieją dwie przystanie docelowe:

- Szczawnica - długość trasy ok. 18 km,
czas trwania spływu - ok. 2 godz. 15 min.
Sromowiec Niżnych ok.12 km czas trwania ok. 1 godzina 45 minut

- Krościenko - długość trasy ok. 23 km,
czas trwania spływu - ok. 2 godz. 45 min.
ze Sromowiec Niżnych ok.17 km czas trwania ok. 2 godziny 15 minut

Rowery

Pieniny to idealne miejsce dla wszystkich miłośników kolarstwa - tak wyczynowego, jak i amatorskiego. Jazda rowerem jest świetnym sposobem na zwiedzanie wszystkich położonych w okolicy atrakcji. Poniżej przykładowe, polecane trasy rowerowe.

1. Wokół jeziora Czorsztyńskiego
Podczas jazdy podziwiać można wspaniałe widoki na Pieniny, Gorce, jezioro oraz zamki. Wycieczka wiodąca przez Falsztyn, Frydman, Dębno, Maniowy, Kluszkowce, Czorsztyn o łącznej długości ok. 40km. Trasa (trwająca 4-5 godzin) z pewnością na każdym wywrze piorunujące wrażenie.

2. Drogą Pienińską
Trasa przebiega od Sromowiec Niżnych, przez Kładkę do Szczawnicy a następnie powrót przez Krościenko. Wiedzie przez Słowację, wzdłuż Dunajca, tuż przy Czerwonym Klasztorze. Niewątpliwą atrakcją są spływające łodzie flisackie. Cała trasa ma ok. 40km długości (4-5h).

3. Sromowce Niżne - Niedzica - Mala Frankowa - grzbiet Magury Spiskiej - Żdiar - Lendak - Magurske sedlo - Spisska Stara Ves - Sromowce Niżne
Trasa o długości ponad 80km prowadząca w większości przez teren Słowacji. Prowadzi przez rzadko odwiedzane przez polskich turystów miejsca. Jadąc ze Sromowiec przez Niedzicę do czynnego latem, turystycznego przejścia granicznego docieramy do wioski Mała Frankowa przez pasmo Magura Spiska. Następnie po zjeździe do miejscowości Żdiar trasa prowadzi w stronę Spiskiej Beli skręcając na Lendak. Po dojechaniu do Slovenskiej Wsi przejazd przez przełęcz Magurską do Spiskiej Starej Wsi, skąd już niedaleko do punktu docelowego – Sromowiec Niżnych.

4. Sromowce Wyżne - Spiskie Hanusovce - Łysa Polana - Bukowina Tatrzańska - Łapszanka - Niedzica - Sromowce Wyżne
Trasa o długości ponad 90km. Ma dość wysoki stopień trudności, ale jest to rekompensowane pięknymi widokami. Wyjeżdżając ze Sromowiec Niżnych kierujemy się w stronę Niedzicy, i dalej w stronę Spiskiej Starej Wsi przez miejscowość Spiski Hanusoviec. Następnie po dojechaniu do miejscowości Wielka Frankowa zjeżdżamy do Ostruni udając się do Przełęczy pod Przysłopem i drogi głównej nr 67. Kierując się na Jaworzynę Tatrzańską docieramy do byłego przejścia na Łysej Polanie. Po wjechaniu do Polski trasa prowadzi do Bukowiny Tatrzańskiej, dalej przez Jurgów, Przełęcz nad Łapszanką zjeżdżamy do Łapsz Wyżnych. Następnie dojeżdżając do Niedzicy kierujemy się z powrotem do Sromowiec.

Piesze wycieczki

Piesze wycieczki są wspaniałym sposobem na spędzenie wolnego czasu, zwłaszcza w Pieninach. Wytyczone szlaki turystyczne nie są zbyt wymagające, i każdy może sobie na nich poradzić. Wyjście w góry daje okazję do podziwiania piękna krajobrazu zarówno po polskiej, jak i słowackiej stronie. Usytuowanie Schroniska tuż przy szlaku sprawia, że jest idealną bazą wypadową.

Poniżej przedstawiamy przykładowe szlaki piesze:

Na Trzy Korony szlakiem żółtym

Szlak zaczyna się zaraz przy Schronisku Trzy Korony i wiedzie przez przepiękny wapienny wąwóz Szopczański, aż na przełęcz Szopka (Chwała Bogu). Na przełęczy, aby dojść do Trzech Koron, należy wejść na szlak niebieski i po około 30 min marszu wychodzi się do na jeden ze szczytów Trzech Koron - Okrąglica (982 m n.p.m), na którym znajduje się taras widokowy.

