Dubrownik
Dubrownik (chorw. Dubrovnik, do 1909 r. Ragusa) – miasto i port na południu Chorwacji (Dalmacja), nad Morzem Adriatyckim.
Dubrownik-perła Adriatyku-jak się go powszechnie nazywa , jest jednym z najstarszych miast Europy. Jego powierzchnia obejmuje 143 km2, a zamieszkuje go ok.50 000 mieszkańców. Podczas wojny domowej w latach 90. ubiegłego wieku Dubrownik mocno ucierpiał na skutek bombardowań. Dzięki wsparciu UNESCO możliwe stało się odbudowanie miasta i dzisiaj trudno znaleźć ślady jego bolesnej przeszłości.
Początki miasta sięgają czasów prehistorycznych. Na wyspie Lave (południowa część obecnego Dubrownika) już wtedy istniała grecka osada. W VI wieku rozwinęła się na tyle, że mogła sobie pozwolić na budowę kościoła (jego pozostałości odkryli niedawno archeolodzy). Osada ta nazywała się Ragusa i zarabiała głównie na handlu morskim. Miasto było bogate i dlatego wiele innych państw chciało je wziąć pod swoją „opiekę". W obawie przed nimi mieszkańcy zbudowali ogromne mury. W roku 1205 Ragusa zgodziła się na zwierzchnictwo państwa weneckiego zachowując jednak pełnię swobód. W XIV i XV wieku Dubrownik – Ragusa, obok Wenecji i Ankony, należał do potęg handlowych Adriatyku. Bardzo ważną sprawą było to, że od początku istnienia miasta zawsze dbano o jego bezpieczeństwo, nie tylko pod względem militarnym, ale starano się również utrzymać bardzo dobre stosunki dyplomatyczne z wielkimi sąsiadami. Największy rozkwit republiki miał miejsce w XV i XVI wieku. Miasto miało wówczas około 200 swoich okrętów, które pływały po różnych morzach w celach handlowych.
Stary Grad to tylko część tego wspaniałego miasta. Dubrownik jest podzielony na 35 odrębnych dzielnic, w których żyje około 50 tysięcy mieszkańców. Piękną, jednorodną stylistycznie Starówkę otaczają olbrzymie mury obronne, dzięki którym Dubrownik nigdy nie został zdobyty w bezpośredniej walce (nawet w 1991 roku). Na Starówce niemal wszystko jest z kamienia: zarówno domy, jak i ulice, a ich powierzchnia przez całe wieki została wypolerowana niemal do granic możliwości. Kamienne są również zabytki, których w tym mieście jest ogrom, a także mury, po których można obejść miasto dookoła oglądając je z każdej możliwej strony.
Miejskie Mury Obronne
Zwiedzanie miasta najlepiej rozpocząć od otaczających całą starówkę Miejskich Murów Obronnych, które niezaprzeczalnie stanowią największą atrakcję turystyczną Dubrownika. Chroniły miasto przez stulecia i należą do najsolidniej wykonanych fortyfikacji w Europie. Mają 1940 m długości, w niektórych miejscach 25 m wysokości, a ich grubość od strony lądu wynosi nawet 6 m. Wzdłuż murów zbudowano 5 baszt, 3 okrągłe i 12 czworobocznych wież, jak również twierdzę św. Jana przy porcie. Miasto chronią ponadto dwie potężne twierdze zewnętrzne: Revelin od wschodu i Lovrijenacod południowego-zachodu. Nie można zrezygnować z przechadzki wzdłuż murów miejskich, to po prostu trzeba zobaczyć! Rozciąga się z nich wspaniały widok na starówkę, jej uliczki, kościoły i klasztory, port, prywatne ogrody, dachy domów, wzgórza, wybrzeże i morze. Obejście całej starówki zajmuje od dwóch do trzech godzin. Nie spieszmy się, zwiedzajmy we własnym tempie, aby mieć czas na podziwianie wszystkiego, co zasługuje na uwagę.
Fort Bokar
Spacerując Murami Obronnymi warto zajrzeć do fortu Bokar, usytuowanego między bramami Pile i Ploće, stanowiącego najbardziej na północ wysunięty fragment fortyfikacji. Jest to najpotężniejsza wieża w całym systemie obronnym. Jej budowę rozpoczął w 1455 roku Michelozzo Michelozzi, a ukończył w 1464 r. Juraj Dalmatinac. Z tarasu na szczycie można podziwiać zabytkowe, średniowieczne miasto, mieniące się kolorami na tle błękitnego Adriatyku. Latem w wieży odbywają się imprezy festiwalowe.
Stradun
Koniecznie trzeba także przejść się głównym traktem zabytkowego, średniowiecznego Dubrownika, nazywanym również Placa. Jest zarezerwowany wyłącznie dla pieszych (po ulicach starówki mogą jeździć tylko samochody władz miejskich). Ma prawie 300 m długości, prowadzi od bramy Pile do bramy Ploće. Znajduje się na miejscu bagnistej cieśniny, jeszcze w XII w. oddzielającej dwie dawne osady, słowiańską Dubravę i zamieszkiwaną przez ludność romańską Ragusę. W 1668 r., w ramach odbudowy miasta po wielkim trzęsieniu ziemi, ulicę wybrukowano. W ciągu wieków kamienie zostały wypolerowane stopami przechodniów i kotami powozów, nabrały gładkości i lustrzanego połysku. Wzdłuż ulicy stoją dwa szeregi domów, również wybudowane po trzęsieniu ziemi. Panuje tu idealna harmonia i spójność. Wszystkie sklepy przyjęły ten sam styl: łuk wznosi się nad wystawą sklepową i nad drzwiami, tworząc piękne obramowanie dla obu tych elementów. O każdej porze dnia i roku spotkamy na Stradunie mnóstwo turystów.
Spacer wąskimi uliczkami Dubrownika:
