Katakumby Kościoła św. Kazimierza, przy klasztorze Reformatów w Krakowie
Kościół św. Kazimierza w Krakowie przy ul. Reformackiej, został zbudowany w latach 1666 - 1672. Zabudowania klasztorne stały się domem Zakonu Braci Mniejszych, wcześniej nazywanych reformatami. W podziemiach kościoła znajduje się krypta, w której od ponad trzystu lat - od początku 1672 r. - pochowano prawie tysiąc osób, tak zakonników jak i świeckich. Obecnie w podziemiach znajduje się ok. 50 trumien. Kilka jest przykrytych szklanymi wiekami, zamontowanymi w latach 70.
Ciała zmarłych zachowane są w idealnym stanie chociaż nikt ich nie mumifikował. Zawdzięczają to, jak próbują wyjaśniać naukowcy, specyficznemu mikroklimatowi, jaki panuje w podziemiach kościoła.
Ciała zmarłych zachowane są w idealnym stanie chociaż nikt ich nie mumifikował. Zawdzięczają to, jak próbują wyjaśniać naukowcy, specyficznemu mikroklimatowi, jaki panuje w podziemiach kościoła.
"Remont kanalizacji zakończył się pod koniec 2015r. Wilgotność w kryptach udało się ustabilizować na poziomie poniżej 50 proc. (w krytycznym momencie sięgała 80 proc.). To nie znaczy, że jest już całkiem dobrze. Na razie reformaci nie planują więc otwierać katakumb dla turystów. Poza tym - czeka ich jeszcze remont samych murów."
wejście do krypty
Pierwsza placówka Reformatów znajdowała się na przedmieściu Garbary, w pobliżu murów obronnych Krakowa, u wylotu dzisiejszej ul. Kapucyńskiej. Zakonnicy osiedlili się tam w roku 1625 na placu, który dla nich nabyła Krystyna Grochowska. Królowie Zygmunt III, a następnie Władysław IV wydali dyplomy zatwierdzające fundację klasztoru i kościoła pw. Św. Kazimierza. Dnia 14 maja 1628 r. ks. Erazm Kretkowski, kanonik krakowski, poświęcił kamień węgielny pod budowę nowej świątyni. W roku 1640 kościół całkowicie ukończono.
Równocześnie z kościołem wznoszono klasztor, w którym od samego początki mieściła się infirmeria, biblioteka i dom studiów dla kleryków.
W roku 1655 Stefan Czarnecki, dowódca wojsk polskich, przygotowując Kraków do obrony w czasie oblężenia Szwedów, nakazał spalić przedmieścia Krakowa, także Garbary. Wówczas spłonął kościół św. Kazimierza i klasztor Reformatów.
Po zakończeniu działań wojennych zakonnicy podjęli starania o nową fundację, tym razem w obrębie murów miejskich. Magistrat krakowski nie był skłonny do wyrażenia zgody, uzasadniając swoje stanowisko ciasnotą zabudowań w mieście oraz liczbą istniejących już od dawna kościołów i klasztorów. Zakonnicy mieli jednak za sobą poparcie króla Jana Kazimierza, do którego skutecznie odwoływali się o zmianę decyzji rady miejskiej. Nowy kościół i klasztor powstał w latach 1666-1672, na placu ofiarowanym przez kasztelana krakowskiego Stanislawa Warszyckiego. Dnia 31 października 1666 r. bp Mikołaj Oborski, sufragan krakowski, położył kamień węgielny pod budowę świątyni, a 16 października 1672 r. dokonał jej konsekracji. Głównym fundatorem kościoła był Franciszek Szembek, kasztelan kamieniecki. W późniejszych latach zakonnicy uzyskali część placu położonego naprzeciw klasztoru, na którym zbudowano czternaście kapliczek drogi krzyżowej. W 1901 r. po prawej stronie nawy dobudowano kaplicę dla łaskami słynącego obrazu Pana Jezusa Miłosiernego.
Kościół wzniesiono razem z klasztorem, powtarzał typowy model świątyni reformackiej, jednonawowej, bezwieżowej, z węższym i niższym prezbiterium; podobnie i zabudowania klasztorne (przebudowane i podwyższone o jedno piętro w XVIII i XX wieku), tworząc tradycyjny czworobok, założony wokół wewnętrznego wirydarza ze studnią pośrodku.
W głównym ołtarzu znajduje się Krucyfiks rzeźbiony, pochodzący z połowy XVII w. Ołtarze boczne wykonano w latach 1745-57. Najstarszymi z zachowanych obrazów (jeszcze z pierwszego kościoła) są: obraz Pana Jezusa Miłosiernego w kaplicy i obraz Matki Bożej Łaskawej w ołtarzu bocznym. Najwyżej pod względem artystycznym oceniany jest obraz św. Kazimierza, z ok 1670r. Cennym zabytkiem jest również rzeźbiona w kości słoniowej figurka Matki Bożej z Dzieciątkiem z ok 1370r.
W podziemiach pod kościołem znajdują się krypty, gdzie chowano (1672-1870) zmarłych (ok. 1000 osób, z tego 230 zakonników). Do dziś, dzięki specyficznemu mikroklimatowi, zachowało się 50 trumien ze zmumifikowanymi zwłokami.
W roku 1985 ukończono budowę pomieszczeń na bibliotekę i archiwum, adaptując na ten cel budynki gospodarcze w podwórzu. Od roku 1990 prowadzone są systematycznie gruntowne prace remontowe i konserwatorskie kościoła i klasztoru.
Klasztor św. Kazimierza w Krakowie jest Domem Głównym Prowincji Matki Bożej Anielskiej Zakonu Braci Mniejszych. Swoją siedzibę posiada w nim Kuria Prowincjalna.
Zdjęcie wykonane 2 listopada 2009r, na którym wyraźnie widać habity nasiąknięte wodą.
"Wciąż trwają prace w naszych kryptach zmierzające do zidentyfikowania problemów z wilgocią i szkodami jakie ona wyrządza w podziemiach kościoła. W bieżącym roku trwają prace związane z przygotowaniem projektów remontu pomieszczeń podziemi w budynku kościoła i dawnej infirmerii. Na powyższe prace otrzymaliśmy fundusze ze Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa, które jednak pokrywają 80% kosztów wyżej wymienionych prac. Nasz wkład wynosi ok. 18.000 zł. Niestety z bieżących dochodów nie jesteśmy w stanie odłożyć takiej kwoty pieniędzy. Zwracamy się więc z pokorną prośbą o wsparcie na ten cel."
Siedziba Kurii Prowincjalnej
Klasztor
KRAKÓW ul. Reformacka 4
http://reformacka4.pl/
_large.jpg)
