Fundacja Klubu Podróżników Śródziemie
Aleja Podróżników
15.01.2018 godzina 19:00
Agnieszka Dziadek
szlak Te Araroa w Nowej Zelandii
Zimą 2015/2016 przeszła jako pierwsza osoba z Polski słynny szlak Te Araroa (3353 km), wiodący od północnego krańca Nowej Zelandii po kraniec południowy, a w lipcu 2017 roku zakończyła wyprawę do USA, gdzie pokonała – według oficjalnych źródeł również jako pierwsza osoba z Polski – Appalachian Trail. W sumie „w „nogach” ma już 12 000 km.
O samotnych wędrówkach marzyłam od zawsze. Szczególnie fascynowały mnie szlaki długodystansowe i ich zdobywcy. Jakże chciałam być jednym z nich! Pomysł przejścia jako pierwszego
w życiu długiego dystansu Te Araroa przyszedł spontanicznie. Mówiono o nim, że jest bardzo trudny, tym bardziej więc kusiło.
3353-kilometrowy szlak, którego nazwa po maorysku oznacza długą drogę, trawersuje obie wyspy Nowej Zelandii. Przejście z północnego krańca Wyspy Północnej na południowy Wyspy Południowej zajęło mi 150 dni, przypadających na nowozelandzką późną wiosnę, lato i wczesną jesień.
Trasa szlaku Te Araroa wiedzie przez wybrzeże Oceanu Spokojnego i Morza Tasmana, gdzie rytm wędrówki wyznaczają oceaniczne pływy, góry porośnięte gęstym buszem, okolice wulkanów. Na chwilę szlak zamienia się nawet z pieszego w szlak kajakowy. Około jedna trzecia szlaku na Wyspie Północnej przebiega wiejskimi drogami lub głównymi szosami. Przejście ich jest monotonne i męczące. Z kolei Wyspa Południowa to królestwo niedostępnych gór – szlak prowadzi wschodnim skrajem Alp
Południowych. Do przejścia są wysokie szczyty i strome przełęcze, ścieżki wśród piargów, rozległe trawiaste pustkowia i koryta rzek, które trzeba pokonywać w bród.
Poruzanie się w różnorodnie ukształtowanym terenie nie było łatwe, ale codzienne wyzwania przyniosły mi wiele satysfakcji. Było to też pierwsze polskie przejście tego szlaku. Podczas wędrówki
poznałam wielu innych entuzjastów pokonywania długich szlaków, wśród których znalazłam wspaniałych przyjaciół. Odwiedziłam też wiele miast i wsi, gdzie ciekawym doświadczeniem był kontakt z miejscową ludnością, a zwłaszcza Maorysami.
Agnieszka Dziadek
http://
YouTube: pierwotna85
