Peregrynacje - nowa wystawa fotografii

Peregrynacje - nowa wystawa fotografii w Galerii I Piętro w Orzeszu

Wystawa Peregrynacje składa się z 40 fotogramów wykonanych na tradycyjnym barytowanym papierze fotograficznym do fotografii czarnobiałej. Dla osiągnięcia dużej rozpiętości tonalnej wykonałem ją w technice spilt-grading, naświetlając papier najpierw przez filtr purpurowy dla wydobycia cieni oraz przez filtr żółty dla uzyskania szczegółów w światłach. Jest to bardziej pracochłonne, lecz w zamian pozwala na zrobienie odbitek w szerszej skali szarości, niż w przypadku odbitek naświetlanych tradycyjnie, tj. pojedynczo przez jeden filtr.

Kilka odbitek ze zdjęć wykonanych na Santorini wykonałem w technice litowej, dla uzyskania efektu dwubarwności na normalnym papierze czarnobiałym.



Pomysł peregrynacji zrodził się podczas jednej z kolejnych podróży. Każde odwiedzane miejsce wydaje się mieć swoją niepowtarzalną charakterystykę. W przypadku Krety była to mieszanina pamiątek dla turystów, śmieci, hałasu tłumu, pędzących skuterów, milionów cykad, zabytków, walącego z góry oślepiającego słońca, wina w plastykowej butelce po wodzie mineralnej kupowanego w pobliskiej piekarni, kołysania statku i ludzi na ulicach, albo też prawie wyludnionych ulic w porze okołopołudniowej.



Zdjęcia mają przekazać odczucie, a ponieważ może ono ulec zakłóceniu poprzez nadmiar barw i form, dlatego postanowiłem zrezygnować z kolorów, pozostawiając je obrazkom publikowanym w kolorowych katalogach biur podróży. Uznałem, że czarnobiała fotografia najlepiej potrafi oddać moje odczucia, odrzuciłem więc kolorową otoczkę, starając się skupić na treści.



Jest to fotografia czysta i prawidzwa bez żadnych dodatkowych manipulacji możliwych w fotografii cyfrowej. Wszystkie efekty uzyskałem wyłącznie dzięki analogowym metodom optyczno-chemicznym. Słońce zostawiło swój ślad na srebrowej emulsji negatywu, ja po wywołaniu przeniosłem go dzięki działaniu światła naświetlając związki srebra zawarte w emulsji papieru fotograficznego. Przy mojej pewnej ingerencji zadziałała tutaj sama natura poprzez procesy w niej obecne.



By jak najbardziej zbliżyć się do guru, czyli Henri Cartier-Bressona, używałem aparatu z jednym obiektywem. Zastosowałem jednak obiektyw szerokokątny 24 mm, bo w wąskich uliczkach niewiele bym zdjął szkłem standardowym, jak czynił to mistrz. Zdjęcia nie były kadrowane pod powiększalnikiem, tylko komponowane w wizjerze starego Nikona F3. Jeden rodzaj filmu oraz dostosowanego do nich wywoływacza pozwolił mi usprawnić wołanie wielu negatywów po powrocie do domu.

Adam Fleks



Adam Fleks - prezes Gdańskiego Towarzystwa Fotograficznego www.gtf.org.pl , autor wystaw indywidualnych i uczestnik licznych wystaw zbiorowych, autor wielu tekstów i opracowań historyczno-fotograficznych, laureat nagród i kwalifikacji na konkursach fotograficznych, salonach i przeglądach fotografii.


.