Kasbah Taourirt to zabytkowy ufortyfikowany kompleks rezydencji lub kasbah (tighremt w Tamazight) w Ouarzazate w Maroku. Miejsce które jest uzupełnieniem zwiedzania pobliskiego w Muzeum Kina w Ouarzazate oraz „marokańskie Hollywood”, czyli Atlas Studios Ouarzazate. Dla miłośników kina to właśnie Ouarzazat jest celem turystów z całego świata odwiedzających Maroko.
Według przekazów ustnych kasba została zbudowana w XVII wieku przez wpływową lokalną rodzinę Imzwarn. Z pewnością jednak kasba została przejęta i rozbudowana przez rodzinę Glaoui w XIX wieku. U szczytu swojego znaczenia pod koniec XIX wieku kasba kontrolowała ważne miejsce u zbiegu kilku dolin rzecznych – w tym Draa i Dades – które były częścią saharyjskich szlaków handlowych. Jeden z członków rodziny Glaoui, Thami El Glaoui, był paszą Marrakeszu podczas całego francuskiego panowania kolonialnego nad Marokiem w XX wieku.
Po zakończeniu francuskich rządów kolonialnych i kontroli Glaoui nad regionem, kasba była stopniowo przejmowana przez lokatorów i zaczęła podupadać. W 1954 roku został wpisany na Listę Dziedzictwa Narodowego Maroka. W 1956 roku majątek przeszedł pod kontrolę państwa marokańskiego, choć na początku lat sześćdziesiątych XX wieku własność wróciła do rodziny Glaoui. W 1972 roku rodzina Glaoui sprzedała kasbę gminie Ouarzazate.
Miejsce to było opuszczone aż do końca lat 80. XX wieku, kiedy utworzono CERKAS (Centre de Conservation et de Réhabilitation du Patrimoine Architectural Atlasiques et Subatlasiques), które zaczęło nadzorować ochronę południowych kasb Maroka. Niewielka część kasby została odrestaurowana w latach 90. XX wieku przy pomocy UNESCO i obecnie jest otwarta jako atrakcja historyczna. Niektóre nieodrestaurowane obszary kasby są nadal zamieszkane przez rodziny. Kasba pojawiła się w filmach, w tym w Gladiatorze i Prince of Persia.
Miejsce to zostało zniszczone w wyniku trzęsienia ziemi, które we wrześniu 2023 r. nawiedziło południowe Maroko. Wczesna ocena zniszczeń wykazała pęknięcia i częściowe zawalenia się budynku oraz otaczającej go zabytkowej dzielnicy, stwarzające ryzyko dalszych zawaleń.
Konstrukcja budynków wykonana jest głównie z ziemi ubijanej oraz cegły mułowej i jest jednym z najbardziej imponujących i najlepiej zachowanych przykładów budowli tego typu. Większa część budynku ma trzy piętra i jest oznaczona dużymi kwadratowymi lub prostokątnymi wieżami w rogach, których zewnętrzne ściany ozdobione są motywami geometrycznymi i niszami, co jest typowe dla architektury występującej w tradycyjnie zdominowanych przez Berberów regionach oazowych na południu Maroko. Zewnętrzna część budynku wyróżnia się także kilkoma wystającymi balkonami lub wystającymi ryzalitami lub balkonami z oknami, z których część wychodzi na dziedziniec wejściowy, a także bardziej otwartymi oknami na wyższych piętrach, chronionymi żelaznymi kratami. Wewnątrz niektóre pokoje mają niezwykłe dekoracje i sufity tataoui wykonane z tkanej trzciny.
Jedna z nieodrestaurowanych budowli, dawna rezydencja kaidów, pochodząca w z czasów Qa'ida Hammadiego (1882–1939), posiada szczególnie bogatą dekorację, w tym rzeźbione sztukaterie, malowidła ścienne i ozdobne łuki, na które wpływ miał styl architektura imperialnych miast Maroka.
