Zadni Mnich
2172 m n.p.m.
Szczyt w głównej grani Tatr Wysokich Jako jedyny z trzech Mnichów (pozostałe to Mnich i Żabi Mnich) nie jest widoczny znad Morskiego Oka (zasłania go Mnich), ale widać go np. z drogi nad Morskie Oko, z byłego parkingu na polanie Włosienica.
Szczyt położony jest pomiędzy Cubryną a Ciemnosmreczyńską Turnią, na granicy polsko-słowackiej. Od Cubryny oddziela go Przełączka pod Zadnim Mnichem, a od Ciemnosmreczyńskiej Turni Ciemnosmreczyńska Przełączka.
W XIX wieku turnię nazywano Cukrową Skałą lub Głową Cukru. Żartobliwe nazwy juhaskie to: Organista, Mnichowa Baba, Mniszka. Nazwa rozpowszechniona na początku XX wieku to Mnich II czy Mnich Drugi. Obecną nazwę wprowadził Gyula Komarnicki (1909 r.), a w wersji polskiej – Mieczysław Świerz (1919 r.). Na szczyt nie prowadzi znakowany szlak, a najłatwiejsze wejście zachodnią granią jest trudności II w skali UIAA. Przejście Zadniego Mnicha jest jednym z najtrudniejszych odcinków w głównej grani tatrzańskiej. Na Przełączkę pod Zadnim Mnichem grań opada 30-metrowym uskokiem, który przy zejściu wymaga zjazdu na linie, zaś przy wejściu jest najtrudniejszym (VI) punktem grani głównej Tatr
