Zamek Bobolice na Szlaku Orlich Gniazd

Zamki i pałace Odsłony: 31428

Zamek Bobolice na Szlaku Orlich Gniazd

na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej

Za górami, za lasami, pośród skałek i dolinek leży Zamek Bobolice. Nie ruiny, lecz najprawdziwszy średniowieczny zamek wyglądający tak, jakby dawni kamieniarze i cieśle dopiero co zakończyli swą pracę. Choć brzmi to jak bajka, bobolicka warownia, po ponad 10 latach rekonstrukcji powrócił do swej dawnej świetności.

Bobolice to niewielka wieś leżąca na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej ok. 90 km od Krakowa. Tym co wyróżnią ją spośród innych jurajskich miejscowości jest jedyny, odbudowany z własnych środków, prywatny zamek. Ta pierwotnie królewska twierdza, została zbudowana przez Kazimierza Wielkiego najprawdopodobniej około połowy XIV wieku. Szybko stała się jednak własnością kolejnych rodów i nie zmieniło się to do dnia dzisiejszego. Zamek pozostał w rękach prywatnych, nawet w czasie powszechnej, PRL-owskiej nacjonalizacji.

Najnowsza historia Zamku Bobolice rozpoczęła się w 1998 roku, kiedy stał się on własnością rodziny Laseckich. Na zlecenie jej przedstawicieli – byłego senatora Jarosława Laseckiego oraz jego brata Dariusza Laseckiego, rozpoczęto żmudną odbudowę. Choć trwa już ona od tylu lat, jej efekt robi dziś piorunujące wrażenie. Po dawnej ruinie został jedynie ślad w murach – widoczna linia oddzielająca kamienie średniowiecznych pozostałości od zbudowanej współcześnie rekonstrukcji.

Z zewnątrz zamek jest już niemal gotowy. Odtworzone zostały: wieża bramna z mostem zwodzonym, kordegarda, mury, dziedziniec oraz zabudowania zamku górnego. Wciąż trwają prace wewnątrz, gdzie rekonstruowane są komnaty, zbrojownia, kaplica, a nawet sala tortur. Odbudowa Zamku w Bobolicach jest na bieżąco nadzorowana przez konserwatora zabytków, a jej koncepcja od początku konsultowana z najlepszymi w Polsce specjalistami, przez co dziś pod murami Bobolic możemy poczuć się zupełnie jakbyśmy cofnęli się w czasie.

Jak każdy zamek, Bobolice mają również swoją legendę. Jest ona tym ciekawsza, że w pewien sposób nawiązuje do współczesności – dotyczy dwóch braci. Dawno, dawno temu żyli bliźniacy Bobol, władający Zamkiem Bobolice oraz Mir – pan na pobliskim Zamku Mirów (obecnie również własność braci Laseckich). Bobol i Mir żyli zgodnie, razem urządzali uczty i polowania, a także jeździli na wyprawy wojenne, z których łupy ukrywali w tunelu łączącym oba zamki. Pewnego razu Bobol, oprócz łupów, przywiózł z wyprawy brankę – piękną księżniczkę, która miała zostać jego żoną. Ta jednak zakochała się w Mirze, z którym zaczęła się potajemnie spotykać. Gdy w końcu romans się wydał, Bobol w szale zazdrości zabił swego brata, a brankę zamurował. Księżniczka ponoć cały czas przebywa na zamku, a zobaczyć ją można w księżycowe noce kiedy jako biała dama przechadza się po bobolickich murach.

Legenda legendą, jednak prawdą jest, że w XIX wieku w podziemiach Zamku Bobolice odnaleziono ogromny skarb. Właściwie jego część, gdyż przypuszcza się, że reszta wciąż spoczywa w tunelu łączącym Bobolice z Mirowem. Jak dotąd tunelu nie udało się nikomu odnaleźć, zamki na pewno kryją jednak jeszcze niejedną tajemnicę.

Dojazd do Bobolic zajmuje z Katowic ok. 30 minut, a z Krakowa ok.1,5 godziny jazdy samochodem. Warto wybrać się tam w któryś z weekendów i osobiście poznać sekrety zamku. Przy odrobinie szczęścia, historię bobolickiego zamczyska można natomiast usłyszeć z ust samego właściciela, który w słoneczne dni często przesiaduje pod jego murami osobiście nadzorując prowadzone tam prace.

tekst: Michał Zębik

Zamek Bobolice należący do słynnego systemu obronnego zwanego Orlimi Gniazdami przez ostanie dziesiątki lat popadał w ruinę. Podstawową przyczyną destrukcji murów były: zniszczenia historyczne, negatywny wpływ czynników klimatycznych, ingerencja osób trzecich oraz błędy popełnione podczas prób zabezpieczenia murów zamku po II wojnie światowej. Coraz częściej dochodziło do zawaleń i osunięć partii murów oraz ścian zamku.

Nadmierne zanieczyszczenie środowiska naturalnego w czasach komunistycznej gospodarki, systematycznie przyspieszały proces niszczenia. Niezabezpieczone, pozostawione samym sobie mury zamku rozpadały się, co stanowiło duże zagrożenie dla przebywających w pobliżu turystów.

Gdyby nie podjęte działania rewitalizacyjne, w niedługim czasie z tego pięknego zabytku o narodowym znaczeniu pozostałby jedynie stos kamieni.