Podziemia w Polsce jako potencjalne schrony dla ludności

Podziemia w Polsce jako potencjalne schrony dla ludności

Podziemia w Polsce jako potencjalne schrony dla ludności

   Obiektów służących jako schrony jest w naszym kraju wiele. Dużo z nich powstało w okresie zimnej wojny i utrzymywane są w ciągłej gotowości. Te jednak w większości są objęte ścisłą tajemnicą i mają zapewnić schronienie konkretnym osobom. Kolejne obiekty służące jako schrony zazwyczaj znajdują się pod obiektami rządowymi czy użyteczności publicznej. Mowa tutaj o ratuszach miejskich, szpitalach, szkołach, jednostkach wojskowych. Kolejna grupa to schrony powstałe w okresie II wojny światowej a obecnie służące jako obiekty muzealne. Takie obiekty są na ogół znane i dostępne dla każdego. Inną grupą podziemi mogących służyć jako schrony w sytuacji zagrożenia, są obiekty użytkowane i udostępniane obecnie jako podziemia turystyczne. Tych obiektów jest w Polsce dosyć dużo a rocznie odwiedza je kilka milionów turystów.

 
 

 

Miejsc służących jako potencjalne schronienie w przypadku zagrożenia, jest w Polsce oczywiście znacznie więcej, jak choćby wiele jaskiń czy dawne kopalnie a obecnie jako obiekty turystyczne. Jednak ze względu na warunki i dużą wilgotność są to obiekty doraźne, na bardzo krótki okres.

 

 

Underground in Europe explore maps

 

kliknij w zdjęcie by przenieść się do pełnego opisu

 

 

Podziemne Miasto na wyspie Wolin (Bateria Vineta)

Wyjątkowy kompleks, który przez długie lata był użytkowany przez wojsko. Potężne żelbetowe schrony po wojnie połączono kilometrem podziemnego korytarza, którym turyści przemieszczają się pomiędzy schronami.  Jednym z obiektów na trasie zwiedzania jest niemalże kompletnie wyposażony schron maszynowi. Część urządzeń działa do dzisiaj! Jednym z elementów zwiedzania jest poznanie jednego z aspektów ziemnej wojny- momentu kiedy nasza armia miała atakować m.in. Danię!

W Świnoujściu- na wyspie Wolin- znajduje się obiekt militarny, którego tajemnica przez lata była pilnie strzeżona. To sieć podziemnych korytarzy łączących kilka wielkich schronów, ukrytych pod nadmorskimi wydmami.

W czasie II wojny światowej stały tu potężne działa, które chronione setkami ton betonu miały bronić bazę Kriegsmarine w Świnoujściu. Po wojnie kompleks przebudowano a schrony połączono kilometrem podziemnych korytarz tworząc w pełni autonomiczne „podziemne miasto". To stąd polscy generałowie mieli dowodzić lądowaniem jednostek Ludowego Wojska Polskiego w Skandynawii! Kompleks służył m.in. jako Zapasowe Stanowisko Dowodzenia Dowódcy Frontu Polskiego (Nadmorskiego).

Tutaj można poznać niesamowitą historię ziemnej wojny- konfliktu który miał pogrążyć Polskę w piekle jądrowych uderzeń. Zwiedzanie kompleksu odbywa się w interaktywny sposób pod okiem polskiego żołnierza. Podziemne Miasto na Wyspie Wolin jest filią Muzeum Obrony Wybrzeża w Świnoujściu.
 
 
 
 
Podziemne Miasto na wyspie Wolin Bateria Vineta 10
 
 
 
 
 
 
 

 

Podziemia będzińskie – nieukończony schron przeciwlotniczy z czasów II wojny światowej

 

Budowę schronu przeciwlotniczego rozpoczęto w 1943 roku. Prawdopodobnie wykorzystano część tuneli pod wzgórzem zamkowym istniejących jeszcze od czasów średniowiecza. Z nielicznych relacji świadków wynika, że do drążenia tunelu wykorzystywano żydowskich robotników z getta będzińskiego. Prace prowadzone były nie tylko poprzez kopanie, ale także metodą strzałową, przy użyciu materiałów wybuchowych. W ciągu kilkunastu miesięcy prac powstały tunele o łącznej długości 750 metrów z czterema wejściami i różnicą poziomów między nimi wynoszącą 9 metrów. Lokalizacja schronu nie została wybrana przypadkowo. Podwójny ciąg kamienic przy dzisiejszej Alei Kołłątaja oraz znajdujący się w pobliżu kościół i ruiny zamku stanowiły elementy, które odwracały uwagę obserwatorów od podziemi. Kolejnym atutem była budowa geologiczna wzgórza zamkowego, gdyż podziemia chronione były kilkunasto metrową warstwą twardego dolomitu.

