Stari Grad Sisak-Moslavina w Chorwacji
Stare Miasto - Wybrzeże Tome Bakač Erdödy
Twierdza Stari Grad Sisak-Moslavina w Chorwacji, to dobra propozycja dla jadących nad Adriatyk. Chorwacja to nie tylko Dubrownik, Rijeka czy Zadar. Niedaleko Zagrzebia można natknąć się na takie perełki, pamiętające czasy Dioklecjana i imperium rzymskiego.
Twierdza „Stari grad“ zbudowana u ujścia rzeki Kupa do Sawy w mieście Sisak, jest pomnikiem kultury klasy 0. Budowa tej twierdzy została rozpoczęta w 1544 r., a w 1550 r. pełniła już swoją funkcję. W czasie walk z Imperium Osmańskim odegrała ważną rolę w zatrzymaniu najazdu Turków. Do budowy wykorzystano materiał, który pozostał po zabudowie miejscowości Siscija z czasów imperium rzymskiego. Twierdza była oblegana trzykrotnie przez wodza wojsk osmańskich Hasan paša Predojevicia, który został ostatecznie pokonany 22 czerwca 1593 r. podczas tzw. bitwy o Sisak, która zdecydowała o dalszych losach królestwa Chorwacji. W twierdzy w czasie walk znajdowało się ok. 300 żołnierzy, który w kluczowym momencie ruszyli na pomoc wojskom chrześcijańskim pod wodzą bana Tomo Bakač).
Miasto Sisak jest położone 47 km na południowy wschód od stolicy Chorwacji Zagrzebia. Stolica administracyjna żupanii sisacko-moslawińskiej. Początki osadnictwa miejskiego na tym terenie sięgają 500 r. p.n.e. W czasach Dioklecjana, kiedy miasto było znane jako Siscia, torturowano tu i prawie(?) zabito chrześcijańskiego męczennika świętego Kwiryna. Legenda głosi, że przywiązano mu do szyi kamień młyński i wrzucono go do rzeki. Święty jednak zdołał uwolnić się od ciężaru, uciekł i kontynuował głoszenie swojej nauki. We wczesnym średniowieczu Sisak był stolicą słowiańskiego państwa Chorwacji Posawskiej. Szesnastowieczna twierdza znana jest ze zwycięstwa połączonych armii Chorwacji i Monarchii Austro-Węgierskiej nad Turkami w 1593 roku. Było to pierwsze znaczące zwycięstwo nad dotąd niepokonanymi Turkami na terenie Europy.
Rzeka Kupa przepływająca obok zamku.
Wejście do zamku.
Adres: Ulica kralja Tomislava 10, 44000 SISAK
strona zamku: https://www.muzej-sisak.hr/
wszystkie informacje dla zainteresowanych wizytą w Chorwacji:
https://croatia.hr/pl-PL
Na terenie miasta Sisak obserwujemy ciągłość życia miejskiego od ponad dwóch tysięcy lat, podczas których miasto przeżywało ciężkie czasy wzlotów i upadków. Tereny dzisiejszych ulic Sisaka zmieniły swój wygląd, zmieniając kultury i cywilizacje i styl życia ich mieszkańców. Podstawy planowanej koncepcji rozwoju Sisaka, najbardziej zauważalne w najwęższym historycznym centrum, ukryte są w zaginionym mieście poniżej miasta żywego. Jest to jedno z niewielu europejskich miast, w których wraz z ciągłością osadnictwa możemy prześledzić ciągłość jego nazwy: Segesta, Segestica, z okresu przedromańskiego, Siscia w okresie Cesarstwa Rzymskiego, Siscium we wczesnym średniowieczu, Sissek, Sziszek, Sciteck, Zysek, Sziscium, Scytzyc , Zitech, Scyteck, Sziszak, aż do chorwackiej nazwy Sisak. Jest zamieszkany od czasów prehistorycznych. Sojońska osada na prawym brzegu Kupy znana jest od epoki żelaza. W okresie wczesnej epoki żelaza znana była także oppidum Segestica. Kr. podbija przyszłego cesarza rzymskiego Oktawiana. Nowa osada Siscia powstaje na lewym brzegu Kupy. Pierwotnie istniał jako obóz wojskowy, który rozwinął się w cywilną osadę w I