Zamek w Golubiu-Dobrzyniu

Zamki i pałace Odsłony: 17475

Zamek w Golubiu-Dobrzyniu

Krzyżacka twierdza. Mury dawnej twierdzy krzyżackiej majestatycznie i malowniczo górują nad Golubiem-Dobrzyniem, dominują w krajobrazie okolicy, ciesząc oczy, budząc ciekawość i wyobraźnię obserwatora.

Prace nad wznoszeniem właściwej – murowanej konstrukcji zamku zaczęły się około 1300 r. z inicjatywy komtura Konrada von Sacka. Już sześć lat później gościł on tam księcia dobrzyńskiego Ziemowita z małżonką, choć dzieło budowy kontynuowali jeszcze jego następcy – Herman i Luther z Brunszwiku.

Warownia składała się z ukończonego około 1330 r. zamku wysokiego i przedzamcza (zwanego inaczej przedgródkiem lub zamkiem niższym), czyli części gospodarczej – ze stajniami, stodołami i spichlerzami. Miejsce budowy twierdzy wybrano bardzo starannie. Strome wzgórze, dostępne było jedynie od strony zachodniej. Widać było z niego nie tylko drogę do Torunia i Brodnicy i tereny na lewym brzegu Drwęcy, ale też grodziska w Ostrowitem i Nowogrodzie, a także zamek w Kowalewie Pomorskim

Drwęca stanowiła także naturalną granicę między ziemią chełmińską i dobrzyńską, przez całe wieki rozdzielając położone po obu jej stronach wsie, a potem miasta – Golub i Dobrzyń. Gdy w 1231 r. Krzyżacy zajęli ziemię chełmińską, rzeka stała się granicą między Polską a państwem krzyżackim.
W 1258 r. Golub wraz z okolicą został oddany przez komtura dzierzgońskiego Konrada Stange biskupowi włocławskiemu Wolimirowi, ale wkrótce Zakonowi zaczęło zależeć na dostępie do brodu, ponieważ bród ten stał się ważnym przejściem granicznym.

Od 2003 r. zamek przyjmuje gości w wygodnie wyposażonych pokojach gościnnych. Zajmują one drugie piętro zabytkowego Kasztelu wzniesionego na wysokim wzgórzu. Swój urok zawdzięcza kilkusetletniej historii i wciąż żywej tradycji.

Zamek jako siedziba Anny Wazówny gościł niegdyś najświatlejsze umysły siedemnastowiecznej Rzeczypospolitej, a także samego króla Zygmunta III Wazę oraz jego dwór. Do części gościnnej prowadzą legendarne Końskie Schody, po których z fantazją wjeżdżali konno polscy magnaci pragnąc zaimponować swoim gościom. Z dziedzińca sklepionymi zejściami, które nazywano gęsimi szyjami, możemy zejść do ogromnych zamkowych piwnic. Służyły one dawniej jako spiżarnie. Wystarczy się rozejrzeć, aby stwierdzić, że do dziś zachowano całkowicie gotycki charakter tych pomieszczeń. Mamy tu okazję zobaczyć surowe mury, ceglane posadzki i piękne sklepienia krzyżowo-żebrowe.