Budowane obiekty były drążonymi w zboczu góry  sztolniami, z obudową w tym wypadku wyłącznie betonową, co było związane z brakami stali, tak potrzebnej III Rzeszy do produkcji uzbrojenia. Zastosowanie do ich budowy wyłącznie betonu niewątpliwie obniżało jego wytrzymałość a tym samym zastosowanie schronu do mniej ważniejszych zadań. Prawdopodobnie w sierpniu 1944 r nastąpił częściowy odbiór prac, jednak w związku załamaniem się w styczniu 1945 roku frontu i zajęciem Będzina przez Armię Czerwoną prace przerwano i schron nigdy nie został ukończony.

 

Podziemia bedzinskie schron 1

 

 

 

 

 

 

Podziemia Zamku Książ



W roku 1941 pojawiła się propozycja wykorzystania obiektu przez Luftwaffe w celu stworzenia tu szkoły dla podoficerów. W 1943 roku zamek był rezerwową siedzibą dyrekcji wrocławskiego oddziału niemieckich kolei państwowych. W 1944 roku zamek Książ przejęła paramilitarna organizacja „Todt". Od tego czasu prowadzono tu już roboty budowlane i adaptacyjne zakrojone na szeroką skalę. Wysiedlono wszystkich mieszkańców, również Daisy - ostatnią księżną na zamku. Sale zaadaptowano na potrzeby wojska, dewastując je i zmieniając ich wygląd. Kilkadziesiąt metrów pod Dziedzińcem Honorowym i budynkami podzamcza wykuwano i betonowano potężne tunele. Cała budowa otoczona była wielką tajemnicą. Wokół zamku funkcjonowały trzy strefy ochronne, nawet miejscowa niemiecka ludność nie wiedziała, co dzieje się wewnątrz.
Prac nie ukończono. Przed wkroczeniem Armii Czerwonej wiele podziemnych konstrukcji zostało zniszczonych, wysadzono bądź zamaskowano tunele do nich prowadzące. Wiadomo, że do ostatnich dni wojny w zamku pozostawali pracownicy organizacji „Todt”, choć do dziś nie uzyskano żadnych informacji o ich działaniach. Uważa się za bardzo prawdopodobne, że zamaskowali oni podziemne przejścia, ukrywając skutecznie dokumenty dotyczące kompleksu „Riese”, archiwa NSDA, być może również zbiory muzealne i depozyty niemieckiej ludności.
Obecnie podziemia udostępnione są do zwiedzania.
 
 
Podziemia zamku Ksiaz kompleks RIESE 1
 

 

 

 

 

Międzyrzecki Rejon Umocniony

Umocniony Łuk Odry i Warty

Ostwall albo Festungsfront im Oder-Warthe Bogen (FFOWB lub OWB))

Potężny system poniemieckich fortyfikacji, powstały w latach 30. XX w. na pograniczu niemiecko – polskim. Położony jest w łuku Odry i Warty oraz rozciąga na odcinku ok. 100 km. Najważniejszym elementem fortyfikacji jest system podziemnych tuneli wybudowanych w okolicach Międzyrzecza, o łącznej długości przekraczającej 30 km. Podziemia stanowią element Muzeum Fortyfikacji i Nietoperzy w Pniewie, przy którym zorganizowana jest całoroczna trasa turystyczna.
 
Do wybuchu wojny Niemcy na całej ok. stukilometrowej linii MRU zdążyli wybudować 106 bunkrów, w tym 21 połączono wspólną siecią podziemnych tuneli o łącznej długości ponad 30 kilometrów i głębokości do 40 metrów co stanowiło zaledwie 30% pierwotnego planu.
W okresie wojennym MRU wykorzystywany był jako podziemne fabryki. Firma Daimler – Benz produkowała tam części do silników samolotowych.
Podziemia Międzyrzeckiego Rejonu Umocnionego ( MRU ) są bezcennym zabytkiem sztuki fortyfikacyjnej XX w. w Polsce i jednym z najciekawszych w Europie, stanowią najatrakcyjniejszy obiekt krajoznawczy Ziemi Międzyrzeckiej. Wielkie zainteresowanie budzi historia budowy, architektura jego obiektów obronnych oraz stan dzisiejszy i przyszłość tej fortyfikacji.

