Informacje i fotorelacje z Europy

Budowa katedry rozpoczęła się w 1064 roku i trwała aż do połowy XII wieku. Wewnątrz świątynia jest dość surowa podobnie jak pozostałe budowle na Placu Cudów. Zwiedzając wnętrze nie sposób nie zwrócić uwagi na kilka elementów, a są to m.in: rzeźbiona ambona autorstwa Giovanniego Pisano, mozaika w stylu bizantyjskim nad głównym ołtarzem czy grobowiec cesarza Henryka VII. Zwraca uwagę również posadzka która znajduje się naprzeciwko głównego ołtarza a drewniany sufit wręcz przytłacza swoim ogromem.

Na tyłach katedry znajdują się wyjątkowe Drzwi San Ranieri a są to drzwi z brązu autorstwa Bonanno Pisano. Przedstawione są na nich sceny z Nowego Testamentu, podzielone na 24 części. Ciekawostką jest to, że są to jedyne drzwi jakie przetrwały pożar z 1595 roku.

Warto pamiętać że wchodząc do katedry musimy być odpowiednio ubrani. Nie można także wnosić dużych bagaży. Tutaj także warto skorzystać z przechowalni bagażu w Palazzo dell’Opera.

Baptysterium to miejsce w którym udzielano chrztu. Ta okrągła budowla z monumentalną kopułą znajduje się naprzeciwko wejścia do katedry. W środku najbardziej imponującym zabytkiem jest oczywiście chrzcielnica a także ambona a obie są autorstwa Nicola Pisano. Niesamowita jest tutaj genialna akustyka. Doświadczyć tego można oglądając pokaz i występ śpiewającego przewodnika.

Odwiedzając baptysterium możemy wejść na galerię znajdującą się drugim piętrze. Doskonale widać stamtąd wnętrze budynku, a z okna znajdującego się naprzeciwko katedry jest świetny widok na katedrę oraz stojącą za nią wieżę.

Cmentarz Camposanto Monumentale

Słowo Camposanto nawiązuje do typu cmentarza spotykanego we Włoszech, czyli do płaskiego terenu w kształcie prostokąta otoczonego murami i krużgankiem. Groby znajdowały się w krużgankach - na ścianach lub w podłodze. Cmentarz Camposanto w Pizie jest jednym z najstarszych i najbardziej znanym ze wszystkich cmentarzy tego rodzaju. Powstał w drugiej połowie XIII wieku. Według przekazów miejscowych, ziemię na cmentarz przywieziono tu specjalnie z Ziemi Świętej. W czasach świetności wewnętrzne ściany ozdobione były pięknymi freskami.

Od niemal dwóch wieków na cmentarzu nie chowa się nowych zmarłych, a sama nekropolia stała się jednym z pierwszych cmentarzy zamienionych na muzeum historyczne.

Obecnie wygląd cmentarza nie jest już tak majestatyczny jak w przeszłości. Nekropolia uległa potężnym zniszczeniom w trakcie nalotów podczas II Wojny Światowej. Do dzisiaj zachowała się niewielka część fresków autorstwa Buonamico Buffalmacco, które zostały odrestaurowane.Prace konserwatorskie prowadzone są także obecnie.

Na cmentarzu zobaczyć można sarkofagi z różnych okresów. Groby i nagrobki znamienitych mieszkańców, umieszczane były na ścianach oraz na podłodze. Będąc na miejscu nie można pominąć pomnika oraz grobu słynnego matematyka, Leonardo Fibonacci’ego. W Camposanto jest także kaplica z relikwiarzem, w którym znajdują się relikwie 80 świętych, w tym według legendy aż 11 z 12 apostołów.

Muzeum Sinopie (Museo delle Sinopie)

W budynku po przeciwnej stronie cmentarza otworzono Muzeum Sinopie (Museo delle Sinopie), gdzie wystawiono szkice fresków znajdujących się wcześniej na terenie cmentarza. Odkryto je zresztą w ciekawy sposób. Po bombardowaniu cmentarza zdecydowano się rozbić do końca zniszczone ściany i wtedy odkryto szkice znajdujące się pod ich główną powierzchnią. To właśnie w tym muzeum znajduje się znany okrągły model wszechświata.

Muzeum Katedralne (Museo del Opera del Duomo)

Przy Placu Katedralnym znajduje się Muzeum Katedralne (Museo dell'Opera del Duomo)  - Kolekcja skarbów z katedry i baptysterium, w tym obrazy i znaleziska archeologiczne.

Wśród prezentowanych rzeźb wyróżniają się zwłaszcza rzeźby Tino di Camaino i Giovanniego Pisano , w tym Dziewica z Dzieciątkiem z kości słoniowej, wyrzeźbione w 1300 roku przez Giovanniego Pisano na ołtarz główny katedry . W skarbcu znajdują się liczne relikwiarze z XVII i XVIII  wieku, a niektóre średniowieczne, wśród których są te, które zawierają (według legendy) kamienie z Golgoty i kawałek odzieży San Ranieri - pustelnika i patrona Pizy. Co więcej, są również zachowane malowidła z XV do XVII w, a także seria intarsji drewnianej z dawnego chóru absydą. Z krużganka muzeum można podziwiać wspaniały widok na dzwonnicę.