Na Trzy Korony szlakiem zielonym

Szlak zaczyna się kilkadziesiąt metrów za Schroniskiem Trzy Korony - ze szlaku żółtego należy skręcić w prawo w szlak zielony. To podejście na Trzy Korony ma nieco inny charakter niż poprzednie - prowadzi niezbyt stromo pod górę, przez większość trasy idzie się cienistym lasem - polecany jest zatem szczególnie w bardzo upalne dni.

Na Górę Zamkową

Na górę Zamkową można wyjść ze Sromowiec Niżnych korzystając ze szlaku żółtego albo z zielonego. Szlak żółty oznacza co prawda trasę dłuższą, ale niewątpliwie ciekawszą. Droga prowadzi bowiem przez wąwóz Szopczański i Trzy Korony. Szlak zielony jest krótszy, prowadzi przez polanę Ligarki. Na następnej polanie zwanej Kosarzyska szlak zielony ze Sromowiec łączy się ze szlakiem niebieskim prowadzącym z Trzech Koron. Z polany Kosarzyska szlak niebieski prowadzi do Góry Zamkowej (799 m n.p.m.) Na Górze Zamkowej zbudowano niedostępny zamek, w którym w okresie najazdu Tatarów dwukrotnie szukała schronienia święta Kinga, uciekając z zagrożonego Starego Sącza. Rola zamku skończyła się po zdobyciu i zburzeniu go w 1433 roku przez husytów. Do dzisiejszych czasów pozostały z zamku nikłe resztki. Prowadzone są tam obecnie prace archeologiczne.

Na Sokolicę

Najdłuższa i najciekawsza trasa - przejście jej gwarantuje że zobaczy się w Pieninach to, co najważniejsze i najciekawsze. Prowadzi przez wszystkie najważniejsze szczyty. Zaczyna się w Sromowcach Niżnych szlakiem żółtym, który na przełęczy Szopka (Chwała Bogu) przechodzi w niebieski, prowadzący na Sokolicę, szczyt z charakterystyczną sosną (747 m n.p.m.) przez Trzy Korony, Górę Zamkową, Bajków Gronik, Czerteź i Czertezik. Z Sokolicy można zejść do Szczawnicy, przeprawiając się przez Dunajec za pomocą promu.

Do Czerwonego Klasztoru na Słowacji

Czerwony Klasztor przy miejscowości Czerwony Klasztor był zamieszkały w dwóch etapach przez mnichów z zakonów kartuzów i kamedułów. Początkowo Czerwony Klasztor (w latach 1320 do 1536) był klasztorem kartuskim (założycielem zakonu w roku 1084 był św. Bruno). Pierwszy kartuski klasztor na Spiszu był postawiony w roku 1305 na Klasztorisku przy Letanowcach w Słowackim Raju. Później, kiedy zakonnicy otrzymali miejscowość Lechnicę w Pieninach zaczęli w roku 1320 przy tej miejscowości budować Czerwony Klasztor (nazwa pochodzi od czerwonego pokrycia dachu zastosowanego według projektu pierwszego przeora klasztoru - o. Jana). Obydwa klasztory były wybudowane z dala od ludzkich siedzib, ponieważ kartuzi należeli do najbardziej rygorystycznych zakonów o ascetycznym sposobie życia. Poświęcali się przede wszystkim przepisywaniu ksiąg a stopniowo zyskiwali od węgierskich i polskich władców różne przywileje (prawo rybołówstwa na Dunajcu, prawo młyna, warzenia piwa i władzy sądowej). Kameduli otrzymali Czerwony klasztor jako dar nitrańskiego biskupa Władysława Matiaszowskiego. Po objęciu klasztoru zaczęli jego przebudowę w stylu barokowym (nowe domki mnichów, barokowa wieża przy kościele, remont kościoła). Kameduli, podobnie jak kartuzi, żyli pustelniczym sposobem życia (czas poświęcali prowadzeniu gospodarstwa, pszczelarstwu, leczeniu chorych i zbieraniu ziół leczniczych). Od roku 1754 była tu założona apteka, która zasłynęła daleko za granicami Spisza, głównie gdy prowadził ją brat Cyprian w latach 1756-1775. W 1782 roku zakon kamedułów jako bezużyteczny - w świetle nowych reform społecznych - decyzją cesarza Franciszka Józefa II został zniesiony. Do Czerwonego Klasztoru można dojść przez nowo wybudowana kładkę na Dunajcu w Sromowcach Niżnych.

Do Szczawnicy przez Czerwony Klasztor (Słowacja)

To propozycja także dla miłośników wycieczek rowerowych. Rower jako środek transportu nadaje się tutaj wprost idealnie, ze względu na długość trasy (10 km) a także na jej charakter (szlak biegnie wygodna szutrową drogą wzdłuż Dunajca, jest szeroki i pozbawiony większych wzniesień).