 

MRU Pniewo bunkry

 

 

 

 

 

 

Tunel schronowy dla pociągu sztabowego z czasów II wojny światowej w Strzyżowie

Tajemniczy i niewidoczny z powietrza obiekt militarny, unikalna i jedyna podziemna budowla tego typu w Polsce znajduje się w gminie Strzyżów.

   Jeden z czterech schronów kolejowych w Polsce. Obok schronu w pobliskiej Stępnie oraz schronów w Konewce i Jeleniu koło Spały, budowle robią ogromne wrażenie na zwiedzających przybywających nie tylko z Polski ale i całej Europy. Turystyka industrialna a także turystyka militarna rozwija się w całej Europie a tego typu obiekty są mocnymi punktami na mapach pasjonatów.

Obiekt jest w całości budowlą podziemną. Tunel wraz z przedsionkami mierzy ok. 460 m długości, posiada wysokość ok. 6,5 m i szerokość ok. 9 m przy posadzce. Ściany wykonano ze zbrojonego betonu, a sklepienie z cegły klinkierowej. Po lewej stronie obiektu umieszczono nisze, które miały służyć jako schronienie dla obsługi podczas wjazdu pociągu. Schron jest obustronnie otwarty, a do jego wnętrza prowadziły krótkie bocznice połączone z linią kolejową okrążającą Górę Żarnowską. Usytuowanie tunelu wewnątrz góry pozwalało na naturalne zamaskowanie obiektu. W dniach 27-28 sierpnia 1941 roku stacjonował tu pociąg sztabowy Amerika, należący do Adolfa Hitlera. Wiązało się to ze spotkaniem Hitlera z Benito
Mussolinim, które w tych dniach odbyło się w Stępinie.


Turyści mogą przejść przez cały tunel schronowy, zajrzeć do wartowni, które znajdują się w przedsionkach tunelu. Istnieje również możliwość zejścia do tunelu technologicznego i przemieszczenia się nim do izby pamięci utworzonej w jednym z pomieszczeń biernych schronów technologicznych.

 

Schron kolejowy Tunel schronowy w Strzyżowie 13

 

 

 

 

 

Schrony w Gdyni-Leszczynkach przy ul. Morskiej

   Gdynia większości z nas kojarzy się oczywiście z Bałtykiem. Morza szum, ptaków śpiew i niśmiertelne zachody słońca odbite w morskich falach. Skwer Kościuszki z cumującą Błyskawicą i Darem Młodzieży to oczywiście klasyk. Dla znacznie mniejszej grupy znane są Lasy Redłowskie z rozsianymi schronami, bunkrami i stanowiskami ogniowymi. Natomiast niewiele osób ma świadomość, także wśród mieszkańców Gdyni, o samym istnieniu schronów na terenie miasta. Istnieniu a także od niedawna możliwości zwiedzania. W marcu 2016 r. Gdyński Klub Eksploracji Podziemnej zorganizował pierwszy, duży dzień otwarty schronu. Od tego dnia co pewien czas możliwe jest zejście do podziemi. Kilka metrów pod ziemią, pod grubą warstwą żelbetonu, pasjonaci wraz z prezesem Michałem Szafrańskim zebrali i udostępnili do zwiedzania sporo reliktów z okresu II Wojny Światowej. Niektóre eksponowane przedmioty są unikatami w skali Europy, co doceniają nie tylko pasjonaci i miłośnicy militariów.

Schrony przy ul. Morskiej stanowią dziś rozpoznawalny element krajobrazu dzielnicy i są objęte ochroną konserwatorską. Niewiele jednak brakowało, a zostałyby zburzone w latach 60. podczas rozbudowy i poszerzania ulicy Morskiej (wtedy ul. Czerwonych Kosynierów).

