KOPALNIA OBRAZU w Galerii Katowice

ZWIĄZEK POLSKICH ARTYSTÓW FOTOGRAFIKÓW
OKRĘG ŚLĄSKI
GALERIA KATOWICE
serdecznie zaprasza
na
wernisaż wystawy

KOPALNIA OBRAZU V

klatki ze snu i

LESZEK ŻUREK

sekrety
który odbędzie się
2. czerwca (środa) 2o1o
godzina 18:30
wcześniej
o godz. 17:00
zapraszamy na spotkanie z autorami
GALERIA KATOWICE ZPAF
ul. Św. Jana 10 (III piętro)
www.zpaf.katowice.pl/aktualnosci.html

wstęp wolny

wystawy trwają do końca miesiąca czerwca 2010

Autorzy zaproszeni do udziału w projekcie Kopalnia obrazu V - Klatki ze snu:

AGNIESZKA BABIŃSKA

PAULINA HEBDA

ANTONI KREIS

KRZYSZTOF MILLER

BEATA MENDREK-MIKULSKA

JANUSZ MUSIAŁ

JAGNA OLEJNIKOWSKA

DOMINIKA SIDOROWICZ

JÓZEF WOLNY

LESZEK ŻUREK


KLATKI ZE SNU

Niniejsza wystawa prezentuje rozmaite formy medium fotografii w odniesieniu do tematu inspirowanego rzeczywistością nadrealną. Autorzy w swoich realizacjach próbują tropić takie zagadnienia jak: sen, marzenie, wspomnienie, imaginacja, wyobrażenie.

W warstwie tworzywowej artefakty to niejednorodna w formie mozaika, materialne odbitki wykonane na papierze i niematerialne projekcje światła, tak jak niejednorodne i odrębne są uniwersa wrażliwości każdego z nas.

Wystawa tworzy panoramę postaw artystycznych w odniesieniu do tematu Klatki ze snu. W efekcie stworzono świat wyobrażeń będący sumą autorskich wypowiedzi, w których artyści w sposób szczególny przyglądają się otoczeniu i medium fotografii. Rejestrują fragmenty przestrzeni, manipulują wizerunkami, kreują obrazy nowej rzeczywistości. Eksplorują możliwości artystycznej kreacji medium fotografii pod pretekstem wizualizacji światów wyobrażonych, które materialnie nie zaistniały do tej pory. Przez pryzmat medium fotografii zaglądają do uniwersum własnej wyobraźni.

Obrazy umysłowe (wyobrażenia) stanowią reprezentacje wewnętrzne spostrzeżeń i pojawiają się gdy do systemu sensorycznego nie dopływają informacje o świecie zewnętrznym. W takiej sytuacji magazynem wyobrażeń jest system pamięci, a znajdujące się tam wyobrażenia są przekształconymi przez proces myślenia czy przeżywane emocje kopiami obrazów percepcyjnych (spostrzeżeń) - obrazy, sytuacje, zdarzenia przeżywane w przeszłości.

W przypadku gdy mamy do czynienia z tworzeniem oryginalnych obrazów, które mają niewiele wspólnego ze zdarzeniami i sytuacjami z przeszłości wtedy używamy terminu wyobraźnia (Pilecka, 1999). Wyobraźnia odtwórcza to zdolność tworzenia wyobrażeń w oparciu o informacje, które posiadamy w pamięci, natomiast wyobraźnia twórcza to zdolność tworzenia oryginalnych, oderwanych od doświadczenia obrazów umysłowych.



wyobraźnia - ekran

imitacja obiektów, których nie ma w przestrzeni zmysłowej

wyobraźnia - symulacja

obrazowe naśladowanie czynności minionych

wyobraźnia - kreacja

powstawanie wizji, które nigdy nie zaistniałych w sposób obiektywny

fantazje

wyobraźnia - przekodowanie

sygnału do postaci wizualnej

wyobraźnia - marzenia

satysfakcja płynąca z samego procesu przekształceń


Istotą wyobraźni wizualnej jest przekształcanie treści w obrazy. Pośród form operacji wyobrażeniowych oraz ich plastycznych konsekwencji możemy wyróżnić następujące działania (Młodkowski, 1998): łączenie naturalnych elementów według indywidualnych zasad (hybryda); nienaturalne zwielokrotnienie elementów jednego rodzaju w tym samym obrazie; tworzenie wariantów obrazu z powtarzającym się tym samym elementem na różnych tłach; nienaturalne, przesadne, świadome, zaburzające proporcje wyeksponowanie lub powiększenie jakiegoś elementu obrazu; uproszczenie kształtów na obrazie; przenikanie kilku warstw w obrazie; obrót obrazu w jego płaszczyźnie; świadoma, niekoniecznie konsekwentna zmiana barw niektórych elementów wyobrażenia; fragmentaryzacja motywu; zestawienie motywów we wzajemnych relacjach.
Janusz Musiał, 2008-2009

LESZEK ŻUREK

urodzony w 1964 roku w Gdyni.
Od lat zmagam się z pamięcią i czasem.
Z pamięcią jest coraz gorzej, a czasu ciągle ubywa.
Fotografia pielęgnuje pamięć.
Sekrety

Kiedy byłem dzieckiem (a było to dość dawno) był czas robienia „sekretów”. Mały dołek w ziemi, w zakamarkach podwórka, przykryty kawałkiem szkiełka. Pod szkiełkiem zasuszone kawałki roślin. Kolorowe papierki, sreberka z czekoladek... Wszystko przysypane ziemią.

To właśnie sekret.

Każdy starał się, aby jego był najpiękniejszy. Skrywał tam swoje tajemnice...

Wielką tajemnicą dla mnie i moich kuzynów był stary cmentarz wiejski wokół ruin XV-wiecznego kościoła. Zakaz wstępu kusił dodatkowo. W tajemnicy przed dorosłymi wyprawialiśmy się w zakazane dla nas miejsce. Wokół resztek grobów rozchylaliśmy chwasty, które były prawie tak wysokie jak my. Palcami próbowaliśmy odczytać zatarte, nieczytelne dla oczu napisy. Ileż było domysłów...

Czasem w ruinach udało się wygrzebać kawałek kafelka z posadzki, fragment metalowego okucia czy też zardzewiały gwóźdź. Skarby z dalekiej przeszłości.

Dziś, po trzydziestu latach, nadal ten cmentarz jest dla mnie tajemniczym, sekretnym miejscem, tak samo jak było to w dzieciństwie. Napisy na nagrobkach stały się jeszcze bardziej nieczytelne. Skrywają tożsamość minionych istnień.

Czas zamazuje pamięć o dawnych sekretach.

Powoli w niepamięć odchodzimy.