Biała Fabryka
Centralne Muzeum Włókiennictwa w Łodzi
Centralne Muzeum Włókiennictwa w Łodzi
Pomysł zorganizowania w Łodzi muzeum włókiennictwa pojawił się w 1946 r. W mieście o bogatych tradycjach włókienniczych, największym polskim ośrodku tego przemysłu wydawał się niedyskusyjny. Władzom Miasta i Ministerstwu Kultury i Sztuki przypominano o nim w 1949, 1950, 1951, ale dopiero w 1952 r. powołano w łódzkim Muzeum Sztuki Dział (nie muzeum!) Tkactwa. Po 1955 r. miał już swoją siedzibę, choć wymagającą wykwaterowania dotychczasowych użytkowników, gruntownego remontu i adaptacji (głównym użytkownikiem były Zakłady Przemysłu Bawełnianego „Eskimo”). Siedzibą była Biała Fabryka, okazały kompleks klasycystycznych budynków, jeden z najpiękniejszych w Polsce zabytków architektury przemysłowej. Zbudowana w latach 1835-39 przez Ludwika Geyera Biała Fabryka (wielokrotnie potem rozbudowywana i przebudowywana) była pierwszą w Łodzi „fabryką wielowydziałową”. Mieściła pierwszą w Polsce mechaniczną przędzalnię, tkalnię i drukarnię bawełny poruszane pierwszą w Łodzi maszyną parową (jako konsekwencja wprowadzenia maszyny parowej przy zabudowaniach fabrycznych stanął pierwszy w Łodzi komin; potem często mówiono i pisano o Łodzi jako „mieście kominów”).
Zbiory działu szybko rosły. Wystawy eksponowane w kilku specjalnie wydzielonych salach w Muzeum Sztuki, w zakładach włókienniczych Łodzi, wielu instytucjach kulturalnych w Polsce cieszyły się wielkim zainteresowaniem, toteż postanowiono dział „usamodzielnić” jako Oddział Muzeum Sztuki. Ten stan trwał zaledwie kilka miesięcy w 1959 r. W 1960 powołano, organizacyjnie zupełnie już odrębne Muzeum Historii Włókiennictwa; od 1975 r. przemianowane na Centralne Muzeum Włókiennictwa. Jego pierwszym, wieloletnim dyrektorem (jak wcześniej kierownikiem działu) została Krystyna Kondratiukowa. Powoli, z wielkimi problemami odzyskiwano od użytkowników kolejne fragmenty czteroskrzydłowego kompleksu poddając je remontom i adaptacjom. Po prawie 50 latach od postanowienia Ministra Przemysłu Lekkiego przyznającego muzeum Białą Fabrykę udało się tę decyzję nareszcie w pełni wyegzekwować.
Zainteresowania naukowe, kolekcjonerskie i popularyzatorskie muzeum obejmują wszystko, co pozostaje w związku z włókienniczym procesem produkcyjnym od surowca, przez techniki i technologie włókiennicze do produktów włókienniczych o różnym stopniu i technice przetworzenia. To założenie decyduje, że obok tkanin zbieramy również inne, nie-tkackie włókniny, filce, dzianiny, ale również szytą z nich odzież, a także dzieła sztuki współczesnej wykreowane z papieru (bo zwykle w papierniach „kończą” pewien etap swojego żywota len i bawełna). Zbiory są gromadzone, opracowywane naukowo, konserwowane i w różnej formie udostępniane przez specjalistyczne działy muzeum.

Wystawa „Dawne zakłady Ludwika Geyera 1828-2002”
Muzeum (nie uwzględniając obiektów skansenu) dysponuje obecnie ponad 16.000 m2 powierzchni; na cele ekspozycyjne przeznaczono około 7.000 m². W swojej historii zorganizowaliśmy chyba ponad 1.000 wystaw (ściśle „rozliczyć się” możemy z 900, ale archiwalia odnoszące się do dwu pierwszych dekad istnienia muzeum są mocno niekompletne). Od 1972 r. muzeum było współorganizatorem, a od 1982 jest jedynym organizatorem Międzynarodowego Triennale Tkaniny. Obecnie to najstarsza i największa na świecie międzynarodowa wystawa-konkurs promująca współczesną „sztukę włókna”. Zwykle w ekspozycjach bierze udział 120-140 artystów z 50-55 krajów. Obok triennale muzeum jest wyłącznym organizatorem i eksponentem ważnych, wielkich imprez ogólnokrajowych Ogólnopolskiej Wystawy Tkaniny Unikatowej (od 2004 r.), Ogólnopolskiej Wystawy Miniatury Tkackiej (od 1998 r.), Ogólnopolskiej Wystawy Haftu Krzyżykowego Amatorów (od 2000 r.); każdą z nich zwiedza od kilkunastu do kilkudziesięciu tysięcy widzów.
Norbert Zawisza
Dyrektor Centralnego Muzeum Włókiennictwa

Dyrektor Centralnego Muzeum Włókiennictwa
Międzynarodowe Triennale Tkaniny
Wystawa „Z modą przez XX wiek”
ceny biletów wstępu do muzeum:
Bilet wstępu normalny - 10 zł
Bilet wstępu ulgowy* - 6 zł
*Sobota jest dniem bezpłatnego wstępu na wystawy stałe (zwiedzanie wystaw bez opieki przewodnika muzealnego).
Wstęp do Skansenu Łódzkiej Architektury Drewnianej oraz muzeum interaktywnego jest bezpłatny.
Przy zwiedzaniu wnętrz Domu nr 6 (ul. Łódzka 6) oraz kościoła obowiązują bilety wstępu do muzeum.

Centralne Muzeum Włókiennictwa w Łodzi
ul. Piotrkowska 282
93 - 034 Łódź
http://www.muzeumwlokiennictwa.pl

Głównym wejściem do Muzeum jest wejście od strony ul. Milionowej (przez skansen).

opracowanie & foto: Albin Marciniak
Przy zwiedzaniu wnętrz Domu nr 6 (ul. Łódzka 6) oraz kościoła obowiązują bilety wstępu do muzeum.
Godziny otwarcia Centralnego Muzeum Włókiennictwa (ze Skansenem Łódzkiej Architektury Drewnianej)
Centralne Muzeum Włókiennictwa w Łodzi
ul. Piotrkowska 282
93 - 034 Łódź
Głównym wejściem do Muzeum jest wejście od strony ul. Milionowej (przez skansen).

opracowanie & foto: Albin Marciniak