W 2007 r. schronem zainteresowali się młodzi pasjonaci fortyfikacji zrzeszeni w nowo powstałym Gdyńskim Klubie Eksploracji Podziemnej. W lutym 2011 r. schron przy ul. Morskiej był po raz pierwszy wizytowany przez inspektora Wydziału Zarządzania Kryzysowego i Ochrony Ludności UM Gdynia. Po zakończeniu rewitalizacji i prac remontowych, w tym m.in. wyposażeniu w urządzenie filtrowentylacyjne oraz dodatkowe drzwi ochronno-hermetyczne, schron przy ulicy Morskiej jako pierwszy obiekt w historii miasta został ponownie przywrócony do ewidencji budowli ochronnych dla ludności.

 

schron w Gdyni wiosna 2019 24

 

 

 

 

 

Moviegate - Muzeum światowego kina we Wrocławiu

Muzeum urządzone zostało w podziemiach rynku w dawnym schronie przeciwlotniczym 

   Spacerując uliczkami zabytkowej części Wrocławia, kroki każdego odwiedzajacego to piękne miasto zawiodą na rynek. Rynek który należy bez wątpienia do jednych z najpiękniejszych nie tylko w Polsce ale i w Europie. Nie sposób także nie podnosić głowy by podziwiać bogato zdobione kamienice czy wieże kościołów z punktami widokowymi wysoko nad ziemią. Jednak ciekawe miejsca kryją się także tuż obok rynku i to pod ziemią. Plac Solny to taki nieco mniejszy rynek z fontanną, wieloma straganami pełnymi kolorowych kwiatów w otoczeniu równie kolorowych kamienic.

Bunkier pod Placem Solnym, który skrywa w sobie sekrety z hollywoodzkich planów filmowych, jest odrestaurowanym i żywym przykładem autentycznego, historycznego miejsca. Każdy odwiedzający poczuje ducha lat 40-tych ubiegłego wieku m. in. dzięki pomieszczeniom wraz z aranżacjami sytuacji prosto z czasów wojny - typowej dla obiektów jakim są schrony wojenne.

MovieGate to zagospodarowana powierzchnia w podziemiach placu Solnego sąsiadującego z Rynkiem we Wrocławiu .

 

Moviegate Muzeum we Wroclawiu 1

 

 

 

 

 

Projekt Arado - zaginione laboratorium Hitlera 

   Kamienna Góra posiada dużą atrakcję turystyczną z ogromnym potencjałem. Projekt "Arado" to historyczna interaktywna trasa turystyczna oparta o sztolnie przygotowane z dużym pietyzmem i rozmachem. To także wierne odtworzenie warunków panujących w trakcie prac w podziemnej fabryce. Otwarcie sztolni na stałe wpisało na mapie Polski kolejny ważny punkt podziemnych atrakcji turystycznych. Kamienna Góra jest miasteczkiem położonym w dolinie rzeki Bóbr, otoczonym dwoma wzgórzami. Wzniesienia te, noszące nazwę: Góra Zamkowa i Góra Kościelna, były w czasie II wojny światowej, miejscem intensywnych prac górniczych (drążono pod nimi sztolnie). Nie tylko w tych punktach pracowali więźniowie obozów pracy i robotnicy przymusowi. Na terenie miasta sztolnie były drążone w dziesięciu miejscach.
Obiekt jest udostępniony do zwiedzania.
 
 
https://klubpodroznikow.com/images/stories/relacje/sztolnie-arado/Projekt_Arado_zaginione_laboratorium_Hitlera_podziemia.jpg
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 Podziemia Twierdzy Kłodzko
 
