Tatry - propozycja szlaku widokowego: Kuźnice - Hala Gąsienicowa - Kasprowy Wierch - Kopa Kondracka - Dolina Strążyska
Szlak tatrzański dla koneserów i miłośników dłuższych wędrówek.
Wczesna wiosna i późna jesień to czas gdy na górskich szlakach jest nieco spokojniej. Zdecydowanie mniej ludzi wędruje nie tylko w miejscach mniej znanych ale i także na tych popularnych szlakach. To czas gdy można sobie zaplanować bliski, niczym nie zmącony kontakt z przyrodą i pięknymi widokami. A wiosna i jesień potrafi zauroczyć swoją feerią barw czy soczystą zielenią. Gdy jeszcze trafimy na piękną pogodę, przyjemność z takiej wędrówki będzie pełna a widoki na długo pozostaną w pamięci. Spośród 275 km szlaków w Tatrach po polskiej stronie, mamy do wyboru wiele tras i ich wariantów. Poniższy opis proponowany jest dla osób które lubią nieco dłuższe odcinki całodniowe. Opisana trasa może być podzielona, z noclegiem w schronisku Murowaniec, ale ta decyzja należy już do Was. Poniższe zdjęcia pochodzą z pierwszego dnia jesieni w Tatrach, stąd jeszcze da się zauważyć spory ruch. Z każdym dniem turystów na szlakach ubywa i wędrują głównie pasjonaci górscy i miłośnicy kolorów jesieni.
Bez względu na porę roku i długość szlaku, do każdej wędrówki należy się odpowiednio przygotować, planując trasę na miarę naszych możliwości, oraz co jest bardzo istotne, zawsze należy uwzględnić czynnik pogodowy.
Początek szlaku to Kuźnice, gdzie swój początek ma wiele innych szlaków. Tutaj po zakupie biletu wstępu na teren Tatrzańskiego Parku Narodowego (6 zł normalny i 3 zł ulgowy) kierujemy się niebieskim szlakiem w stronę Nosalowej Przełęczy, wcześniej jednak szlak odbija w prawo w stronę Boczania. Niedawno wyremontowany szlak nie sprawia żadnego problemu i pokona go w zasadzie każda zdrowa osoba.Po drodze mamy punkt widokowy, skąd możemy oglądać Polanę Kalatówki, wschodnie zbocza Giewontu oraz masyw Kopy Kondrackiej.
Po wyjściu ponad linię lasu, przechodzim grzbietem przez Skupniów Upłaz. Po lewej stronie możemy zobaczyć skalny wierzchołek Nosala, Mały i Wielki Kopieniec i Polanę Olczyską. Za nami w oddali z masztem nadajnika, możemy zobaczyć grzbiet Gubałówki. Przy dobrej pogodzie widać także Babią Górę.
Podążamy w kierunku Przełęczy między Kopami, gdzie nasz niebieski szlak łączy się z żółtym biegnącym z Doliny Jaworzynki. Oba szlaki prowadzą na Halę Gąsienicową i jeżeli nie wyruszymy wcześnie rano, to tutaj możemy spotkać wiele osób wędrujących do Doliny Gąsienicowej, a dla zdecydowanej większości celem jest popularne schronisko Murowaniec. Od wyruszenia z Kuźnic, do przełęczy dojdziemy w ok 1,45 h.
Od Przełęczy między Kopami ruszamy szlakiem wręcz spacerowym przez Królową Rówień, by po ok 25 minutach cieszyć się widokiem rozległej Hali Gąsienicowej, stojącej na niej szałasami i kilkoma obiektami użytkowymi. Pierwszy z nich to "Betlejemka" czyli obiekt szkoleniowy Polskiego Związku Alpinizmu. Ponad nim widać stację meteo IMiGW PAN. Nad całością dominuje Kościelec a widok dopełnia Świnica, Skrajna i Pośrednia Turnia, Beskid i oczywiście Kasprowy Wierch.
Zaledwie kilka minut dzieli nas od Schroniska Murowaniec. Tutaj jest właściwy moment na podjęcie decyzji o dalszej wersji naszego szlaku. Jeżeli zdecydowaliśmy o wersji jednodniowej, ruszamy w stronę Kasprowego Wierchu. Jeżeli jednak mamy taką możliwość i zostajemy na nocleg w schronisku, do wcześniej pokazanej trasy dodatkowo możemy dołożyć pętlę przez Karb pod Kościelcem. Niespełna 6 km spaceru z jednym odcinkiem podejścia i jednym szlakiem zejściowym z Przełęczy Karb, a widoki gwarantowane.