Kasbah Taourirt
Thami el Glaoui, pasza Marakeszu, był wybitnym właścicielem ziemskim. W regionie Ouarzazate powierzył ksara Taourirt swojemu najstarszemu synowi. El Glaoui przekształcił część ksar we wspaniałą Kasbę, w której mieszkała jego rodzina aż do uzyskania przez Maroko niepodległości w 1956 r. Położona w centrum Ouarzazate Kasba otrzymała kompleksową opiekę, a większość z nich została odrestaurowana w latach 80. XX wieku, natomiast południowa strona przeszła gruntowny remont. Zewnętrzne ściany Taourirt Kasbah ozdobione są geometrycznymi wzorami Amazigh. Jednak po wejściu do budynku można zobaczyć bogactwo dekoracji, które zastosował Glaoui. W niektórych pokojach znajdują się misternie rzeźbione i malowane sufity z desek cedrowych, obrazy i zellige na ścianach. Obszar udostępniony do zwiedzania to tylko niewielka część tego, co obejmuje Kasba.
Taourirt został zbudowany w XVII wieku, a jego rozbudowę i przebudowę przeprowadził Hammadi Glaoui, rodzeństwo Madaniego, w 1882 roku. Historia Taourirt rozpoczęła się za czasów sułtana Mly Abderrahmana ben Hichama, który mianował Mohammeda Ibibta El Mezouariego z Telouet na stanowisko wódz Glaoua, Ouaouzguit i Imeghran.
Następnie nowy Caid zainicjował strategię pozyskiwania ziemi z południowego wschodu. W tym czasie Taourirt znajdował się pod władzą caidów Tamnougalt. Władza ta została przeniesiona do Telouet w 1874 r., kiedy Mohamed Ibibt przejął Si El Abbas. Dominacja Glaoua została wówczas ustanowiona poprzez sojusze małżeńskie.
Po śmierci Amghara Mohameda, Hmada lub Abou Si Hammadi el Glaoui poślubił wdowę po nim Lalla Sfia Hmad. Jego bratanek (syn Mohameda Ibibta) poślubił Lallę Ijję Hmad, siostrę Amghara. Dzięki tym powiązaniom Glaoua zapewnili sobie kontrolę nad Taourirt i Ouarzazate, szczególnie po panowaniu sułtana Hassana I. Si Hammadi el Glaoui rządził aż do swojej śmierci w 1937 r. dzięki swemu bratu Paszy Thamiemu i zdolnościom wojskowym jego siostrzeńca Hammou el Glaoui. Rodzina zachowała kontrolę nad Taourirtem wraz z Mohamedem ben Hammadi. W 1940 r. Mohamed El Mahdi ben Hammadi rządził Taourirtem aż do uzyskania niepodległości.
Rząd zarekwirował majątek Glaoui, a jego część zwrócono beneficjentom w latach sześćdziesiątych. W 1972 roku gmina Warzazate nabyła Taourirt Kasbah.
Festiwal Ahwach
Taniec Ahwach to ważny taniec ludowy w regionie, a niektórzy historycy uważają, że po raz pierwszy pojawił się w Telouet. Każdego roku w Ouarzazate odbywa się festiwal Ahwach, podczas którego prezentowane są tradycyjne tańce z całego Maroka.
Kasbah Taourirt, Warzazat 45000, Maroko
W pobliżu znajduje się największe studio filmowe na świecie „marokańskie Hollywood”. W Atlas Studios nakręcono ponad 200 znanych na całym świecie filmów i seriali telewizyjnych, w tym „Gladiator”, „Ben Hur”, „Królestwo Niebieskie”, „Mumia”, „Pasja”, a ostatnio hit serialu „Gra o tron”. To tutaj kręcono Królestwo niebieskie Ridleya Scotta a Atlas Studios ma trzy plany filmowe, z których jeden jest repliką Jerozolimy. Wizyta tutaj to uczta dla ciała i duszy dla kinomanów.
opracowanie & foto Albin Marciniak
https://www.facebook.com/marciniak.albin
Maroko z plecakiem - dwa tygodnie włóczęgi na własną rękę.
Bez biur podróży, sztywnych ram czasowych czy innych wymogów organizatorów wyjazdów. Tanimi liniami z bagażem podręcznym dwa tygodnie na dwóch kontynentach. Tak, da się bez wyrzeczeń i problemów.