 
Dodatkowym elementem obronnym  twierdzy kłodzkiej są chodniki minerskie, zwane labiryntem, które wybudowano od strony północno-zachodniej, bo najbliższy teren jest obszarem w miarę płaskim, najdogodniejszym do ataku i zdobywania twierdzy.W czasach funkcjonowania twierdz nie znano doskonalszego materialu wybuchowego jak czarny proch. Przy pomocy chodników minerskich można było likwidować stanowiska nieprzyjaciela na powierzchni a także podkopy. Ułatwieniem w budowie korytarzy było to, że budowano je na powierzchni we wcześniej wykopanych rowach. Po wybudowaniu korytarzy, wszystko zasypywano, wyrównujac teren przedpola celem maskowania. Najważniejszy z korytarzy  oznaczony symbolem „0” wybudowano równolege do zewnętrznej suchej fosy. Od niego wybudowano tyle głównych korytarzy na zewnątrz, ile jest  liter w alfabecie. Korytarze połączono między sobą w licznych kombinacjach, tak aby pokrywaly cały teren stoku bojowego.  Korytarze mają od ok. 2m do 90 cm wysokości  a nad nimi znajduje się od 1,5 do 5 m nadkładu ziemi. Ładunki  prochowe w korytarzach należało umieszczać między przedziałami ziemno -kamiennymi w celu ukierunkowania siły wybuchającego prochu.Cały system korytarzy ma ponad 20 km dlugości.  Dostępna do zwiedzania, oświetlona trasa turystyczna liczy około 1 km , z atrakcyjnym do przejścia korytarzem o wysokości 90 cm. Chodniki minerskie nigdy nie zostaly wykorzystane militarnie jak również nigdy  nie zrealizowano do końca planów ich rozbudowy.
Po wojnie znaczącą część  twierdzy wykorzystywano do produkcji elementów betonowych oraz produkcji winiarskiej.
Korytarze kontrminowe z  XVIII wieku gdzie turyści mają do pokonania kilometr z kilkukilometrowej sieci podziemnych chodników kontrminowych rozciągających się pod stokiem bojowym Twierdzy. Od 2007 roku całość twierdzy jest udostępniana turystom.
 

Twierdza Kłodzko Podziemia Kazamaty oraz Chodniki Minerskie 17

 
 
 
 
 
 
 
 
 
Podziemne miasto w Jeleniej Górze
 
"Time Gates" czyli podziemia w Jeleniej Górze. Z blisko 4 km tuneli, do zwiedzania udostępniono ok 1200 metrów.

W Jeleniej Górze pod centrum miasta ciągnie się wiele kilometrów podziemnych korytarzy wydrążonych pod Górą Szubieniczną (Wzgórze Kościuszki). Łącznie mają powierzchnię ponad 5 tys. metrów kwadratowych. Podziemia są do tego wręcz stworzone, by zrobić z nich dużą atrakcję turystyczną i tak też się stało. Po kilku latach przygotowań i półrocznym remoncie, podziemia zwiedzać mogą już wszyscy chętni.

W latach 1852 - 1853 r powstały piwnice na wino i piwo dla restauracji Felsenkeller, w której obecnie swoją siedzibę ma LOK. Budynek mieści się nad wejściem do podziemi w otoczeniu parku, niegdyś z pięknym widokiem na miasto i Karkonosze.
Wykute w skałach komory od strony ul. Chełmońskiego (dawniej Seydelstrasse), przed II wojną światową służyły jako piwnica winna, zamienione w 1945 roku na schrony przeciwlotnicze mogące pomieścić 6 tysięcy osób. Chodniki były kopane w granitognejsie przez jeńców francuskich oraz żołnierzy pruskich, którzy fortyfikowali Wzgórze Kościuszki.
Niemcy w czasie wojny połączyli XIII wieczne tunele z istniejącymi piwnicami krótkim przekopem który obetonowali.
 
Obecnie podziemia udostepnione są do zwiedzania.
 
 
podziemia jelenia gora Time Gates Bramy Czasu 20
 
 

 
 
 
 

Podziemia Turystyczne w Jarosławiu

  Pod jarosławskim starym miastem ciągnie się największa w Polsce sieć komór i podziemnych korytarzy, które od XVI w. służyły do składowania towarów, podczas słynnych w całej Europie jarmarków jarosławskich. Obecnie część jarosławskich piwnic zaadaptowano na dwie trasy turystyczne. Znacznie lepszy obraz podziemi Jarosławia można uzyskać podczas łączonego zwiedzania Podziemnego Przejścia Turystycznego oraz Podziemnej Trasy Turystycznej im. Feliksa Zalewskiego.

Podziemne Przejście Turystyczne mieści się w piwnicach trzech kupieckich kamienic – Orsettich, Attavantich i Gruszewiczów. Ta w pełni zaaranżowana trasa wprowadza zwiedzających w klimat XVI/XVII-wiecznego Jarosławia – jego bogactwa i różnorodności. Ogromna ilość urządzeń multimedialnych sprawia, że zwiedzanie jest prawdziwą przygodą, podczas której można m.in. wypalić gliniane naczynie lub odbyć niezapomnianą podróż w dół Sanu i Wisły.

Trasa druga czyli Podziemna Trasa Turystyczna im. Feliksa Zalewskiego, znajduje się we wschodniej części rynku, pod numerem 14 – w najlepiej zachowanej kamienicy typu jarosławskiego. Trasa została oddana do użytku zwiedzających już w 1984 roku. Komory i chodniki wchodzące w jej skład położone są na różnych głębokościach, a ich łączna długość wynosi 150 metrów.

