Leon Mroczkiewicz i Tadeusz Perkitny
Tadeusz Perkitny (1902-1986) i Leon Mroczkiewicz (1900-1971) odbyli niesamowitą podróż dookoła świata. Ich wyprawa rozpoczęła się 11 września 1926 roku w Poznaniu i zakończyła tamże po okrążeniu całego globu 18 lutego 1930. Świeżo upieczeni absolwenci Uniwersytetu Poznańskiego ruszyli na włóczęgę, by na własne oczy zobaczyć i lepiej poznać lasy różny stref klimatycznych, o których uczyli się podczas studiów z zakresu leśnictwa. Dysponując skromnymi środkami finansowymi podczas podróży podejmowali się przeróżnych prac, aby kontynuować wyprawę.
Okrążając kulę ziemską przez Szwecję, Francję dotarli do Brazylii, Amerykę Południową przemierzyli przez Argentynę i Chile, by dostać się do Azji, gdzie odwiedzili Półwysep Indochiński i Cejlon, kończąc podróż w Afryce, skąd zakupionym w Casablance Fordem wrócili do Poznania. W ciągu czterech lat odwiedzili 36 krajów na 5 kontynentach.
Leon Mroczkiewicz i Tadeusz Perkitny swoją postawą reprezentowali cechy, którymi odznaczają się najwięksi podróżnicy – niebywałą pogodę ducha, zaradność i kreatywność. Rozsławiali dobre imię Polski w każdym miejscu, do którego dotarli. Mottem przyświecającym podróżnikom było „byleby naprzód, przed siebie, z uśmiechem na twarzy”.
Po odbyciu wyprawy zapisali się w dziejach poznańskiej nauki, współtworząc ośrodki Hodowli Lasu i Technologii Drewna w Wyższej Szkole Rolniczej (dziś Uniwersytet Przyrodniczy). Tadeusz Perkitny był doskonałym dydaktykiem, cenionym autorem podręczników akademickich. Uhonorowany tytułami doktora honoris causa Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie i Akademii Rolniczej w Poznaniu. Leon Mroczkiewicz był naukowcem zaangażowanym w działanie wielu towarzystw i komisji, m.in. członek korespondent Polskiej Akademii Nauk. Otrzymał tytuł doktora honoris causa na Wydziale Leśnym Uniwersytetu Technicznego w Dreźnie.
Tadeusz Perkitny w książkach ”Z setką złotych dookoła świata” i „Okrążmy świat raz jeszcze”, będących inspiracją dla wielu pokoleń, opisał wyprawę z właściwym sobie talentem i autoironią - „Po raz pierwszy w życiu jesteśmy…sławni. Sława ta – jak każde nieszczęście, spada na nas znienacka. (…) w najpopularniejszej miejscowej gazecie „El Mercurio” ukazuje się artykuł, który krzyczy wielkimi czcionkami na czołowym miejscu, że takich dwóch uwidocznionych na zdjęciu „muchachos Polacos”, obszedłszy cały świat piechotą, przybyło wczoraj przez Andy do miasta Valparaiso. (…) Że jesteśmy „muchachos lindos y robustos”, to jest niby „młodzieńcy ładni i krzepcy”. Że gadamy płynnie wszystkimi bez wyjątku językami Europy. Że będąc w Brazylii, rozdarliśmy na drobne kawałki rosłego jaguara. Że całą rzekę Paranę przebyliśmy wpław. Że w Argentynie własnymi rękoma zbudowaliśmy kolej…”.
