Zamek Joannitów

Z A M E K J O A N N I T Ó W

Zamek Joannitów został zbudowany na przesmyku dwóch jezior Trześniowskiego i Łagowskiego na wzgórzu otoczonym zabytkowym parkiem z wieloma pomnikami przyrody. Obecnie budynek składa się z bryły budowli wybudowanej w XVII w., czterech dwukondygnacyjnych skrzydeł które tworzą renesansowy dziedziniec. Nad zamkiem góruje wieża warowna, która jest widoczna z odległości kilku kilometrów. Jest ona też dobrym miejscem obserwacyjnym. W zamku znajduje się obecnie hotel i restauracja. W zamku znajduje się komnata komtura, katownia oraz sala rycerska.

Budowę zamku rozpoczął Zakon Joannitów w 1350 roku, w miejscu gdzie wcześniej ustawiono już podwyższenia. Szybko został wzniesiony wysoki czworoboczny budynek o wysokości 12 metrów, następnie wybudowane zostały mury dookoła zamku ze strzelnicami. Na początku XVI w. na rozkaz obecnego komandora Liboriusa von Schapelowa wybudowano 24 metrową wieżę. Podczas wojen, oraz najazdu Szwedów zamek znacząco nie ucierpiał. W 1810 roku zamek stał się własnością Prus, a potem własnością prywatną.

Pierwsza wzmianka o Łagowie pochodzi z 1299r., kiedy margrabiowie brandenburscy Otton i Henryk nadali castrum Lagowe rycerzowi Albrechtowi de Klepitz. Warownia była położona ok. 500 m na północny zachód od zamku na sokolej Górze. W połowie XIV w. Łagów stał się własnością rycerskiego zakonu joannitów, który wkrótce przystąpił do budowy zamku, lokalizując go na wzgórzu morenowym na przesmyku między jeziorami: Trześniowskim od północy i Łagowskim od południa. U podnóża warowni powstała służebna osada rzemieślnicza, zabezpieczona murami obronnymi z dwoma bramami. W końcu XIV w. na zamku umieszczono komandorię joannicką.

Dojście do zamku prowadziło po zboczu wzgórza w kierunku bramy umieszczonej we wschodnim boku murów obwodowych. Naprzeciwko wjazdu stał dom mieszkalny, zamykający dziedziniec od strony zachodniej. W części północnej mieściła się kaplica a w południowej, w przyziemiu refektarz o trzyprzęsłowym sklepieniu żebrowym wspartym na dwóch filarach. Zapewne pierwotna wysokość budynku sięgała 13 m, wskazuje na to poziom ganku łączącego wieżę z chodnikami straży. W narożniku południowo-wschodnim, na lewo od wejścia, została wzniesiona wieża, mająca około 20 m wysokości, zbudowana na planie kwadratu, od wysokości 17 m - cylindryczna. W dolnej kondygnacji mieściło się więzienie, wyżej siedziba straży ze strzelnicami, w części cylindrycznej pomieszczenie z dwoma strzelnicami i wykuszem. Najwyższa kondygnacja zwieńczona blankami stanowiła pomost dla straży. Wieża wysunięta poza linię muru od strony wschodniej stanowiła skuteczną obronę wejścia, pełniła więc potrójną funkcję: była strażnicą, więzieniem i elementem obrony dostępu do bramy.

Wzgórze zamkowe zapewne w XV w. zostało u stóp otoczone czworobokiem murów obronnych, z półokrągłymi małymi bastejami pośrodku boków północnego i zachodniego. W ciągu murów znajdowały się rzadko rozstawione strzelnice, umieszczone na gankach wysuniętych na ceglanych wspornikach. Trzecią linią obrony były mury miejskie zamykające z dwóch stron odcinek przesmyku łagowskiego. Rozbudowy późniejsze znacznie zatarły obronny charakter zamku. W czasach nowożytnych zabudowano teren zamku, tworząc wewnętrzny dziedziniec. W krytej murowanej szyi o długości 22 m, umieszczono schody prowadzące od stóp wzgórza na poziom dziedzińca zamkowego. Wieża została podwyższona i zwieńczona nowymi blankami.

W 1812 r. po kasacji zakonu Łagów przeszedł w ręce prywatnych właścicieli. Bramy miejskie: Polska (murowana) z XV w. I Marchijska (konstrukcji ryglowej) z XVI w., przetrwały w pierwotnym kształcie. Tylko ich otwory strzelnicze w XIX w. zamieniono na okna. Zamek, nie zniszczony podczas II wojny światowej, jest obecnie obiektem hotelowo-gastronomicznym.

W pobliżu trasy E-30, w połowie drogi między Poznaniem a Berlinem, pośród starych bukowych lasów leży najpiękniejsza miejscowość Ziemi Lubuskiej - Łagów. Na przesmyku dwóch jezior, na wzgórzu otoczonym parkiem wznosi się zamek zbudowany w XIV wieku przez zakon joannitów. Obecna bryła budowli, ukształtowana w XVII wieku, składa się z czterech dwukondygnacyjnych skrzydeł, które tworzą renesansowy dziedziniec. Nad zamkiem góruje wieża warowna - atrakcyjny punkt widokowy. W zamku znajduje się hotel, restauracja, kawiarnia i reprezentacyjna Sala Rycerska.

W Komnacie Komtura, Katowni i pokojach wypełnionych zapachem wiekowych mebli będziesz miał niepowtarzalną okazję zasypiać, słuchając skrzypienia łóżek, brzęku łańcuchów, świstu wiatru za oknem, kroków zamkowych duchów. Restauracja wabić Cię będzie jadłem: staropolskim, myśliwskim, wykwintnym europejskim. Kawiarnia urządzona w dawnym refektarzu uraczy cię aromatycznym napitkiem, a Sala Rycerska wedle Twojej potrzeby zamieni się w miejsce kameralnego spotkania, wytwornego balu lub poważnej dysputy. Zauroczy Cię atmosfera renesansowego dziedzińca, zamkowej półbaszty i podzamcza ze sceną letnią i amfiteatrem.

Znajdująca się na podzamczu przedwojenna restauracja "Pod Basztą", pełniąca również funkcję sali teatralnej, widowiskowej i kinowej (500 m²) mogącej przyjąć jednocześnie dwustu gości. Na zamku znajduje się wielka wieża. Można na nią wejść po dużej ilości schodów znajdujących się we wnętrzu zamku.