W sumie pod rynkiem starego miasta w Jarosławiu do dyspozycji turystów jest ok 320 m podziemnej trasy turystycznej.

 

Podziemia Turystyczne w Jaroslawiu nowa trasa 7

 

 

 

 

 

Podziemia Twierdzy Srebrna Gόra - Największa górska twierdza w Europie

Twierdza Srebrna Góra to ciekawa, wielowątkowa historia sięgająca XVIII wieku, ale i II wojny światowej. Trasa wiedzie bomboopornymi wnętrzami budowli ostatniej obrony – DONJONU, z czego z każdej sali poznasz coraz głębiej tajniki sposobu obrony Fortecy, użycia artylerii i broni czarnoprochowej. W odtworzonej izbie żołnierskiej, kuchni i studni (60 m) z największym kunsztem wodnym w Europie, przekonasz się o trudach codziennego życia w Twierdzy. Po przejściu podziemnej trasy staniesz w najgłębszej suchej fosie wysokiej na niemal 10 pięter. To niewyobrażalne jak ponad 250 lat temu udało się coś takiego zbudować !!! Widać, jak niewyobrażalne na owe czasy było to przedsięwzięcie. Zresztą w obecnych czasach również nie byłoby łatwo zbudować taką twierdzę w górach.

Twierdza Srebrna Góra jak i podziemia udostępione są do zwiedzania.

 

KazamatyTwierdza Srebrna Gόra 10

 

 

 

 

 

 

 
Lubelskie Podziemia
 
 
 
Lubelskie Podziemia to trasa turystyczna biegnąca pod Rynkiem i kamienicami Starego Miasta. Trasa powstała w wyniku połączenia kilkunastu z licznych staromiejskich piwnic, których historia sięga początku XVI w., czyli stulecia największej świetności Lublina. Zostały one częściowo połączone korytarzami i w ten sposób pod miastem powstał podziemny labirynt.  Lubelska Trasa Podziemna ma charakter turystyczno-edukacyjny. Spacer zabytkowymi piwnicami staromiejskimi, który już sam w sobie dostarcza wielkich emocji, jest jednocześnie wędrówką w czasie pozwalającą odkryć przeszłość miasta. Historię rozwoju przestrzennego Lublina przybliżają makiety ukazujące miasto od VIII w. n. e., poprzez średniowiecze i wiek XVI. 
W podziemiach znajdują się także dwie makiety przedstawiające dawne panoramy miasta: najstarszy widok Lublina z XVI w. i najbardziej znany widok z pierwszej połowy wieku XVII.  Punktem kulminacyjnym podziemnej wędrówki jest, wzbogacona światłem i dźwiękiem,  ruchoma makieta Wielkiego Pożaru Lublina (1719). Wizualizacja została stworzona na podstawie obrazu znajdujacego się w kościele ojców dominikanów (będącego pamiątką owego pożaru) i archiwalnych źródeł pisanych.  Dodatkową atrakcją podziemi są poniedziałkowe inscenizacje. Lubelska Trasa Podziemna łączy dwa ważne dla Lublina miejsca: zaczyna się w dawnym ratuszu, czyli w centrum władzy świeckiej a kończy przy pozostałościach kościoła św. Michała Archanioła, skupiającego dawniej życie religijne miasta.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 

Rzeszowskie Piwnice, podziemna trasa turystyczna

 

W średniowiecznym Rzeszowie, lokowanym w 1354 roku przez króla Kazimierza Wielkiego, kwitł handel i rzemiosło. Rolę magazynów handlowych oraz tzw. „sklepów ziemnych” pełniły piwnice, budowane pod kamienicami, placem rynkowym, a także pod przyległymi ulicami, tworząc nieregularną sieć komór i korytarzy na różnych głębokościach, dochodzących nawet do dziesięciu metrów. Podziemne magazyny zapewniały towarom odpowiednią temperaturę przechowywania, chroniły przed złodziejami i pożarami. W czasach zagrożeń – wojen, najazdów tatarskich i kataklizmów – piwnice zapewniały mieszkańcom miasta schronienie. Rozkwit miasta trwał do XVIII w. Po tym okresie handel zaczął upadać, a piwnice nie były już tak bardzo potrzebne. Część z nich zasypano i zamurowano.
W latach sześćdziesiątych XX wieku z powodu przedostawania się do podłoża wód opadowych skała lessowa traciła swoją stabilność, powodując zagrożenie dla Rynku i kamienic. Następowało zapadanie się powierzchni i osiadanie kamienic. Podjęto wówczas decyzję o ratowaniu rzeszowskiej Starówki. Od lat 70-tych trwały prace nad zabezpieczeniem piwnic i fundamentów kamienic. Odpowiednio zabezpieczone i odrestaurowane piwnice oraz korytarze posłużyły do utworzenia Podziemnej Trasy Turystycznej „Rzeszowskie piwnice”.

