Czerwony Klasztor w Pieninach - Słowacja
Narodowy Zabytek Kultury - Klasztor Kartuzów, Muzeum Czerwony Klasztor
Jego bogata historia to dzieje dwóch najsurowszych zakonów w Kościele rzymskokatolickim: kartuzów, którzy tu żyli w latach 1320-1567 i kamedułów, w latach 1711-1782. Czerwony klasztor przy miejscowości Czerwony Klasztor był zamieszkały w dwóch etapach przez mnichów z zakonów kartuzów i kamedułów. Początkowo Czerwony klasztor (w latach 1320 do 1536) był klasztorem kartuskim (założycielem zakonu w roku 1084 był św. Bruno). Obecnie na całym świecie żyje około czterystu kartuzów i kartuzek w 23 klasztorach, w tym pięciu żeńskich.
Pierwszy kartuski klasztor na Spiszu był postawiony w roku 1305 na Klasztorisku przy Letanowcach w Słowackim Raju. Później, kiedy zakonnicy otrzymali miejscowość Lechnicę w Pieninach zaczęli w roku 1320 przy tej miejscowości budować Czerwony klasztor (nazwa pochodzi od czerwonego pokrycia dachu zastosowanego według projektu pierwszego przeora klasztoru - o. Jana).
W pierwszej połowie XVI w. kartuskie klasztory na Spiszu zaczęły upadać. W roku 1543 rycerz łupieżca Maciej Baszo zniszczył klasztor na Klasztorisku w Słowackim Raju. Mnisi przenieśli się do Czerwonego klasztoru, ale po jego zniszczeniu przez żołnierzy z pobliskiego zamku Nidzica w roku 1545 musieli i stamtąd się wyprowadzić. Król Ferdynand I zadecydował w roku 1563 o likwidacji kartuskiego klasztoru przy miejscowości Lechnica. W latach 1711 do 1782 Czerwony klasztor był zamieszkały przez kamedułów (założycielem był św. Romuald w roku 1012).
Kameduli otrzymali Czerwony klasztor jako dar nitrańskiego biskupa Władysława Matiaszowskiego. Po objęciu klasztoru zaczęli jego przebudowę w stylu barokowym (nowe domki mnichów, barokowa wieża przy kościele, remont kościoła). Kameduli, podobnie jak kartuzi, żyli pustelniczym sposobem życia (czas poświęcali prowadzeniu gospodarstwa, pszczelarstwu, leczeniu chorych i zbieraniu ziół leczniczych). Od roku 1754 była tu założona apteka, która zasłynęła daleko za granicami Spisza, głównie gdy prowadził ją brat Cyprian w latach 1756-1775. W 1782 roku zakon kamedułów jako bezużyteczny - w świetle nowych reform społecznych - decyzją cesarza Franciszka Józefa II został zniesiony.
Najcenniejszym obiektem klasztoru jest kościół pod wezwaniem św. Antoniego pustelnika. Budowę prowadzono według surowych reguł kartuskich. Kościół jednonawowy, pierwotnie bez wieży, miał podłużną formę halową(35x6,8m). Wnętrze kościoła było podzielone na sektory: wschodni dla ojców, środkowy dla braci i zachodni dla laików, z osobnymi wejściami.
Na tym dziedzińcu całe stulecia panowała surowa klauzura - było to miejsce głębokiej wiary w Boga. Na obwodzie dziedzińca rozmieszczono mnisie domki - pustelnie (eremy) z przyległymi ogródkami. W zakonie kartuzów stosowano regułę: za klauzurą dwunastu pustelników i trzynasty przeor. Było tu więc trzynaście pustelni, połączonych wielkim krużgankiem. Istotną częścią wielkiego krużganka był cmentarz położony w pobliżu kościoła, żeby mnisi codziennie widzieli proste drewniane krzyże bez nazwisk. Według tradycji każdy mnich (kartuz) wykopywał w ogródku dół, który miał mu przypominać o śmierci. Treść legendy z pozdrowieniem "Memento mori" (Pamiętaj o śmierci) wynika z faktu, że mnich ma żyć tak, "Jakby codziennie był gotowy na śmierć".
Przed wejściem do klasztoru znajduje się park, który w 1972 r. stał się obszarem chronionym pod nazwą Lipy Pienińskie (Pieninské lipy). Znajduje się tu 19 cennych starych lip.
Dojechać można drogą od dawnego przejścia granicznego w Niedzicy przez Starą Wieś Spiską, Czerwony Klasztor i Wielki Lipnik, doprowadzająca do miejscowości Hniezdne, gdzie krzyżuje się z drogą krajową nr 77 (do miejscowości Stara Lubowla lub Spišská Belá). Ze Sromowiec Niżnych przez Dunajec przerzucona jest kładka dla pieszych i rowerzystów. Pieszo lub rowerem można również dostać się tędy spacerową Drogą Pienińską ze Szczawnicy (zakaz wjazdu pojazdów).
-
Szlaki turystyczne
-
czerwony: Czerwony Klasztor – Przełęcz pod Klasztorną Górą – Płaśnie – przełęcz Pod Płaśniami – Aksamitka – Przełęcz pod Tokarnią – Wielki Lipnik. 3.15 h, ↓ 2.45 h
-
niebieski: Czerwony Klasztor – Przełęcz pod Klasztorną Górą – przełęcz Limierz – Leśnica. 1:45 h, ↓ 1.35 h
-
żółty: Droga Pienińska – przełęcz Limierz. 50 min, ↓ 35 min.
-
pieszy i rowerowy (Droga Pienińska): Czerwony Klasztor – Szczawnica. Pieszo ok. 2:30 h w jedną stronę. Od szlaku odgałęziają się inne szlaki.
Po zwiedzaniu polecam wejście do karczmy na smaczne knedliki z gulaszem
opracowanie & foto: Albin Marciniak