wieku przez cesarza Wespazjana w 71 r. zadeklarował kolonię. W III wieku wczesna wspólnota chrześcijańska i diecezja rozwinęły się w Siscii. W ostatnich wielkich prześladowaniach chrześcijan, na początku IV wieku, zabity został syberyjski biskup Kvirin, obecnie czczony jako patron miasta Sisak. W V i VI wieku, z powodu rosnącego napływu barbarzyńców, rozpad Sisci trwał nadal, a koniec starożytnego miasta nastąpił około 600 roku ne. okupując Siscia Avara i Słowian. Życie w tym regionie trwa, choć nie w obecnym stopniu. Księstwo Ljudevit Posavski, które rozciągało się na zachodnie części Niziny Panońskiej, odegrało ważną rolę w walce z rządami Franco na początku 9 wieku. niemieckim. Od pewnego czasu nie ma pisemnych informacji o rozwoju sytuacji w tym obszarze. W 928 r. Wzmianka o nim na zgromadzeniu kościelnym w Splicie potwierdza, że ??w Sisaku nadal istnieje diecezja. Od 1215 r. Feudalny władca Sisaku i okoliczne tereny zamieniły się w stolicę Zagrzebia, a Sisak był jej właścicielem do XIX wieku. Osada istniała jako pokojowe centrum handlu i rolnictwa do XVI wieku i okresu walk z przenikającymi siłami osmańskimi. Sisak stał się najważniejszym punktem obrony w północno-zachodniej Chorwacji. Po licznych próbach penetracji, oblężenia i zniszczenia, w 1593 r. Siły osmańskie zatrzymały się w Sisaku, co uniemożliwiło im przedostanie się do innych części Chorwacji, ale także do Europy Środkowej i Zachodniej. Po wyczerpującej wojnie następują stulecia ożywienia, a od XVII wieku rozpoczyna się szybki rozwój miejskiego stylu życia. Uwalniając tradycyjne szlaki handlowe, Sisak staje się znaczącym portem rzecznym, a transport wodny jest siłą napędową rozwoju miasta.
Miasto jest rozwijane wzdłuż obu brzegów rzeki Kupy: jako Vojni Sisak po prawej stronie i Civilian Sisak po lewej. Obie osady są skierowane do siebie, a jednocześnie w kierunku rzeki, co oznacza dla nich życie. W 1874 r. Dwie osady Sisak zjednoczyły się w jedno centrum miasta, które otrzymało status wolnego miasta królewskiego. Rozpoczyna się nagła urbanizacja; budowa infrastruktury, dekoracja ulic, placów, budowa licznych budynków użyteczności publicznej. Rozwój handlu, rzemiosła i przemysłu, migracja rosnącej populacji oraz połączenia transportowe stwarzają warunki do rozwoju życia społecznego miasta. Na przełomie XIX i XX wieku handel i rzemiosło uległy stagnacji, a coraz mniejsze zakłady przemysłowe stawały się znaczącymi zakładami przemysłowymi, z którymi poza centrum miasta powstawały przedmieścia przemysłowe i nowe osiedla mieszkaniowe. różni się od starego miasta.
Historia Sisaka na przestrzeni wieków jest przykładem powtarzania się doświadczeń historycznych. Dwa podstawowe czynniki dyktowały rozwój Sisaka: wojskowy i gospodarczy. Na przemian wprowadzali go na światło dzienne w pewnych okresach historycznych, aby ponownie został zapomniany i pozostawiony samemu sobie. Dowodem na to są wydarzenia z końca XX wieku, kiedy Sisak, który wie, ile razy borykał się z okropnościami wojny. Niesprowokowana agresja, bez moralnego uzasadnienia, spadła na miasto i jego mieszkańców, nie wierząc w to, co Sisak udowodnił wiele razy w swojej historii: jest tutaj, istnieje i trwa. Przetrwa jako świadek przeszłości i przetrwania tych, którzy mieszkali tu od wieków.
Muzeum Miasta Sisak,
Dziedziniec zamkowy
opracowanie & foto