Ze schroniska kierujemy się szlakiem żółtym, podobnie jak prowadzi szlak na Kasprowy Wierch. W rejonie dolnej stacji wyciągu krzesełkowego odbijamy w stronę Zielonego Stawu, który o tej porze roku wygląda fantastycznie a w jego tafli odbijają się dwie piramidy Skrajnej i Pośredniej Turni, przez które wiedzie szlak z Kasprowego Wierchu na Świnicę. Przechodząc pomiędzy kolejnymi stawami, przed nami wyrasta Kościelec. W jego masywną grań się kierujemy.
Przełęcz Karb najlepiej osiągnąć idąc od strony Zielonego Stawu. Zdecydowanie lepiej schodzi się na stronę Czarnego Stawu Gąsienicowego.
Wędrówka nie jest długa ani męcząca, za to stając na przełęczy, z jednej strony widzimy grzbiet Orlej Perci. Granaty, Kozi Wierch i Zamarłą Turnie, z Czarnym Stawem Gąsienicowym w dole. Po prawej stronie Kościelca widzimy z kolei masyw Świnicy, Świnicką Przełęcz, Pośrednią i Skrajną Turnię, Beskid aż po Kasprowy Wierch.
W tym rejonie czyli w otoczeniu Doliny Gąsienicowej, w sezonie turystycznym często dochodzi do wypadków oraz zasłabnięć. Tutaj także często następuje przekazywanie lżej rannych turystów ze śmigłowca do pojazdów naziemnych. Stąd też częsty widok śmigłowca TOPR nad naszymi głowami czy też obok nas.
Wracamy na nasz zaplanowany szlak. Od schroniska Murowaniec do rozwidlenia szlaków wiedzie wygodna trasa. Żółtym szlakiem dojdziemy do tego miejsca w zaledwie pół godziny. Stąd prowadzi czarny szlak nad znany już nam Zielony Staw a dalej kolejne rozwidlenie, na Przełęcz Karb lub na Świnicką Przełęcz. Nas interesuje żółty szlak prowadzący na Kasprowy Wierch.
Od Rozwidlenia szlaków do Suchej Przełęczy pod Kasprowym Wierchem dzieli nas godzinne podejście. Nad nami wznosi się Beskid, oddzielony od Skrajnej i Pośredniej Turni Przełęczą Liliowe. Po drodze, tuż obok jedynego źródełka z pyszną wodą, będzie odbicie szlaku zielonego właśnie na Liliowe. To co mijamy obok uświadamia nam, że przechodzimy tuż obok terenu, który w zimie jest słynnym stokiem narciarskim na Kasprowym.
Podchodząc w stronę Kasprowego warto co pewien czas rozglądać się dookoła, gdyż z każdym krokiem panorama jest bardziej okazała. Dolina Gąsienicowa ma swój urok, o czym pisało wielu autorów książek nie tylko górskich. Czy pozostaniemy na Kasprowym Wierchu czy też nie, zależy od naszego nastawienia do tłoku i gwaru, który w tym miejscu jest nieunikniony.
Po ominięciu Kasprowego szlakiem z lewej strony, kierujemy się w stronę Czerwonych Wierchów (4 dwutysięczniki) a mowa oczywiście o Ciemniaku, Krzesanicy, Małołączniaku i Kopie Kondrackiej. Jesienią jest to najpiękniejsza część Tatr. Po pierwszych przymrozkach kolory roślin i drzew są najmocniejsze. W porannym lub popołudniowym słońcu kolory sit kuciny (traw tatrzańskich) mienią się czerwienią i są najpełniejsze. Stąd właśnie ta część Tatr wzięła swoją nazwę. Ale uwaga, nazwę Czerwony Wierch ma także szczyt będący w bocznej grani pomiędzy Wołowcem a Jarząbczym Wierchem.
Wędrując z Kasprowego Wierchu do Przełęczy pod Kondracką Kopą, mamy do pokonania Pośredni Wierch Goryczkowy, Goryczkową Czubę, Suche Czuby i Suchy Wierch Kondracki. Całość nie powinna nam zająć więcej niż 1,5 h. Po drodze mijamy także malownicze doliny. Po prawej stronie będzie to Dolina pod Zakosy, Świńska Dolina będąca górną częścią Goryczkowej Doliny i Sucha Dolina Kondracka.
Miejsce gdzie możemy odpocząć przed ostatnim podejściem to Przełęcz pod Kondracką Kopą. Stąd prowadzi zielony szlak do Kondratowej Doliny z najmniejszym schroniskiem w Tatrach. Przy schronisku zazwyczaj gromadzą się tłumy zdobywców Śpiącego Rycerza, czyli Giewontu będącego najbardziej rozpoznawalną górą w Polsce. Dla osób które poczuły zmęczenie, to także miejsce gdzie już mogą rozpocząć zejście do Kuźnic i zakończyć wędrówkę w wersji skróconej. Chcąc jednak przejść cały zaplanowany szlak, ruszamy w stronę wierzchołka Kopy Kondrackiej. Przed nami 20 minut ostatniego podejścia.
