kartki z kalendarza

31 grudnia 1986 r. – Krzysztof Wielicki zdobył Lhotse (8511 m).


Zdobycze Wielickiego w Koronie Himalajów i Karakorum:

- Mount Everest (8848 m n.p.m.) 1980 - I zimowe wejście na ośmiotysięcznik
- Broad Peak (8048 m n.p.m.) 1984 - I wejście na ośmiotysięcznik i powrót do bazy w jedną dobę (21,5 h), wejście solo
- Manaslu (8163 m n.p.m.) 1984 - nową drogą oraz 1992 - drogą klasyczną
- Kangchenjunga (8586 m n.p.m.) 1986 - I zimowe wejście
- Makalu (8463 m n.p.m.) 1986 - nowym wariantem, w stylu alpejskim
- Lhotse (8511 m n.p.m.) 1988 - I zimowe wejście, wejście solo
- Dhaulagiri (8156 m n.p.m.) 1990 - nową drogą, wejście solo
- Annapurna (8091 m n.p.m.) 1991 - drogą Boningtona
- Cho Oyu (8201 m n.p.m.) 1993 - polską drogą
- Shisha Pangma (8021 m n.p.m.) 1993 -nową drogą, wejście solo
- Gasherbrum II (8035 m n.p.m.) - 1995 - drogą klasyczną, wejście solo oraz 2006 - drogą klasyczną
- Gasherbrum I (8068 m n.p.m.) 1995 - drogą japońską, w stylu alpejskim
- K2 (8611 m n.p.m.) 1996 - drogą japońską
- Nanga Parbat (8125 m n.p.m.) 1996 - drogą Kinschofera, wejście solo

30. 1971 - Zmarł Zbigniew Burzyński, pilot i konstruktor balonów, dwukrotny zdobywca pucharu Gordona Benetta. Ustanowił rekord wysokości lotu balonem, osiągając blisko 11 tysięcy metrów. (ur. 31.03.1902r.)

31 grudnia 1995 roku Marek Kamiński jako pierwszy Polak zdobył samotnie biegun południowy- 1400km w 53 dni


53. dzień
"Jest czwarta nad ranem, już kończy się grudzień".
A więc to dzisiaj. Prawie nie spałem w nocy, od północy do trze­ciej leżałem na śpiworze, ubrany, przykryty kurtką puchową, zerkając na wiszący nad głową zegarek, czy to już. Aż w końcu alarm zadzwonił, ostatnie gotowanie wody w prymusie, suszenie rękawic, ostatnia porcja śniadania. W rezerwie zostają jeszcze dwa obiady, prawie litr paliwa, na drogę biorę dziś 2,5 tabliczki czekolady, 3 batoniki, 1,7 litra napoju w termosie. Droga jest długa, prawie trzydzieści osiem kilometrów, najdłuż­szy dzienny dystans do przebycia. Planuję wyruszyć o godzinie szóstej. Pogoda na razie taka sobie, chmury, zobaczymy, jak to będzie. Ostatni normalny poranek, może to już ostatni raz wszystko jest normalnie. Co mnie tam czeka? Jest mi tak do­brze, cudownie spokojnie, w zgodzie z całym światem, a co będzie tam? A może tak naprawdę ważne jest, żeby iść i iść, nie cel jest ważny, a droga.
Ostatnia tabletka z witaminami, ostatni kawałek plastra i pa­pieru toaletowego. Ostatnie kartki w zeszycie. Smutno mi, czy wszystko, co dobre, musi się tak szybko kończyć. Z powrotem do świata, do hałasu zgiełku i szamo­taniny. Wiatr wzmaga się, wsłu­chuję się w niego tak, jak przez tyle dni. Gdzid tam przede mną , z prawej strony namiotu jest Biegun, czy to możliwe, czy to nie złuda. Wciąż jeszcze może się coś zdarzyć, ale może też się zdarzyć, że dojdę. Za piętnaście go­dzin? Będę sprawdzał pozycję co trzy godziny.
A więc to tak się kończy, pora wracać do świata. Jestem teraz cu­downie sam, nic nie zakłóca biegu dnia, myśli same przychodzą i odchodzą, a ja z nimi rozmawiam bez pośpiechu i niepokoju, bez tej okrutnej gonitwy nie wiadomo dokąd, nie wiadomo dla­cz o. Życie tu jest proste, każda rzecz i czynność mają swój se s, służą temu, aby przeżyć i żyć, i radować się życiem samym, takim, jakie ono jest.
Powoli przychodzi pora, żeby się zbierać w drogę, ten ostatni raz.
www.marekkaminski.com/index1.php?p=sd&id...2&idg1=1&action=show

27 grudnia 1902 r. = urodził się Stefan Witold Daszyński, geolog, geofizyk, uczestnik I. polskiej wyprawy alpinistycznej w Andy (1934)