 

Rzeszowskie Piwnice podziemna trasa turystyczna 14

 

 

 

 

Podziemna Trasa Turystyczna w Kłodzku
 

    Podziemna Trasa Turystyczna 1000-lecia Państwa Polskiego. Pod kłodzką starówką ciągną się podziemia, udostępniane częściowo do zwiedzania. Sieć pomieszczeń mieszkalnych, magazynów i piwnic z okresu od XIII do XVII wieku. Ok. 600 m podziemnej trasy przebiega od podnóża Twierdzy Kłodzko do okolic ul. Zawiszy Czarnego.

Piwnice początkowo służyły jako magazyny, w których handlarze przechowywali i ukrywali swoje towary. W głębokich piwnicach domów przechowywano również sławne kłodzkie piwo.

Mieszczanie potrafili to wykorzystać i robić na tym świetne interesy, gdyż na rynkach wielu miast sprzedawali towary świeższe, czyli lepszej jakości niż skądinąd”.

Kłodzko jako miasto powstało w miejscu prastarego traktu handlowego łączącego Śląsk z Czechami, będącego jedną z odnóg „szlaku bursztynowego” przez który przemierzała bardzo duża ilość kupców. Było to jednak także bardzo ważne miejsce strategiczne. W związku z tym miasto było ciągle narażone na militarne, lub polityczne pretensje. Dlatego właśnie rozbudowa podziemi łączy się nierozerwalnie, już nie tylko z rozwojem gospodarczym miasta, lecz także z jego systemem obronnym. Podczas licznych walk toczonych w Kłodzku służyły one jako doskonałe schronienie dla jego mieszkańców.

Udostępniona zwiedzjącym 4 XII 1976 r.

 

 Podziemna Trasa Turystyczna w Kłodzku 25

 

 

 

 

 

Pdziemne miasto Opatów

 

Opatów należy do najstarszych osad ziemi sandomierskiej. Proces powstawania "podziemnego miasta" w Opatowie rozpoczyna się prawdopodobnie już w XIII wieku. Najstarsze detale podziemnej architektury pochodzą z XV w. Pod domami, rynkiem i ulicami mieszczanie drążyli labirynt korytarzy i pomieszczeń do głębokości 15 metrów, tworząc 3 kondygnacje piwnic. Dla polepszenia wentylacji wykonywano pionowe i ukośne kanały łączące niższe kondygnacje z wyższymi, a całość z powierzchnią. Podziemia Opatowskie to bardzo ciekawy pod względem przestrzennym układ wyrobisk różnego przeznaczenia, połączonych na różnych poziomach pochylniami schodowymi, fragmentami dawnych rodzajów obudowy i odsłoniętej calizny górotworu bez obudowy.

Współcześnie Podziemia Opatowskie są przede wszystkim obiektem historycznym, przykładem unikalnej architektury podziemnej, miejscem ekspozycji historycznej związanej z dziejami miasta.

Podziemia Opatowskie zostały udostępnione dla turystów w 1984 r.
 
 
 
 
podziemia Opatowskie

 

 

opracowanie & foto
Albin Marciniak

 

 

 

Podziemia w Polsce dostępne turystycznie
 
 

 NAJPIĘKNIEJSZE PODZIEMIA

Pokrewne artykuły

Administratorem Twoich danych osobowych jest Fundacja Klubu Podróżników Śródziemie Aleja Podróżników KRS: 0000556344 na podstawie art. 6 ust. 1 lit. b RODO. Skontaktować się z nami możesz mailowo [email protected]

Jeżeli chcesz wykorzystać materiały naszego autorstwa zamieszone na portalu skontaktuj się z nami:  kl[email protected]