Po dotarciu na wierzchołek Kopy Kondrackiej możemy spojżeć na to co już za nami i co przed nami. Przed nami Wielki Giewont który z tej perspektywy na wielki już nie wygląda. Nie jest to tylko złudzienie gdyż widoki podziwiamy będąc na wysokości 2005 m n.p.m. a Giewon to 1894 m n.p.m. Ponad nim rozciąga się panorama na Zakopane oraz na Małopolskę.
Na Kopę Kondracką jak widać można także dojść z Kondratowej Doliny a czas dojścia od schroniska na Przełęcz pod Kondracką Kopą i następnie na szczyt, zajmuje ok 2 godzin. To jest nieco dłuższa wersja ale znacznie przyjemniejsza dla chcących zdobyć wierzchołek Giewontu.
Znacznie mniej przyjemną wersją jest podejście niebieskim szlakiem Doliną Małego Szerokiego. Ta wersja zdobycia Giewontu od schroniska zajmuje ok 2 godzin, jednak sam szlak jest nużący i oferujący niewiele widoków. Na stosunkowo wąskim krętym szlaku mijamy wielu turystów.
Na szczycie zmieści się niewielu, za to w drodze na szczyt na odcinku ubezpieczonym łańcuchami, w sezonie turystycznym tworzą się spore kolejki. Nie mniejszy tłok jest także na odcinku zejściowym oraz na przełęczy. Przez Kondracką Przełęcz wiedzie także nasz szlak zejściowy z Kopy Kondrackiej. Na pokonanie tego odcinka potrzebujemy ok 45 minut.
Schodzimy podążając żółtym szlakiem a przed 1,5 h zejścia i piękne widoki. Po prawej stronie Siodło pod Małym Giewontem a w dole Dolina Małej Łąki. Ten widok będzie nam towarzyszyć przed dłuższą chwilę. W sezonie będziemy mijać wielu chętnych, chcących od tej strony zdobyć Giewont, jednak po sezonie często ten szlak bywa zupełnie pusty. Na końcu Wielkiej Polany możemy zdecydować, czy idziemy prosto by po 45 minutach marszu w Groniku wyjść z terenu TPN, czy też odbijamy w prawo w stronę Strążyskiej Doliny.
Zejście Głazistym Żlebem jest najmniej przyjemnym odcinkiem jaki mamy do pokonania. Po przejściu tego fragmentu, czeka nas dłuższy leśny odcinek.
Po wyjściu z leśnego szlaku na Wielką Polanę warto spojżeć za siebie. 1,5 godziny wcześniej tam właśnie byliśmy. Mnichowe Turnie a ponad nimi zbocza Kopy Kondrackiej.
Wychodząc na rozległą Wielką Polanę spoglądamy na Wielki i Mały Giewont, który z tej perspektywy absolutnie Giewontu nie przypomina. Przed nami 40 minutowe przejście na Przełęcz w Grzybowcu i pół godzinne zejście na Polanę Strążyską. Tutaj można odpocząć przy zabytkowym szałasie, pełniącym rolę bufetu. W tym miejscu można spotkać już rodziny z dziećmi a nawet z wózkami, dla których ta polana i będący obok Wodospad Siklawica są głównym celem wycieczki. Do wyjścia z TPN mamy jeszcze 35 minut marszu wygodną utwardzoną drogą. Za nami spory odcinek fajnego, widokowego szlaku. 20 km w nogach oraz 1569 m podejść i 1691 m zejść. Sporo spalonych kalorii i zapewne wiele zrobionych zdjęć. Tatry wciągają i mimo zmęczenia wielu zechce wrócić na szlak jak najszybciej.
opracowanie: Albin Marciniak
autor mapy Orla Perć
Dolina Gąsienicowa z Pośrednią i Skrajną Turnią ponad doliną.
Szlak w Dolinie Gąsienicowej na Kasprowy Wierch.
Pośredni Wierch Goryczkowy.
Kondracka Przełęcz pod Giewontem i szlak biegnący od Kondratowej Doliny, widziana z okolic Goryczkowej Czuby.
Kopuła szczytowa Małołączniaka, będącego tuż obok Kondrackiej Kopy. Oba szczyty dzieli ok pół godziny marszu.
Ze szlaku w okolicy Goryczkowej Czuby jest widok na niedostępną część Tatr. Poniżej jest Tomanowa Dolina będąca przedłużeniem Cichej Doliny. Na wprost Tomanowy Wierch Polski i Tomanowa Przełęcz. Powyżej Bystra i Błyszcz.
