Projekt Arado - zaginione laboratorium Hitlera
Kamienna Góra posiada dużą atrakcję turystyczną z ogromnym potencjałem. Projekt "Arado" to historyczna interaktywna trasa turystyczna oparta o sztolnie przygotowane z dużym pietyzmem i rozmachem. To także wierne odtworzenie warunków panujących w trakcie prac w podziemnej fabryce. Otwarcie sztolni na stałe wpisało na mapie Polski kolejny ważny punkt podziemnych atrakcji turystycznych.
Projekt Arado – zaginione laboratorium Hitlera
Lubawska 1, Kamienna Góra
Z dziejów kamiennogórskich podziemi
Kamienna Góra jest miasteczkiem położonym w dolinie rzeki Bóbr, otoczonym dwoma wzgórzami. Wzniesienia te, noszące nazwę: Góra Zamkowa i Góra Kościelna, były w czasie II wojny światowej, miejscem intensywnych prac górniczych (drążono pod nimi sztolnie). Nie tylko w tych punktach pracowali więźniowie obozów pracy i robotnicy przymusowi. Na terenie miasta sztolnie były drążone w dziesięciu miejscach.
I tu rodzi się pytanie: dlaczego spokojne, pięknie położone w Sudetach miasteczko zostało otoczone klauzulą Geheim?
Od 1943 roku powstają liczne obozy pracy przymusowej: obóz pracy Żydów (600 – 700 osób), obóz pracy Żydówek (400 osób), filia obozu Gross Rosen Arbeitlager Landeshut (17.07.1944 – 800 więźniów), Burgberglager, Hirschberglager, Boberlager, Ziederlager – Kolonie. Najwięcej wiadomości posiadamy o obozie w Kamiennej Górze, filii Gross Rosen. Zostały one wydane w 1982 roku, pt. „Przeżyliśmy Gross Rosen Komando Landeshut”. W powyższej pracy, następujący więźniowie opisują swoje wspomnienia z pobytu w AL Landeshut: Zdzisław Rałł – nr obozowy P 2930, Antoni Grząka – nr obozowy P 4217, Janusz Karpiński – nr obozowy P 3065 i Ignacy Głogowski – nr obozowy P 8787993, lekarz weterynarii, który pozostał w Kamiennej Górze i był pionierem osadnictwa na Ziemi Kamiennogórskiej.
Głównym powodem powstania obozu pracy w Kamiennej Górze, były potężne dywanowe naloty amerykańskich „fortec” na Schweinfurt n. Menem – 17.08.1943 r. i 14.10.1943 roku. Pomimo zaciekłej obrony przeciwlotniczej i poniesionych dotkliwych strat w ludziach i sprzęcie, cel został osiągnięty, zbombardowano fabrykę (kombinat). Zaspokajała ona ponad 50 % produkcji łożysk na potrzeby przemysłu zbrojeniowego Rzeszy. Po zbombardowaniu, Niemcy postanowili dokonać podziału ocalonych wydziałów produkcyjnych kombinatu, tworząc niewielkie filie w bezpiecznych miejscach na terenie Niemiec. Decyzją Ministerstwa Lotnictwa III Rzeszy z 18.05.1944 roku, przeniesiono zakłady produkujące łożyska kulkowe Kugelfischer i Vereinigte Kügellager Fabriken, do zakładów włókienniczych Kramsta, Methnera i Frahne w Kamiennej Górze. Wybrano Kamienną Górę, gdyż miasto to spełniało wymogi bezpieczeństwa – było poza zasięgiem lotnictwa alianckiego. Zakłady zostały umiejscowione na obrzeżach miasta.
Ówczesny dyrektor zakładów włókienniczych Henzing, otrzymał polecenie częściowej likwidacji dotychczasowej produkcji włókienniczej. Usunięte z zakładów krosna, umieszczono w szopach, garażach, stodołach, w Pisarzowicach, Raszowie, Czarnym Borze (z pracujących 224 krosien zdemontowano 149). W tym czasie, z głębi Niemiec przetransportowano koleją do Kamiennej Góry, maszyny do produkcji zbrojeniowej. Powyższym przedsięwzięciem kierowała firma Multiplex. W fabrykach włókienniczych produkcja nie została jednak wstrzymana. Zakłady jedwabnicze produkowały, na 75 krosnach, materiał na spadochrony. Większość zakładów kamiennogórskich zostało przestawionych na produkcję wojenną.
Dla lepszego poznania podziemi w Polsce polecamy najnowszą mapę
masz pytanie ? napisz do autora:
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
Albin Marciniak
