Grota Mechowska to najkrótsza podziemna trasa turystyczna w Polsce. To także największa osobliwość przyrody nieożywionej na Niżu Polskim, a nawet Niżu Europejskim. Stanowi rzadki okaz formy, charakterystyczny dla obszarów krasowych, która tu powstała w osadach wodnolodowcowych najmłodszego zlodowacenia. Zwiedzając Puck i okolice, nie sposób pominąć odwiedzenia Mechowa i wejścia do tej jaskini.
Jaskinia została odkryta w 1818 r. podczas dokonywania pomiarów geodezyjnych przez mierniczego Heue’go. Pierwszy historyczny opis po odsłonięciu korytarza sporządził w 1829 roku Kleefeld. Od tego czasu zaczęła się jej turystyczna historia. Mimo licznych w swojej historii zawałów, ciągle odkopywana, restaurowana, przyciąga rzesze turystów ucząc geologii i promując kaszubską ziemię. Wciąż zachwyca swoim dyskretnym pięknem.
Grota Mechowska znajduje się na skraju uroczej wsi Mechowo, w Gminie Puck, położonej pośród Puszczy Darżlubskiej, na zachód od Pucka. Całkowita długość jaskini to 61 m przy czym do zwiedzania dostępna jest tylko część, bogata w fantazyjne formacje z piaskowca. Pozostała część jaskini często ulega zawaleniom i ze względów bezpieczeństwa, oddzielona jest kratą. Udostępniony odcinek jest najatrakcyjniejszy i choćby dla tej części warto zobaczyć ten cud natury.
Obok wejścia do jaskini są zadaszone miejsca do odpoczynku, WC i parking na kilka samochodów. W kiosku przy wejściu znajduje się kasa oraz pamiątki.
Turystyczna 2, Mechowo, Gmina Puck
Zwiedzanie trasy oświetlonej elektrycznie jest płatne
5 zł normalny, 3 zł ulgowy
.
.
Jaskinia posiada kilka otworów; charakterystyczne są skalne kolumny z piaskowca o większej odporności. Prześwity pomiędzy nimi prowadzą do dalszych części, w tym dosyć rozległej salki, gdzie kończy się trasa turystyczna. W głąb wzgórza morenowego biegnie niski korytarz kilkudziesięciometrowej długości. Występują w nim formy naciekowe: niewielkie stalaktyty, żebra i polewy, częściowo zabarwione na kolor czerwony, dzięki obecności związków żelaza rozpuszczonych w wodzie.
Najstarsza wzmianka o jaskini w Mechowie pochodzi z 1818 roku, była ona jednak znana okolicznej ludności już znacznie wcześniej. Wtedy też dokonano jej pierwszych pomiarów. W 1908 roku władze pruskie uznały ją za pomnik natury. Po II wojnie światowej odkopano zasypane fragmenty, dokonano zabezpieczenia otworu wejściowego i fragmentu zagrożonego oberwaniem. Przez dziesięciolecia jaskinia wzbudzała duże zainteresowanie krajoznawców i naukowców, którzy m.in. starali się ustalić jej wiek i genezę. Współcześnie dla turystów udostępniona jest tylko niewielka, przyotworowa część jaskini, ponieważ pozostałe partie są trudno dostępne.
Geneza jaskini jest złożona. Rozwinęła się w gruboziarnistych piaskowcach i zlepieńcach scementowanych spoiwem kalcytowym. Przesączające się wody wymywały luźniejszy materiał (sufozja) tworząc niewielkie, początkowo podziemne pustki. Przyotworowe partie jaskini kształtowane były m.in. przez procesy erozji wodnej i eolicznej. Dalsze partie powstały w wyniku działalności człowieka polegającej na rozkopywaniu i poszerzaniu pierwotnych pustek. Dowodzi tego m.in. porównanie planów jaskini z różnych lat. Dno jaskini pokrywa piaszczyste namulisko, obecnie w części udostępnionej do zwiedzania przysypane sztucznie dostarczonym żwirem.
Znacznie mniejsze i bez możliwości wejścia do wnętrza, choć przypominające Groty Mechowskie, są Groty Mirachowskie - ciekawy obiekt - przykład rzadkich jaskiń sufozyjnych. Powstały w warstwie fluwioglacjalnych żwirów w wyniku lokalnej cementacji otoczaków kalcytem ługowanym z wyżej leżących glin zwałowych. Obiekt jest malutki ale warty obejrzenia, przy okazji zwiedzania pobliskiego bunkra organizacji Gryf Pomorski - Schron TOW Gryf Pomorski "Ptasia Wola".
foto: Albin Marciniak
https://www.facebook.com/marciniak.albin
_large.jpg)