Obok twierdzy w Kłodzku i Srebrnej Góry jest jednym z najlepiej zachowanych w Polsce systemów fortyfikacji.
Dla miłośników historii i entuzjastów batalistyki i militariów niewątpliwą atrakcją są dobrze zachowane fortyfikacje pruskie. Twierdza w Nysie to 18 doskonale zachowanych obiektów fortecznych rozciągających się na 230 ha powierzchni. Nazywany również Fortem Regulickim powstał w tym samym czasie co Fort I i posiada podobny zarys czworobocznej lunety z wklęsłą ścianą szyjową, otoczone przez cztery kaponiery chroniące suchą fosę. Zbudowany w latach 1865 - 1866 jako dzieło prowizoryczne. Przebudowany w latach 1871 - 73 na fort stały, z przeznaczeniem osłony linii kolejowej. Od 1934 r. przeznaczony został na magazyn sprzętu wojskowego. Od 1934 był magazynem sprzętu wojskowego i taką funkcję pełnił także przez wiele lat po wojnie. Położony jest ok. 250 metrów na północny zachód od Fortu I.
.jpg)
Pierwsze nowożytne fortyfikacje w Nysie powstały w 1594 r. wg. projektu Johanesa Schneidera z Lindau za sprawą ówczesnego biskupa Andreasa von Jerin. Umocnienia te już w 1643 r. zaczęto przebudowywać wg. szkoły holenderskiej i nowowłoskiej, kładąc nacisk na system obrony skrzydłowej. Do istniejących fortyfikacji dobudowano nowe, zwiększając ilość bastionów. Miasto zostało otoczone wałem, 10 bastionami, 4 rawelinami oraz fosą wodną. Po całym obwałowaniu biegła ukryta droga. Z tych obiektów do dzisiejszych czasów zachował się - wielokrotnie modernizowany - bastion Św. Jadwigi przy ul. Piastowskiej.
Pierwsze nowożytne fortyfikacje w Nysie powstały w 1594 r. wg. projektu Johanesa Schneidera z Lindau za sprawą ówczesnego biskupa Andreasa von Jerin. Umocnienia te już w 1643 r. zaczęto przebudowywać wg. szkoły holenderskiej i nowowłoskiej, kładąc nacisk na system obrony skrzydłowej. Do istniejących fortyfikacji dobudowano nowe, zwiększając ilość bastionów. Miasto zostało otoczone wałem, 10 bastionami, 4 rawelinami oraz fosą wodną. Po całym obwałowaniu biegła ukryta droga. Z tych obiektów do dzisiejszych czasów zachował się - wielokrotnie modernizowany - bastion Św. Jadwigi przy ul. Piastowskiej.
Nysa była Twierdzą uważaną za jedną z najsilniejszych i najnowocześniejszych w ówczesnej Europie. Opinię tę potwierdza fakt, że wojska napoleońskie w 1807 r. aż 114 dni oblegały Nysę nieustannie ją ostrzeliwując ciężką artylerią. O sile rażenia świadczy fakt, że w mieście ocalało tylko pięć domów. Dopiero brak odsieczy z amunicją i żywnością zmusił Nysę do kapitulacji. Pamiątką tego oblężenia jest żeliwna kula wmurowana w Dom Wagi Miejskiej. Zmieniające się z upływem czasu techniki wojenne oraz zastosowanie w XIX wieku dział z gwintowanymi lufami, spowodowały utratę militarnego znaczenia fortyfikacji. Od 1871 r. zaczęła się ich stopniowa likwidacja. W 1903 r. Nysa oficjalnie przestała być Twierdzą. Obiekty forteczne pełniły często rolę więzienia i obozu jenieckiego. Przetrzymywany był tu na przykład wybitny polityk rewolucji francuskiej, jeden z twórców Deklaracji Praw Człowieka i Obywatela, markiz de La Fayette. W 1916 r. w czasie I Wojny Światowej więziony był tu Charles de Gaulle, późniejszy prezydent Francji. Natomiast w nieistniejącym już Forcie Ziemnym na placu Paderewskiego osadzono uczestników III Powstania Śląskiego. Obecnie znajduje się tam obelisk upamiętniający te wydarzenia. Do czasów obecnych zachowało się około 60% dawnych fortyfikacji, rozlokowanych na obszarze ponad 230 hektarów.
Fort II jest wysuniętym na północ dziełem nyskiej twierdzy.
Zlokalizowany jest około 550 m od Bastionu Kaplicznego należącego do Obwałowań Wysokich.
Zbudowany w latach 1865 - 1866 jako dzieło prowizoryczne. Przebudowany w latach 1871 - 73 na fort stały, z przeznaczeniem osłony linii kolejowej. Od 1934 r. przeznaczony został na magazyn sprzętu wojskowego.
Fort II, zwany także Fortem Regulickim, posiada typowy zarys (podobny do Fortu I) czworobocznej lunety z wklęsłą ścianą szyjową. Otaczają go cztery kaponiery chroniące suchą fosę: podwójna czołowa, dwie pojedyncze barkowe i jedna przy ścianie szyjowej (obok bramy wjazdowej).
Jest to fort jednowałowy z trawersami i schronami na wałach dla piechoty i artylerii. Pod wałami znajdują się kazamaty koszarowo - gospodarcze z poterną czołową, prowadzącą do kaponiery czołowej. Po bokach znajdują się schody i dwie pochylnie wiodące na wały. Naprzeciw kaponiery czołowej umieszczono wejście z fosy do czterech chodników przeciwminowych i dwóch symetrycznie usytuowanych magazynów prochowych.
W konstrukcji murów sklepień i kazamatów, oprócz cegły i kamienia użyto również betonu. Wały fortu obłożone są darnią. Mur szyjowy niski z krenelażem, umożliwia wgląd i ostrzał z Obwałowań Wysokich. Brama wjazdowa dostępna przez nasyp (dawniej most) nad fosą.
Zlokalizowany jest około 550 m od Bastionu Kaplicznego należącego do Obwałowań Wysokich.
Zbudowany w latach 1865 - 1866 jako dzieło prowizoryczne. Przebudowany w latach 1871 - 73 na fort stały, z przeznaczeniem osłony linii kolejowej. Od 1934 r. przeznaczony został na magazyn sprzętu wojskowego.
Fort II, zwany także Fortem Regulickim, posiada typowy zarys (podobny do Fortu I) czworobocznej lunety z wklęsłą ścianą szyjową. Otaczają go cztery kaponiery chroniące suchą fosę: podwójna czołowa, dwie pojedyncze barkowe i jedna przy ścianie szyjowej (obok bramy wjazdowej).
Jest to fort jednowałowy z trawersami i schronami na wałach dla piechoty i artylerii. Pod wałami znajdują się kazamaty koszarowo - gospodarcze z poterną czołową, prowadzącą do kaponiery czołowej. Po bokach znajdują się schody i dwie pochylnie wiodące na wały. Naprzeciw kaponiery czołowej umieszczono wejście z fosy do czterech chodników przeciwminowych i dwóch symetrycznie usytuowanych magazynów prochowych.
W konstrukcji murów sklepień i kazamatów, oprócz cegły i kamienia użyto również betonu. Wały fortu obłożone są darnią. Mur szyjowy niski z krenelażem, umożliwia wgląd i ostrzał z Obwałowań Wysokich. Brama wjazdowa dostępna przez nasyp (dawniej most) nad fosą.
