Pałac powstał w latach 1681-86 w z przebudowy renesansowego dworu z XVI w.
W 1945 r. gmach uległ jedynie częściowemu zniszczeniu. Po 1945 roku pałac został opuszczony i ostatecznie spłonął. Od końca II wojny światowej do 1970 r. pałac był w posiadaniu PGR-u i popadł w ruinę. Na przełomie lat 80. i 90. XX w. prowadzono prace remontowe i adaptacyjne, z zamiarem przeznaczenia go na hotel. Cztery budynki bramne zyskały wtedy nowe stropy i dachy a w pałacu wykonano nowe stropy. W 1991 r. budynek przejęła gmina, która wystawiła go na sprzedaż. Fatalnym w skutkach była powódź w 1997 r. Wówczas to mury zostały poważnie uszkodzone, a część ścian runęła.
Pałac wraz z parkiem, domem ogrodnika, obecnie nr 127, z pierwszej ćw. XVIII w. i oranżerią, obecnie domem nr 130, z pierwszej ćw. XVIII w. jest częścią zespołu pałacowego.
Pierwotna budowla została przekształcona w letnią rezydencję hrabiowskiego rodu von Althann z Międzylesia.
zespół pałacowy, z XVII - XVIII w.
Przed rokiem 1708 powstało złożenie pałacowo-ogrodowe bez fosy, utrwalone na rycinie z 1738 roku. Z czasem uległo ono degradacji. Rezydencja posiadała powierzchnię 4500 m kw. i mieściła ponad 50 pomieszczeń.
Obecnie przed pałacem istnieje zachodnia część dziedzińca reprezentacyjnego z zabudową pierzei zachodniej, którą tworzą dwa narożne pawilony oraz łącznik z przejazdem. Z pałacem od północy sąsiaduje budynek gospodarczy, a od południa dziedziniec został wydzielony murowanym ogrodzeniem z ceglaną bramą filarową. Pałac i zachowana zabudowa są jednak znacznie zdewastowane. Dookoła pałacu można dostrzec ślady fosy w postaci zagłębień terenu od północy, wschodu i południa. Na dziedzińcu nie zachowały się żadne nawierzchnie; porośnięty trawa, chwastami i młodymi drzewkami w niczym nie przypomina swojej dawnej świetności.
Czytelna pozostała dawna platforma, a w jej narożnikach (północno-wschodnim i południowo-wschodnim) zarysowują się nikłe pozostałości dawnych pawilonów – po jednym zachowały się mury z kamienia. Na miejscu drugiego znajduje się pagórek kryjący gruzowisko. Większość budynków w obrębie zespołu pałacowego zawaliła się i popadła w ruinę.
Remontu pałacu miał dokonać obecny właściciel. Dziś dachu już nie ma, a większość dawnych stropów z fasetami została usunięta. W trakcie przeprowadzonego remontu wnętrza źle nakryto zbyt wysoko założonymi nowymi masywnymi stropami. Jedynie kilka wnętrz zachowało swe dawne sklepienia i stropy.
We wnętrzu pałacu pozostały jedynie relikty polichromii z XVIII i XIX wieku. Na trzeciej kondygnacji (w południowo-zachodnim narożniku pałacu) są widoczne tylko fragmenty barokowych malowideł, pochodzące być może z około 1855 roku. We wnętrzu natomiast na pierwszym piętrze (w północno-zachodnim narożniku pałacu) widnieje polichromia ścian w stylu neoklasycyzmu z lat 50. lub 60. XIX wieku.
http://www.mapakultury.pl/art,pl,mapa-kultury,102699.html
Kościół obecnie znajduje się za murami terenu pałacowego.
Zamki w Polsce
